สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากพูดและขอคำแนะนำจากพี่ๆในกระทู้นี้ค่ะ เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันเยอะๆนะคะ  เรื่องของเราคือ เราได้รู้จักกับพี่คนนึงค่ะเดิมทีก่อนเค้าเป็นรุ่นพี่ ที่เรารู้จักสมัยเรียนค่ะมัธยมค่ะ ก็รู้จักรแค่ผ่านๆชื่อและก็หน้าตาเพียงเท่านั้นค่ะ พอเวลาผ่านไปก็ต่างคนต่างเรียนจบแล้วเรื่องก็เริ่มขึ้นจากนี้ค่ะ เรากับพี่เค้าได้คุยกัน เมื่อปี 64 ค่ะ ก็คุยกันมาต่างก็รู้สึกดีต่อกันนะคะ แต่เนื่องด้วยอายุและอีกหลายๆอย่างก็ทำให้เราเลิกคุยกันไป แต่เราก็วนกลับมาคุยกันอยู่อย่างงี้เรื่อยๆจนกระทั่งถึงปี 66 เรายอมรับเลยค่ะว่าเค้าคือความสบายใจที่เราไม่ต้องเฟคเลยค่ะ เพราะไม่ว่าเราจะคบใครบางครั้งมันจะมีแว๊บๆที่แอบคิดถึงเขาแต่เราก็ไม่เคยนอกใจแฟนนะคะ จนพอเลิกกับแฟนมีโอกาสได้กลับมาคุยเรากับเขาก็ต่างรู้สึกเหมือนเดิมและมันมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก แต่เค้าก็มีข้อผิดพลาดที่เค้าเองไม่เคยปรับจนรอบนี้เค้าเองก็ยอมปรับเพื่อที่จะไปต่อกันเรื่องทั้งหมดมันเกือบดีแล้วค่ะ แต่มันก็มีหลายอย่างที่ก็ทำให้เราเลิกคุยกันไปอีก มาที่ปัจจุบันเรามีคนคุยอยู่คนนึงค่ะก็ไปไหนมาไหนด้วยกันนะคะ เค้าก็ดีค่ะดีกับเราไม่สบายรึแม้แต่เราเจอเรื่องเคลียดเค้าเองก็อยู่ตรงนั้น แต่เค้าออกจะเป็นคนที่ติดเล่นไปสักหน่อย เราคุยกับเค้ามาได้ 3เดือนแล้วค่ะ รู้สึกดีนะคะ จะกล้าพูดว่ารักก็ไม่เชิงกั้มๆกึ่งๆ แต่คนคุยเราเองก่อนหน้านี้เค้าก็คบกับแฟนมาได้ 8 ปี แล้วก้พึ่งเลิกมาเจอเรา เราก็เคยถามเค้านะคะว่าเค้ารู้สึกแบบไหน เค้าเองก็บอกว่ารู้สึกดีที่มีเรา เค้าไม่อยากกลับไปรู้สึกแบบเดิมแบบที่แฟนเค้าทำ ตัวเค้าก็บอกว่าเรารักและไม่อยากขาดเราไป  แต่พักหลังๆเราก็แอบคิดถึงพี่คนนั้นตลอดจนบางครั้งเราเองก็แอบรู้สึกว่า ถ้าเราคบกันสักครั้งเรื่องที่คาใจกันมาตลอดมันจะโอเคขึ้นมั้ย ถ้ามีโอกาศสักครั้งแล้วได้ทำ แต่เราก็สงสารคนคุยที่เราคุยอยู่เหมือนกันค่ะเค้าเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลนสักนิด  เราเองก็อยากทราบว่าตัวเราผิดมั้ยคะที่เราจะรู้สึกคิดถึงคนคนนึงทั้งๆที่เราคุยกับอีกคน แต่เค้าทั้งสองไม่เคยเป้นแฟนเรานะคะ ตอนนี้เราสับสนกับหลายๆอย่างเลยค่ะ ตัวเราเองไม่เคยมั่นใจอะไรเลย