สวัสดีคะ มีใครเคยเจอปัญหาแบบเราบ้างไหมคะ เวลาเราคบใครสำหรับเราเรื่องแต่งงานไม่ได้สำคัญเลยคะ

แบบว่าเราอยากคบดูใจไปนานๆคะมั่นใจค่อยแต่งก็ได้หรือไม่แต่งก็ได้คะ

แต่แม่พอได้ยินว่าเราคบใครก็จะพูดประมานว่าให้เขามาวางเงินผูกข้อมือเถอะกลัวจะได้กันฟรีๆกลัวเขาทิ้ง

แต่เราไม่เคยไปเร่งรัดใครเพราะคิดว่ายังคบกันได้ไม่นาน

เราเคยมีแฟนคบกันมา5ปี แม่ชอบพูดเรื่องผูกข้อมือพูดบ่อยมาก เราเข้าใจนะคะว่าคนเป็นแม่กลัวลูกเสียเปรียบ

แต่เราอยากดูใจไปนานๆอีกอย่างแฟนเราไม่มีเงินด้วย

แต่สุดท้ายเราก็เลิกกัน คำพูดที่แม่พูดแม่บอกว่าไม่ชอบแฟนเพราะแฟนไม่เคยมาคุยเรื่องแต่งงาน

เราก็ไม่ได้อะไรเพราะเลิกกันไปแล้วแต่พอเรามีคนใหม่คุยยังไม่ทันได้กี่วันแค่คนคุยแม่ก็บอกว่าต้องให้เขามาผูกข้อมือนะ

คือเราก็ไม่ได้ทำตามที่แม่พูดเพราะเราคิดว่าแค่คุยกันเฉยๆ

พอเรามามีแฟนใช้คำว่าแฟนคุยกันได้เดือนเดียวเจอกันแม่รู้แม่บอกว่าอย่าโง่ให้เขามาผูกข้อมือแต่งไปให้จบๆอยู่ได้ไม่ได้ก็เลิกคนแต่งงานวันเดียวเลิกมีเยอะเเยะไป

อย่าไปเสียเปรียบเขาเงินจะมากจะน้อยไม่ได้สนใจแค่มาวางให้เป็นพิธี

คือเราเข้าใจเจตนาแม่นะว่าแม่หวังดีแต่เราอยากคบใครแบบให้นานๆไม่ได้อยากแต่งแล้วเลิกแต่งแล้วเลิก

อยากคบดูใจก่อนจะตัดสินใจใช้ชีวิตครอบครัวมันต้องดูหลายๆอย่างมากทำไมแม่เราคิดไม่ได้ตรงนี้ แม่คิดแค่ว่าแต่งยุไม่ได้ก็เลิก

สรุปแล้วเราก็ลองพูดตามที่แม่บอกคุยกัน1เดือน เขามาแต่งให้ สุดท้ายมาใช้ชีวิตด้วยกัน

มันยากมากในการปรับตัวการใช้ชีวิตกับคนที่เราเหมือนพึ่งรู้จักในตอนเช้าแล้วมายุด้วยกันในตอนเที่ยง

คือเราร้องไห้ทุกวันเลยมันปรับยากมากปรึกษาแม่ๆบอกว่าอยู่ไม่ได้ก็เลิกถ้าทนได้ก็ทนไป

เรารู้สึกว่าพ่อแม่รังแกเราตลอดเลยในเรื่องอื่นๆด้วยไม่ใช่แค่เรื่องนี้

บ้านเลยไม่เคยเป็นเซฟโซนสำหรับเราเลยพ่อแม่ญาติพี่น้องไม่ใช่เซฟโซนที่ดีเสมอไป

เขาจะรู้บ้างไหมความหวังดีต่างๆที่เขายื่นให้เรามันรังแกเราในหลายๆเรื่อง

แต่ก็ชอบถามมีบ้านให้อยู่จะไปสนใจทำไมผู้ชายคนอื่น ไม่ไหวก็กลับบ้าน พร้อมเสียงโมโหเสียงตะค้อกตลอด

จะให้เราอยากอยู่บ้านอยากกลับบ้านได้ยังไงในเมื่อบ้านคือที่ๆปลูกฝังเรื่องราวร้ายๆมีแต่เสียงทะเลาะเสียงตะโกนด่า ความไม่เคยเข้าใจกัน

ไม่ใช่ไม่รักพ่อแม่รักมากแต่ถ้าใครเคยได้ยินคำว่าพ่อแม่รังแกฉันใครที่เซฟโซนไม่ใช่บ้านจะเข้าใจในสิ่งที่เราพูดทั้งหมด