คือตอนเรียนมอปลายห้องGiftedเราสนิทกับเค้าแค่2คน จริงๆเพื่อนเป็นเพื่อนที่ดีมาก มีน้ำใจ เราเคยมีปัญหากับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงกลุ่มใหญ่ในห้องเพื่อนคนอื่นไม่กล้ามาช่วยกลัวเดือดร้อนแต่เพื่อนเป็นคนเดียวที่พูดปกป้องเรา เอาตัวเข้ามาบังตอนเราจะมีเรื่อง(ไม่ได้จะทำร้ายร่างกายกันนะคะแต่ตอนนั้นเราโดนรุมว่า) เพื่อนเสนอตัวเองเข้าไปเคลียร์แทนจนเรื่องมันดี เลยสนิทมาเรื่อยๆเราก็เคยไปบ้านเพื่อน เพื่อนก็เคยมาบ้านเรา พอขึ้นมหาลัยปี1เราเรียนเภสัชเพื่อนเรียนวิทย์ยุมอหนึ่งภาคเหนือ แล้วทีนี้เพื่อนคบกับแฟนรุ่นน้องซึ่งเราเคยเตือนแล้วว่าให้เลิกนานแล้วเพราะแฟนเพื่อนเคยทำร้ายร่างกาย ทำเสร็จก็ซื้อยามาง้อคืนดีแล้วทำใหม่เป็นแบบนี้ ตอนนั้นเราเริ่มรำคาญละให้คำปรึกษาไรไปไม่เคยฟังเลย เพื่อนเลยสัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีกแต่เหมือนเค้าได้รับอะไรไม่ดีจากแฟนเลยมาหงุดหงิดToxicใส่เราเพราะไม่ได้ระบายกับใคร เลยตัดเพื่อนครั้งที่1เราบล็อคเพื่อนจนเพื่อนซื้อเครื่องสำอางค์ที่เราชอบทั้งนั้นมาฝากผ่านแม่เราพร้อมจดหมายขอโทษจนเราใจอ่อนปลดบล็อคเฟส แต่คุยดีกันไม่ได้ก็กลับไปหาแฟนให้มันกระทืบใหม่ไม่รู้จะรักไรนักหนาไม่เข้าใ เราเลยยอมรับว่าเลือกทิ้งเพื่อนให้อยู่คนเดียวบล็อคทุกช่องทาง แล้วกลางเดือนกพ.เพื่อนเอาเบอร์ใหม่โทรมาเราก็ยอมให้เพื่อนพูด เพื่อนบอกว่าเพื่อนเลิกกับแฟนเค้าแล้วนะแล้วเค้าขอโทษเราทุกอย่างที่ทำเราเสียใจเราก็รับคำขอโทษเพื่อนแต่ต้องรีบวางเพราะอยู่ข้างนอกแต่ไม่ได้โทรกลับ แล้วเมื่อสัปดาห์ที่แล้วสดๆร้อนๆเพื่อนโทรมาอีกพูดแค่ประโยคเดียวหวัดดี.....ชื่อเรา แต่เรารู้สึกไม่อยากคุยแล้วเลยตัดสายเพื่อนทิ้งแล้วก็บล็อคเบอร์เพื่อนขณะที่เพื่อนโทรมาซ้ำ มีแต่คนบอกเราใจร้ายไปเพราะตัดเรื่องอื่นไปเค้าเป็นเพื่อนที่ดีกับเรามาตลอดเพื่อนแค่หลงไปรักคนผิดตอนวัยรุ่นเท่านั้น แต่เรารู้สึกว่าไม่อยากคบแล้ว คืนวันเสาร์ที่แล้วเพื่อนใหม่ของเพื่อนก็โทรมาหาเราบอกขอโทษที่รบกวนแต่ทนเห็นเพื่อนเราร้องไห้ต่อไปไม่ได้บอกว่าเพื่อนเรายังรักเรามากและรู้สึกผิดกับเราจริงๆแล้วที่โทรไปวันนั้นไม่ได้โทรมารื้อฟื้นหาเรื่องแต่มันจะโทรมาชวนเราไปทำกิจกรรมที่บ้านเด็กกำพร้าเฉยๆแล้วขอให้เราปลดบล็อกเบอร์เพื่อนได้ไหม เค้าแค่อยากคุยปรับความเข้าใจกับเราครั้งสุดท้ายเราเลยฝากบอกเพื่อนใหม่เค้าไปว่าไม่มีอะไรคุยกันอีก ตัวเราไม่ได้อะไรเลยแต่แค่ไม่อยากยุ่งแล้ว เพื่อนใหม่เค้าก็เงียบไปเราก็รีบตัดสายแต่ไม่บล็อก แล้วทีนี้เพื่อนจะลงจากเหนือกลับบ้านกทมมาตอนปิดเทอมเราใจไม่ดีว่าเพื่อนจะตามมาง้อขอคุยเราถึงบ้านอ่ะค่ะ ลเพราะเรารู้ที่อยู่บ้านกันเพราะเคยสนิทกันมากแต่เราไม่อยากกลับไปคบแล้วแต่เพื่อนตื้อมากเลยค่ะ หลายคนเตือนว่าอีกหลายเดือนเราจะเสียใจแล้วคิดถึงเพื่อนคนนี้เองแต่เรามั่นใจว่าไม่กลับไปหรอก คืออยากถามว่าเราใจแคบเกินไปไหมคะแล้วที่เราทำไปแรงไหม ถ้าเพื่อนตามมาง้อเราถึงบ้านเราควรไปพูดปรับความเข้าใจกับเพื่อนไหม ขอบคุณค่ะ