ผมเริ่มถูกบูลลี่จากพวกเพื่อนโดยการพูดให้ร้ายแบบทางอ้อม เช่น พูดนินทาบูลลี่ทรงผมหน้าและเรื่องต่างๆ ผมก็ตีตัวออกห่างจากเพื่อนกลุ่มนั้น พอผมมาเล่นกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งก็ถูกบูลลี่เช่นเคย จนผมไม่อยากเจอหน้าไครไม่อยากออกจากบ้านไม่อยากเข้าสังคม พอผมอยู่บ้านก็โดนครอบครัวบูลลี่อีก มันทำให้ผมกลายเป็นคนคิดมากเรื่องเล็กๆน้อยๆผมก็เก็บมาคิด เวลาคนอื่นๆพูดมาลอยๆผมก็เก็บมาคิดเพราะคำพูดที่มันเหมือนสะท้อนสิ่งที่ผมเป็นอยู่ จนผมไม่อยากเจอหน้าไครอยู่แต่ในห้อง ในหัวผมคิดแต่เรื่องในที่ถูกบูลลี่และเรื่องที่ผมทำผิดพลาดไปผมนอนคิดทุกวันๆ
จนทำให้ผมเหมือนเวลาเจอหน้าไครแล้วเขามองมาที่ผมผมเหมือนจะร้องไห้ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนคนอื่นเขามองว่าผมเป็นบ้า ผมเป็นเงียบๆไม่โต้ตอบแต่จะเก็บมาคิด ผมอยากให้ไครคนหนึ่งรับฟังปัญหาของผม พอผมไประบายให้เพื่อนคนหนึ่งฟังมันก็ไปเล่าต่อแล้วคนที่รู้ก็เอาไปเล่าต่อเรื่อยๆ ผมควรทำยังไงดีครับ.