อายุ17 ไม่มีพ่อ เพื่อนเเย่ สังคมเเย่ เเฟนเเย่ เเม่มีลูก4คน(3พ่อ)เราลูกคนกลางไม่รู้ว่าทุกคนเคยได้ยินมั้ยที่เขาพูดกันว่าลูกคนกลางพ่อเเม่ไม่รักคำนี้ไม่เกินจริง ทั้งชีวิตต้องเคารพพี่ ต้องเสียสละให้น้อง คนรอบตัวบอกว่านิสัยเสียของเราคือชอบพูดเเรง(เเรงในที่นี้ไม่ใช่คำหยาบนะคะเเต่เเบบเเรงแบบไม่หยาบ) ขี้หงุดหงิด ชอบขึ้นเสียงอันนี้ยอมรับค่ะเเต่ตอนที่เราไม่หงุดหงิดไม่ขึ้นเสียงก็ไม่มีใครได้ยิน พอเราพูดดีๆเตือนดีๆแนะนำดีๆก็ไม่มีใครฟัง ไม่มีใครสนใจ เเล้วก็เกลียดวันเกิดตัวเองค่ะเพราะตั้งเเต่จำความได้ก็ได้เค้กเซเว่นตอนวันเกิดครั้งเดียวตอนเด็ก มีครั้งนึงตอนเด็กเคยถามเเม่ว่าวันเกิดเราวันอะไรเพราะตอนนั้นประมาณป.1ไม่รัวันเกิดตัวเองเเต่เเม่เองก็จำไม่ได้ต้องนึกอยู่สักพักนึง เเต่ถ้าเป็นวันเกิดลูกหลานคนอื่นเเม่กับทุกคนในครอบครัวจะแบบมีเค้กก้อนใหญ่ มีกินเลี้ยง มีของขวัญนู่นนี่ เพิ่งมาเจอกับพ่อตอนโตค่ะเเต่พอติดผญ.หนัก เพื่อนทะเลาะกันบ่อยค่ะเพราะเราเป็นคนไม่ตามเพื่อน ไม่ไหลตามใครถูกคือถูกผิดคือผิด ไม่พอใจก็จะบอกให้รู้เลย เเฟนตอนนี้ก็ไม่ใช่เซฟโซนแบบที่เราคาดหวังไว้เลย ตั้งเเต่อนุบาล-มัธยปลายทุกช่วงชีวิตจะต้องเคยถูกทำเรื่องไม่ดีจากผู้ใหญ่ เช่นครั้งล่าสุดก็คนคุยเเม่ค่ะ เราเป็นคนไม่ได้หน้าตาดี เรียนไม่เก่ง ไม่มีพรสวรรค์ ไม่มีความหวัง ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆให้พ้นไปเเต่ละวัน แล้วก็เเต่ละวันก็เจอปัญหาร้อยเเปดพันอย่างเข้ามาทุกวัน ไม่เคยได้ยิ้มเต็มวันเลยสักครั้ง เเม้กระทั่งเรื่องเงินก็ต้องคอยเซฟตลอดไม่เคยได้ไม่เคยมีเหมือนคนอื่นๆเเค่ก็ปลงได้เเล้วล่ะค่ะเเต่ก็น้อยใจโลกนี้นิดหน่อย55555 สุขภาพก็ไม่เต็มร้อยเห้อ ชีวิต

อันนี้คือครึ่งนึงของทั้งหมดค่ะ ชีวิตเด็ก17มันต้องทุกข์ขนาดนี่เลยหรอคะ555555
.
ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้คุณค่าตัวเองนะคะ เรารู้ดีค่ะว่าถึงเราจะนิสัยเเบบที่ใครๆเขาว่าเเต่เราก็มีข้อดี เราใจดี เราให้โอกาสคนเก่ง เราเป็นคนที่หันมาเมื่อไหร่ก็เจอให้กับทุกคนได้ เกลียดคนยาก ยิ้มเก่ง เข้าใจคนอื่น เป็นผู้ฟังที่ดี เป็นนักซัพพอร์ตชั้นเยี่ยม เป็นคนรักยุติธรรมมากกกกกก(เเต่ต่อมความดีของเรามันเลือกคนค่ะ)

ทั้งหมดก็มีเเค่นี้ค่ะ อ่านยาก สับสน งงๆไปก็อภัยให้หน่อยนะคะไม่เคยเปิดใจระบายอะไรเยอะขนาดนี้เลยค่ะ