เราคบกับเเฟนมาประมาณเจ็ดเดือนเเล้วค่ะ เเฟนเรานิสัยดีมากเลี้ยงเราดูเเลเราทุกอย่าง ส่วนเราเเม่ปล่อยให้เราทำงานหาเงินใช้เองตั้งเเต่อายุสิบห้าเเล้วค่ะ มีปัญหาก็น้อยมากที่เราจะทักไปขอเงิน เพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่ได้ต่างจากพี่ชายเรา ขอเเม่เท่าไรเเม่ก็หามาให้  อันนี้นิสัยของเเม่นะคะ พอคบได้สี่ห้าเดือนเราก็เล่าให้เเม่ฟัง พาไปเจอ เเม่ก็ชอบคุยเเต่เรื่องเงินๆงานเเต่ง สินสอด อะไรงี้อะคะ เเต่เราคือไม่รีบเลยนะคะ คือเราคิดเเบบใหม่อะคะเเค่อยู่ด้วยกันได้เราก็โอเคเเล้วเรื่องเเต่งค่อยว่ากัน เเล้วพอมาวันนี้อะคะ โทรมาหาเราก็คุยๆเเม่ว่าคบกันถึงปีใหม่จะไปคุยเรื่องค่าน้ำนม เเม่เรากับเเม่เเฟนรู้จักกันเเล้วนะคะ เเล้วก็คุยเรื่องนี้รู้เรื่อง เเต่เเม่ก็ยังจะมาคุยเเบบนี้อยู่ เเฟนเราภาระเยอะมากค่ะไหนจะส่งให้เเม่เค้า ค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารถเค้าอีก เราอธิบายไปทุกๆอย่าง ว่าเค้าก็มีภาระของเค้าขอให้เค้าได้ทำของๆเค้าให้เสร็จเเล้วเรื่องนั้นค่อยว่ากัน เเม่ก็ประชดมาว่า งั้นรอกูตายก่อนค่อยเอามาให้ เราเลยน้อยใจถามไปว่าเเล้วเเม่จะเอาเท่าไรละ หนูจะหามาให้ เเต่ถ้าหามาเเล้วอย่ามาเซ้าซี้อีกนะ เเม่ก็บอก ไม่เอาเเล้ว ไม่พูดเเล้วไม่อยากได้ของใครเเล้ว เราผิดหรอคะ เเฟนเราดีกับเเม่เรามากๆทั้งๆทีเราเคยไประบายให้ฟังว่าเเม่ชอบเเต่มาขอนู้นนี้ เเฟนเราไม่เคยว่าเลยค่ะ เเถมเเม่เเฟนยังดีกับเเม่เรามาๆ พาไปกินข้าวก็ตักกับข้าวให้ใส่ใจทุกอย่าง เเต่เเม่เราอยากได้เเต่เงิน  เราน้อยใจมากเเม่ไม่เคยลุงทุนอะไรกับเราเลย น้อยมาก นานๆเจอกันทีเงินก็ไม่ได้ส่งให้เราเเล้ว เเต่อยากมาได้ค่าสินสอด เหมือนขายเรากิน ตอนนี้เราไม่รู้จะรู้สึกยังไงกับเเม่เลยค่ะ เเม่เเฟนก็ไม่โอเคนะคะที่เเม่เราคิดเเบบนี่ บอกเรื่องมากจะไม่ได้เเต่งไม่ได้อะไรสักอย่าง เครียดมากค่ะเเค่ความสัมพันธ์ของคนสองคนตอนนี่กลายเป็นเละเทะไปหมดเเล้วค่ะ ที่เขียนยาวเพราะเราอยากระบาย อยากถามว่าควรทำยังไง ควรรู้สึกยังไงคะ