พอดีว่ามีเเฟนค่ะเขาอายุเยอะกว่าเรา1ปี ตอนคบกัน3เดือรเเรกเหมือนทุกอย่างจะดี เเต่ก็เลิกกันไปเลิกในที่นี้คือไม่มีการบอกเลิกหรือบอกลาจู่ๆเขาก็หายไปประมาน3เดือนกว่าค่ะก็ไม่ได้คุยไม่ติดต่อกัน จนเรากับแฟนมาเจอกันอีกครั้งถ่านไฟเก่าเลยลุกช่วงเดือนเเรกที่กลับมาคุยกันเขาก็มาๆหายๆค่ะคุยกัน1เดือนล่ะหาย1เดือนเเบบครั้งเเรกคืออยู่ๆก็หาย เเต่ตอนนี้กลับมาคุยกันอยู่ห้องด้วยกันเป็นส่วนมาก เเต่ก่อนไม่ได้อยู่ด้วยกันบ่อยค่ะนานๆค่อยไปหากัน เเละพอมาอยู่ด้วยกันเขาเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ คือเขาอารมณ์ร้อนตลอดถึงเเม้เรื่องนั้นเขาจะผิดเเต่ก็โมโหโกรธเรา เรายอมเป็นฝ่ายขอโทษตลอด เรารักเขามากเลยค่ะ เขาเป็นนักศึกษาจบใหม่ เขาไม่เคยที่จะคิดถึงอนาคตเลยติดเพื่อนมากไม่เคยคิดว่าจะทำงานเก็บเงินเพื่ออนาคตเลยค่ะ เวลาเขาโกรธเขามักจะพูดว่าเขาก็ไม่ได้คิดจะเเต่งงานกับเราอยู่เเล้ว เขาพูดหลายอย่างที่ทำร้ายจิตใจเราเเบบไม่คิดว่าเราจะเสียใจ บางครั้งเราน้อยใจมากเเต่เก็บไว้ในใจตลอด เพราะเรารักเขามากๆก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงยอมขนาดนี้ทั้งๆที่เขาไม่ได้มีอะไรดีเลย ค่าอาหารส่วนมากเราก็เป็นคนจ่าย เขาก็จ่ายบ้างเเต่เราเข้าใจว่าเขาคงจ่ายทุกมื้อไม่ได้เราไม่ได้อะไร ตอนนี้ลังเลว่าจะพอเเค่นี้หรือว่าไปต่อ เราพยายามคิดข้อเสียของเขาเเล้วนะคะบางครั้งก็จะทำใจได้เเต่บางครั้งก็ไม่เลย🥺