คืองี้ค่ะ หนูมาเรียนในตัวเมืองเพื่อเรียนต่อมัธยมปลาย ตอนมาช่วงแรกเราก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าในเมืองคงสนุกกว่าที่ที่เคยอยู่(ที่ที่เคยอยู่คืออยู่บนเกาะต้องข้ามทะเลมาในเมือง) หนูอยู่กับยายมาตั้งแต่จำความได้ยายเลี้ยงมาส่วนพ่อแม่ทำงานส่งเงินมาให้ จนจบม.ต้น รรพื้นที่เกาะไม่มีมัธยมปลายต้องมาต่อในเมืองตอนนั้นสอบติดรรจังหวัดเลยต้องย้ายมาอยู่ในเมือง ช่วงแรกสนุกไม่ค่อยรู้สึกอะไร จนกะทั้งช่วงนึงเวลาเห็นดวงอาทิตย์ตกใจจะโหว่งๆเเบบคิดถึงยายมากจะตั้งคำถามตลอดว่ายายทำอะไรอยู่(กลับไปหายายอาทิตย์ละครั้งช่วงไหนไม่เรียนคือจะกลับไปเลยเพราะรู้สึกอบอุ่นที่เจอหน้ายายอาทิตย์ไหนงานเยอะไม่ได้กลับจะชอบคิดมากกลัวไปหมด) โทรไปบ่อยค่ะแต่ก็มีไม่ว่างลืมไปบ้าง แต่ช่วงนี้ตกดึกชอบคิดถึงคำพูดยายความอบอุ่นทุกๆอย่างที่เคยได้รับ หันไปมองเตียงคืออยากให้มียายมานอนด้วยมากมันรู้สึกหงอยๆ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลยค่ะ กลัวว่าจะกลับไปแล้วไม่เจอยายกลัวว่าเวลาที่อยู่กับยายจะไม่มีอีก กลัวไปหมดไม่อยากให้ยายแก่ลงแต่กลับไปทุกครั้งจะเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงทุกครั้งก็เข้าใจว่าเวลามันเดินไม่รอใคร ตอนนี้กำลังจบมปลายค่ะ ปิดเทอมนี้จะได้กลับไปอยู่กับยายแล้วดีใจมากแต่มหาลัยคือครั้งนี้ติดที่ต่างจังหวัดเลยค่ะ คงไม่ได้กลับอาทิตย์ละครั้งอีกแค่คิดก็อยากร้องไห้
หนูควรทำยังไงดีคะไม่ให้คิดมาก