สวัสดีค่ะ คือเข้าเรื่องเลยนะคะ เราร้องไห้เสียใจตลอดเลยค่ะช่วงนี้เนื่องจากคุณยายเพิ่งตรวจพบโรคไตระยะที่3 ตัวเราทั้งเป็นห่วงแล้วก็แพนิคกลัวท่านจากไปเร็วค่ะ เราเข้าใจนะคะว่าการจากไปของคนที่เรารักเป็นเรื่องธรรมชาติที่ต้องเกิดขึ้นกับทุกคน แต่เหมือนกับว่านี่คือคนที่เปรียบเสมือนครอบครัวคนสุดท้ายของเราแล้วล่ะค่ะ พ่อเราเสียตั้งแต่เด็ก ส่วนคุณแม่ก็มีแฟนใหม่ พี่ชายเราก็อายุห่างกัน12ปี ตอนนี้พี่ชายเพิ่งแต่งงานมีครอบครัว ส่วนใหญ่ในช่วงวันหยุดทุกคนก็จะใช้ชีวิตกับครอบครัวใช่ไหมล่ะคะ คุณแม่เราก็จะไปเที่ยวที่บ้านฝั่งพ่อเลี้ยงเราซึ่งเป็นตังหวัดใกล้ๆ(ปกติก็อยู่ด้วยกันนะคะ แต่ทั้งพ่อกับแม่กลับมืดหน่อยทำให้ทุกๆวันเจอกันน้อยมาก) พี่ชายเราก็มีครอบครัวอยู่กับครอบครัวค่ะ ทุกๆปีใหม่หรือไม่ว่าเทศกาลอะไร เราจะฉลองกับคุณยายแค่สองคนค่ะ ไม่เคยรู้สึกขาดหายอะไรเลย เรามีความสุขดีค่ะ จนมาถึงช่วงนี้ที่รู้ว่าคุณยายป่วยเป็นไตระยะที่3 ก็เป็นกังวลค่ะ แต่ก็พยายามบอกคุณยายไปว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เราคอยดูแลยายและเป็นห่วงมากกว่าปกติค่ะ ก่อนหน้านี้พี่สาวของยายเราเสียชีวิตไปจากโรคไตเหมือนกันค่ะเลยยิ่งคิดมาก พอตกดึกนึกถึงเรื่องนี้ก็อดร้องไห้ออหมาไม่ได้เลยค่ะ มันเจ็บปวดมากๆเวลานึกถึง เพราะคุณยายเปรียบเสมือนที่พึ่งทางใจครอบครัวสุดท้ายของเรา เราเป็นเด็กมหาลัยปีหนึ่งค่ะ แต่ซิ่วมาเพื่อที่จะสอบใหม่หาคณะที่ชอบอีกครั้ง ทุกครั้งช่วงมหาลัยมีวันหยุดเรากลับมาเราจะอุ่นใจที่ได้เจอยายเจอบ้านหลังเก่าที่เคยอยู่ตั้งแต่เด็ก ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาสุขภาพจิตเราดิ่งมากเนื่องจากเพิ่งซิ่วมาจากคณะที่ไม่ใช่ ตอนนั้นก็กลับมาฮิลใจแล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีคนที่รักเรามากขนาดนี้ พอลองจินตนาการว่าต่อจากนี้หลังจากที่เริ่มสอบและติดมหาลัยอีกครั้ง เราไม่อยากนึกเลยว่าถ้ากลับมาบ้านหลังเก่าแล้วไม่เจอคุณยายเราจะอยู่อย่างไง ปีใหม่จะต้องฉลองคนเดียวไหม เราคิดวนแบบนี้ตลอดเลยค่ะ แต่ต้องเก็บไว้ในใจไม่อยากให้คุณยายคิดมาก  เรายิ้มเก่งมากๆค่ะใจเย็นกับทุกอย่าง แต่ตอนรี้เรารู้ตัวว่าเศร้ามากๆ ทุกครั้งที่เรานั่งในห้องคนเดียวเราก็ลองแอบจิตนาการว่าถ้ายายจากไปจะเป็นอย่างไงสมมัติว่าห้องข้างๆไม่มียายอยู่แล้ว เราเสียใจค่ะ แล้วไม่รู้วิธีจัดการเลยเหมือนกับว่าเราไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไงแบบไหน เรารักยายมากๆค่ะรักจนเลือกทำทุกๆอย่างวางแผนอนาคตทั้งหมดเพื่อให้ยายใช้ชีวิตมีความสุขและพร้อมดูแลท่านทุกเมื่อค่ะ เราวางแผนไว้แบบนั้นแต่เราตอนนี้กลับกลัวอนาคตมากๆค่ะ บางครั้งเราแอบมองแววตาคุณยายที่เราคุยกันคุณยายก็เหมือนมีน้ำตาคลอๆ เรากลั้นความรู้สึกตัวเองบ่อยมากตอนอยู่กับคุณยายทำว่าทุกอย่างไงแย่ แต่ในใจเราทั้งเสียใจกลัวว่าคนที่รักหนึ่งเดียวจะไม่อยู่แล้ว แต่เราก็กลัวว่ายายจะเป็นห่วงถ้าเราแสดงออกว่าเสียใจ เราอยากให้คุณยายสบายใขที่สุดค่ะ ถึงตอนนี้อาจจะพิมพ์วนๆหน่อยนะคะเพราะร้องไห้หนักมาก เราไม่รู้จะปรึกษาใครค่ะ เลยอยากถามคนในกระทู้ว่าเคยมีเหตุการณ์แบบนี้ไหมคะ ผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะสาม มีวิธีดูแลอย่างไงบ้าง มีใครพอจะแนะนำวิธีแก้ปวดเมื่อยแบบไม่ต้องทานยาก็แนะนำได้นะคะเพราะคุณยายเราทานยาแก้ปวดเยอะจนเป็นไตค่ะ ตอนนี้กำลังช่วยกันไม่ทานยาอยู่ แล้วสุดท้าย เราควรเปลี่ยนวิธีคิดอย่างไงดีคะ เพราะเรากลัวการศูนย์เสียมากเลยค่ะตอนนี้ เราไม่อยากให้มันเกิดขึ้นในตอนนี้เลยค่ะ ขอให้เราได้ตอบแทนคุณยายพาท่านไปที่ที่อยากไปทำสิ่งที่อยากทำก่อน เราต้องการแค่นั้นเลยค่ะ ตอนนี้เรากลัวว่าจะไม่ได้ทำมากๆ เสียใจ เศร้า และวิตกค่ะ มีวิธีรับมือไหมคะ นอกจากยอมรับความจริงเพราะใจลึกๆก็รู้อยู่แล้วค่ะว่ามันเป็นเรื่องที่หนีไม่พ้น เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ