สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ต่างประเทศใกล้จะจบแล้ว
เจอแฟนที่นี่เป็นคนชาติจีน อายุแก่กว่า 10 ปี เรา24
ความสัมพันธ์ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะต่างกันมาก บแกเลิกรายวัน สัปดาห์ เดือน แล้วก็เริ่มดีขินเรื่อยๆแต่ยังทะเลาะอยู่ หลังๆเริ่มเหนื่อย แต่เพราะรักมาก เลยยังทนกันได้ และเริ่มหาทางออกได้ รับตัวตนแต่ละคนได้
แต่มาวันนี้ เราเรียนด้วยกันมีโปรเจคด้วยกัน ด้วยความที่เค้าแก่กว่าเราเยอะ ทำให้เค้ามีข้อบกพร่องด้านการเรียน และเป็นฝ่ายพึ่งพาเราซะมากกว่า
งานกลุ่ม การบ้านอะไรเราก็ช่วย บางวิชาก็ให้ลอก ร่วมๆกับทำหน้าที่แฟน ทำกับข้าว ล้างจาน ซักผ้า และเราก็ทำงานพิเศษของเราด้วย ส่งเงินให้ที่บ้าน ทำการบ้านเราเอง คือ แบกทุกอย่าง ค่าใช้จ่ายทุกอย่างคือคนละครึ่ง ไม่เคยทำให้เค้าต้องกังวลเรื่องเงินตอนที่อยู่กับเรา บวกกับว่าเราเป็นคนชอบทำด้วย คือทุกอย่างที่เราทำมันเยอะจริงแหละ แต่เพราะ ถ้าเค้ามาทำ ก็ไม่ถูกใจเราอีก แล้วเราบริหารเวลาเก่ง เอนเนอจี้เยอะมาก ไม่ชอบอยู่เฉยๆ เลยไม่ได้รู้สึกเรื่องใหญ่เรื่องงานบ้านค่ะ
เรากำลังจะทำงานนึงของมหาวิทยาลัยด้วยกันค่ะ
เริ่มจากเป็นงานกลุ่ม ทุกอย่างไปได้ดี คนชม อาจทรย์ชอบ แต่คนได้แสงคนเดียวคือเค้า แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรในตอนแรก เราก็ชั่งมันๆ ถึงแม้คนที่ทำคือเราและเพื่อนมากกว่าแฟน แฟนเป็นคนที่พูดเก่งค่ะ นั่นคือข้อดีของเค้ท
ทีนี้พวกเราอยากทำต่อ มาทำเป็นบริษัท เราอยากทำสตาร์ทอัพกันที่นี่ มีอาจารย์คนจีนรู้ เรียกแฟนไปคุยแบบคนเดียว อาจารย์ให้ข้อเสนอกับแฟน แฟนบอกว่า “เดี๋ยวขอกลับไปปรึกษาทีมก่อน” แต่อาจารย์บอกว่า “อย่าเพิ่งบอกใคร ฉันอยากให้คุณตัดสินใจก่อน ฉันอยากได้คนที่ทุ่มเทกับงานนี้ และให้คุณตัดสินใจเอง ฉันไม่อยากให่คนมาว่าฉันทีหลังว่าฉันขโมยคุณมา“ แฟน กลับมาปรึกษาหนู เค้าบอกว่าเค้าควนทำยังไงดี และขอถามหนูในฐานะแฟน
หนู รู้สึกเคว้ง เพราะว่า เหมือนอาจารย์”เลือก“แค่แฟนคนเดียว แล้วถ้าเลือกแค่แฟน หนูยิ่งรู้สึกแย่ เพราะ รีพอร์ท หรืองานแทบทุกอย่างเราเป็นคนทำคนเดียว แล้วบริษัทเราล่ะ เค้าจะขโมยไอเดียพวกเราไปใช่ไหม
ในฐานะแฟน ย่อมยินดีเสมอแหละค่ะ
ในฐานะเพื่แนร่วมทีม ดีใจและเสียใจ : ดีใจที่โปรเจ็คจะมีคนที่มีกำลังมาพัฒนา ถ้ามองถึงความสำเร็จก็คงดีที่จะมีประโยชน์กับคนในวงกว้าง
แต่หนูไม่ได้คนดีขนาดนั้นนี่คะ มันสิ่งที่หนูคิดและลงมือทำ เค้ากำลังจะมาเอาไป แล้วคนที่ให้ก็คือแฟนเรา เพื่อนร่วมทีมเรา
พูดตรงๆไม่ได้เสียใจที่จะขโมยแฟนเราไปทำงานด้วย เพราะต่อให้เอาไป มันก็ไม่ได้เรื่องอะไรมาก ก็แฟนเรามันโง่5555 เดี๋ยวก็เจ๊งอยู่ดี แต่คือ ก็เจ็บใจ อยากรู้ว่าทำไมมันถึงไม่เป็นเรา หรือเพียงเพราะเราไม่ใช่ชาติเดียวกับอาจารย์?? ที่แฟนเราได้หน้าคนเดียว เเล้วก็กังวลว่าสุดท้าย ก็ต้องมาขอให้กูช่วย
จะช่วย หรือ ไม่ช่วย นั้น อยู่ที่เราแหละค่ะ
แต่พอมันรัก มันก็อดไม่ได้ แถมเป็นงานที่มันสมควรจะเป็นกูอ่ะ คือ ตอนนี้กลายเป็นว่ามองแฟนเป็นคู่แข่งไปเลย
รู่สึกว่าแฟนก็ลำบากใจ แต่เค้าก็ไม่คิดที่จะเอ่ยปาก หรือ หนักแน่น กับอาจารย์เลยว่า ถ้าจะเอาก็อยากให้ไปทั้งทีม
มันก็เหมือนที่จะกระทบกับความสัมพันธ์ในอนาคต ที่เค้าเป็นคนโลเล เลือกผลประโยชน์ แถมหักหลังเพื่อนร่วมทีม และเริ่มรู้สึกว่า บางทีเค้ามีเราไว้ใช้งานรึเปล่านะ?? แต่ก็ใช่ว่าเค้าไม่มีข้อดีนะคะ ก็มีเยอะถึงทำให้ชอบและทนมาขนาดนี้
แต่ไม่สามารถบอกได้ว่า ไม่เจ็บปวด
ควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ ถ้าเค้าตกลงกับอาจารย์
เพราะรู้สึกว่า เราก็ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ต่อ อะไร ที่จะหาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้ ไม่ต้องเหนื่อย และรักเรามากกว่านี้ เห็นแก่ตัวน้อยกว่านี้ เจอคนที่ความสามารถ ทัศนคติ ความแฟร์ มากกว่านี้
ทำงานร่วมกับแฟน
เจอแฟนที่นี่เป็นคนชาติจีน อายุแก่กว่า 10 ปี เรา24
ความสัมพันธ์ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะต่างกันมาก บแกเลิกรายวัน สัปดาห์ เดือน แล้วก็เริ่มดีขินเรื่อยๆแต่ยังทะเลาะอยู่ หลังๆเริ่มเหนื่อย แต่เพราะรักมาก เลยยังทนกันได้ และเริ่มหาทางออกได้ รับตัวตนแต่ละคนได้
แต่มาวันนี้ เราเรียนด้วยกันมีโปรเจคด้วยกัน ด้วยความที่เค้าแก่กว่าเราเยอะ ทำให้เค้ามีข้อบกพร่องด้านการเรียน และเป็นฝ่ายพึ่งพาเราซะมากกว่า
งานกลุ่ม การบ้านอะไรเราก็ช่วย บางวิชาก็ให้ลอก ร่วมๆกับทำหน้าที่แฟน ทำกับข้าว ล้างจาน ซักผ้า และเราก็ทำงานพิเศษของเราด้วย ส่งเงินให้ที่บ้าน ทำการบ้านเราเอง คือ แบกทุกอย่าง ค่าใช้จ่ายทุกอย่างคือคนละครึ่ง ไม่เคยทำให้เค้าต้องกังวลเรื่องเงินตอนที่อยู่กับเรา บวกกับว่าเราเป็นคนชอบทำด้วย คือทุกอย่างที่เราทำมันเยอะจริงแหละ แต่เพราะ ถ้าเค้ามาทำ ก็ไม่ถูกใจเราอีก แล้วเราบริหารเวลาเก่ง เอนเนอจี้เยอะมาก ไม่ชอบอยู่เฉยๆ เลยไม่ได้รู้สึกเรื่องใหญ่เรื่องงานบ้านค่ะ
เรากำลังจะทำงานนึงของมหาวิทยาลัยด้วยกันค่ะ
เริ่มจากเป็นงานกลุ่ม ทุกอย่างไปได้ดี คนชม อาจทรย์ชอบ แต่คนได้แสงคนเดียวคือเค้า แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรในตอนแรก เราก็ชั่งมันๆ ถึงแม้คนที่ทำคือเราและเพื่อนมากกว่าแฟน แฟนเป็นคนที่พูดเก่งค่ะ นั่นคือข้อดีของเค้ท
ทีนี้พวกเราอยากทำต่อ มาทำเป็นบริษัท เราอยากทำสตาร์ทอัพกันที่นี่ มีอาจารย์คนจีนรู้ เรียกแฟนไปคุยแบบคนเดียว อาจารย์ให้ข้อเสนอกับแฟน แฟนบอกว่า “เดี๋ยวขอกลับไปปรึกษาทีมก่อน” แต่อาจารย์บอกว่า “อย่าเพิ่งบอกใคร ฉันอยากให้คุณตัดสินใจก่อน ฉันอยากได้คนที่ทุ่มเทกับงานนี้ และให้คุณตัดสินใจเอง ฉันไม่อยากให่คนมาว่าฉันทีหลังว่าฉันขโมยคุณมา“ แฟน กลับมาปรึกษาหนู เค้าบอกว่าเค้าควนทำยังไงดี และขอถามหนูในฐานะแฟน
หนู รู้สึกเคว้ง เพราะว่า เหมือนอาจารย์”เลือก“แค่แฟนคนเดียว แล้วถ้าเลือกแค่แฟน หนูยิ่งรู้สึกแย่ เพราะ รีพอร์ท หรืองานแทบทุกอย่างเราเป็นคนทำคนเดียว แล้วบริษัทเราล่ะ เค้าจะขโมยไอเดียพวกเราไปใช่ไหม
ในฐานะแฟน ย่อมยินดีเสมอแหละค่ะ
ในฐานะเพื่แนร่วมทีม ดีใจและเสียใจ : ดีใจที่โปรเจ็คจะมีคนที่มีกำลังมาพัฒนา ถ้ามองถึงความสำเร็จก็คงดีที่จะมีประโยชน์กับคนในวงกว้าง
แต่หนูไม่ได้คนดีขนาดนั้นนี่คะ มันสิ่งที่หนูคิดและลงมือทำ เค้ากำลังจะมาเอาไป แล้วคนที่ให้ก็คือแฟนเรา เพื่อนร่วมทีมเรา
พูดตรงๆไม่ได้เสียใจที่จะขโมยแฟนเราไปทำงานด้วย เพราะต่อให้เอาไป มันก็ไม่ได้เรื่องอะไรมาก ก็แฟนเรามันโง่5555 เดี๋ยวก็เจ๊งอยู่ดี แต่คือ ก็เจ็บใจ อยากรู้ว่าทำไมมันถึงไม่เป็นเรา หรือเพียงเพราะเราไม่ใช่ชาติเดียวกับอาจารย์?? ที่แฟนเราได้หน้าคนเดียว เเล้วก็กังวลว่าสุดท้าย ก็ต้องมาขอให้กูช่วย
จะช่วย หรือ ไม่ช่วย นั้น อยู่ที่เราแหละค่ะ
แต่พอมันรัก มันก็อดไม่ได้ แถมเป็นงานที่มันสมควรจะเป็นกูอ่ะ คือ ตอนนี้กลายเป็นว่ามองแฟนเป็นคู่แข่งไปเลย
รู่สึกว่าแฟนก็ลำบากใจ แต่เค้าก็ไม่คิดที่จะเอ่ยปาก หรือ หนักแน่น กับอาจารย์เลยว่า ถ้าจะเอาก็อยากให้ไปทั้งทีม
มันก็เหมือนที่จะกระทบกับความสัมพันธ์ในอนาคต ที่เค้าเป็นคนโลเล เลือกผลประโยชน์ แถมหักหลังเพื่อนร่วมทีม และเริ่มรู้สึกว่า บางทีเค้ามีเราไว้ใช้งานรึเปล่านะ?? แต่ก็ใช่ว่าเค้าไม่มีข้อดีนะคะ ก็มีเยอะถึงทำให้ชอบและทนมาขนาดนี้
แต่ไม่สามารถบอกได้ว่า ไม่เจ็บปวด
ควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ ถ้าเค้าตกลงกับอาจารย์
เพราะรู้สึกว่า เราก็ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ต่อ อะไร ที่จะหาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้ ไม่ต้องเหนื่อย และรักเรามากกว่านี้ เห็นแก่ตัวน้อยกว่านี้ เจอคนที่ความสามารถ ทัศนคติ ความแฟร์ มากกว่านี้