เราคบกับแฟนคนหนึ่งมาได้ 2 ปี แฟนคนนี้เด็กกว่าเรา 3 ปีเราจริงจังกับคนนี้มาก วางแพลนแต่งงาน มีลูกด้วยกัน ฝากชีวิตทิ้งเพื่อนหอบข้าวของมาอยู่กับเขาทั้งที่หอเขาอยู่ไกลจากที่ทำงานเรามาก แต่แล้ววันหนึ่งจับได้ว่าเขานอกใจ กับน้องที่ทำงานของเขา ไปหากัน โทรคุยกัน ตอนนั้นเหมือนฝันสลาย เราร้องไห้จนไม่มีน้ำตาไหลออกมา คิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ เหตุผลที่เขาทิ้งเรา เค้าบอกว่าเราชอบหึงหวงมากเกินไป เขาอึดอัดเขาเลยทำแบบนี้ ตอนนั้นเราพยายามขอกลับไปคืนดี ยอมคุกเข่าขอร้อง สุดท้ายเขาก็ใจอ่อน (เหตุผลที่เขาเลิกยุ่งกับน้องคนนั้นเพราะแม่เขาขอร้อง) สุดท้ายก็กลับมาคืนดีกัน แต่...ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม เขาไม่ใส่ใจเหมือนเมื่อก่อน ปล่อยปะละความรู้สึกเรา เขาเป็นแบบนั้นมาตลอดจนผ่านมา 3 เดือน เราเริ่มทำใจได้แล้วว่าเขาจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป และแล้ววันหนึ่งเราได้มาเจอผู้ชายอีกคน เขาเป็นคนที่อบอุ่นเป็นผู้ชายในฝันเราเลย ใช่ค่ะ เราเป็นคนจีบเขาก่อน เรารุกก่อน จนได้มาคุยกัน(ยังไม่เลิกกับแฟนนะคะ) ด้วยความแค้นมันบังตา เราเลยทำอะไรเลยเถิดลงไป หลายต่อหลายครั้ง ซึ่งตอนนี้แฟนกลับมาปกติแล้วรักดูแลเอาใจใส่ แต่คนที่เปลี่ยนไปดันเป็นเราซะเอง อีกคนเขาก็ยังไม่รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว ตอนนี้ไฟแค้นของเรามันได้มอดมลายหายไปแล้ว เหลือแต่ความรู้สึกผิด ตอนนี้อยากได้ทางออกว่าจะออกมาจากบ่วงกรรมที่เราเป็นคนก่อเองกับมือได้ยังไง เราได้เอาคนที่ไม่รู้อะไรเลยเข้ามาในบ่วงกรรมของเรา เขาเป็นคนที่ไม่ควรมาเจอกับอะไรแบบนี้เลย เรารู้สึกดีแต่เราไม่ได้หวังในเรื่องนี้แล้ว เราเป็นคนเห็นแก่ตัวไม่เหมาะสมกับเขาเลย เราจะบอกกับทั้งสองคนยังไงดี ให้แฟนคิดได้และให้อีกคนเจ็บน้อยที่สุด สุดท้ายจะไม่เหลือใครเราก็ยอม