คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ไปญี่ปุ่นเมืองโอซาก้าแล้วเดินเล่นกำลังงกลับที่พักดันไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งมากับเพื่อนเขาแล้วเขาก็หันมามองหน้าด้วยความที่เขินมากผมเลยหันหน้าหลบแต่ยังน้อยเขาก็รู้ว่าเรามีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้5555เขาเดินเร็วมากกเดินจนผมตามไม่ทันแล้วพอสักพักผมเดินไปเรื่อยๆแล้วเข้าแฟมิลี่มาร์ทดันไปเจอเขาอีกรอบตกใจมากกด้วยความที่เขินทำตัวไม่ถูกเลยรีบซื้อรีบออกแล้วพอเดินออกไปสักพักเหมือนรู้สึกเขาเดินตามมาเร็วมากแต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนญี่ปุ่นหรือเกาหลีตอนนั้นมันเขินจนทําตัวไม่ถูกแล้วพอสักพักผมหันกลับไปมองเขาก็เดินเลี้ยวเข้าซอยไปแอบเสียดายมาก😭😭 ไม่ได้ขออะไรที่จะติดต่อได้เลยใจไม่กล้าพอแล้วก็ไม่รู้ชาตินี้จะเจอเขาอีกมั้ยผ่านมาได้เกือบจะเดือนแต่ก็ยังจมปลักกับคนคนนั้นอยู่ยังจำาวันเวลาได้ดี วันที่ 30/01/67 เวลาประมาณ 22:30 แอบเสียดายแล้วก็เสียใจที่ตอนนั้นไม่ทำาอะไรเลย🥲😭