เหนื่อยที่ต้องปรับอารมณ์กับบุคคลิก จนไม่อยากเข้าสังคม เปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับสถานการณ์  
คนเราอยู่กับลูกกับสัตว์เลี้ยง แฟน เพื่อน ลูกค้า  หนัวหน้างาน  ทำไมต้องทำตัวต่างกันด้วย   ผมดันเป็นปฎิบัติตัวเหมือนกันทุกคน  แต่ทุกคนจะอยากให้เราเป็นแบบที่เขามองและตัดสิน   เลยต้องทำตัวบ้าๆ มึนๆ  จนเริ่มมีหน้ากากหลายใบ  กว่าจะทำใจจะใส่มันเข้าไปได้ ทรมานมากๆ  เพราะยังอยากอยู่ตัวตนเก่าๆ   หรือบางทีก็ไม่อยากเป็นตัวตนเก่าเพราะมีความรู้สึกแย่ๆกับบตัวตนเก่า  จึงต้องสร้างตัวตนใหม่ๆขึ้นมา   เช่นดื่นน้ำเปลี่ยนนิสัยแล้วไปนัวเนียคนไปเรื่อย (คือต้องทำให้ตัวเองใจง่ายก่อน) หรือทำให้อะไรให้คนอื่นตำหนิ  เพราะยังไงเราก็ต้องโดนโจมตีอยยู่แล้ว เลยชิงสดุดล้มก่อนที่จะโดนคนอื่นเตะตัดขา  เพื่อจะได้เจ็บน้อยกว่า  เพราะคนที่เขาไม่ชอบเรา  เขาไม่ได้อยากให้เราทำตัวดีจริงๆหรอก   ต้องการให้เราดูแย่ดูโง่ ดูตลกจริงๆ  อย่างสังคมทำงานนี่ คนดีๆ อยู่ไม่ได้สักคน   นอกจากเข้าร่วม    ใครทำผิดสักคนก็แนะนำหรือวิจารณ์ไม่ได้เลย  สังคมแห่งการโยนขี้  พอมีเรื่องไม่ดีดันป้ายให้คนอื่น  ทำไมต่างคนไม่ตกลงกันและแก้ข้อบกพร่องของตัวเอง