กระทู้นี้แค่อยากออกมาระบายเฉยๆนะคะ ต้องเกริ่นก่อนว่าตอนนี้เราเรียนอยู่ปี4 และกำลังฝึกงานเป็นสหกิจ 10เดือนอยู่ค่ะ เรารู้สึกเหนื่อยและเบื่อมากๆเลยค่ะที่เราต้องทำงานตลอด ต้องบอกก่อนว่าที่บ้านเราขายของนะคะ ขายของทุกวันเช้าเย็น เราฝึกงานจ-ศและ ส-อา เราต้องมาขายของให้ที่บ้านตลอด เราอยากออกไปเที่ยวบ้างค่ะ แต่เวลาออกไปไหนวันเสาร์อาทิตย์กลับจากไปเที่ยวที่ไรพ่อกับแม่เราจะดูไม่พอใจเรา บางทีพูดจาแดกดันเรา จนทำให้เราไม่ออกไปไหนเพือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด จนชีวิตเราไม่มีอะไรที่รู้สึกตื่นเต้น เหมือนอยู่ไปวันๆ วันไหนว่างหรือหยุดก็ต้องออกไปขายของ เราไม่เคยออกไปเที่ยวไหนกับเพื่อนช่วงวันหยุด เสาร์-อาทิตย์เลยค่ะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ม ต้น ถ้าเวลาออกไปแฮงค์เอ้าทกับเพื่อนช่วงวันเสาร์ ก็ไม่สามารถเที่ยวแบบสนุกได้เพราะต้อง กังวลเรื่องที่ต้องมาทำงานให้ที่บ้านจนบ้างทีเรารู้สึกดาวห์ อึดอัด และกลายเป็นคนไม่อยากออกไปเจอสังคมข้างนอกและรู้สึกว่าเก็บตัวมากๆกว่าตอนม ต้น และเรื่องขอเงินค่ะที่บ้านให้เงินเรายากมากค่ะ จนขอแต่ละที่ทำไมเรารู้สึกเกรงใจตลอดทุกครั้งบางมีแม่ให้เงินเราอาทิตย์ละ 500 แบบนี้มันพอสำหรับการใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพใช่ไหมคะ (ปล.ฐานะที่บ้านเราพอมีพอใช้นะคะ) สรุปแล้วเราควรจัดการความรู้สึกยังไงดีคะ ควรไปพูดกับพ่อแม่ตรงๆเลยไหมคะว่าเราไม่โอเค 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ