เราคบกับแฟนมา3-4ปีแล้วช่วงแรกๆเรารักกันมากรักมากแบบไม่ได้คุยกันวันนึงจะเป็นจะตายเลยจนกระทั่งพ่อแม่กีดกันเราก็สู้กันมาได้จนวันนึงเราตัดสินใจมีอะไรกัเราไว้ใจเขารักเขามากเขาบอกว่าอยากแต่งงานกับเราเขาสาบานว่าจะรักเราตลอดไปจนวันนึงเราตัดสินใจมีอะไรกันเราเป็นขี้กังวลอยู่แล้วพอมีอะไรกันก็เซนซิทีฟแรกๆเขาก็โอ๋อยู่ข้างเราเสมอแล้วเราก็เริ่มทะเลากันเราก็เลยพยายามพัฒนาตัวเองมาตลอดเราเป็นคนหัวช้าไม่ค่อยทันคนและไม่ได้เป็นคนยอมใครแต่พอเป็นเขาเรายอมหมดทุกอย่างเลยพยายามใจเย็นเสมอเราก็ได้แต่น้อยใจและเก็บเอาไว้แล้วคิดว่าไม่เป็นไรจนมันระเบิดออกมาเราทะเลาะกันหนักขึ้นเรื่อยๆเขาบอกว่าเขารำคาญเราเบื่อเราเขาทั้งด่าเราและบอกว่าไม่ได้ชอบเราในตอนนี้แล้วเราช้อคและเสียใจไปหมดเขาก็มาขอโทษบอกแค่อารมณ์ชั่ววูบสุดท้ายเขาก็บอกว่าเป็นที่เราทำตัวน่ารำคาญจริงมันยิ่งทำให้เราเครียดว่าเราดีไม่พอเลยหรอทั้งที่เขาก็รู้ว่าเรามีปัญหาสุขภาพจิตแต่เขาก็ไม่เข้าใจเราเลยเรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองระแวงและกลัวเขาแต่เขากลับมีท่าทีที่แบบเหมือนว่าเราผิดอยู่ฝ่ายเดียวเราอ่อนแอและเขาก็เอาเราไปเปรียบกับคนอื่นกับตัวเขาเองและตัวเราในอดีตเขาว่าเราในอดีตดีกว่านี้เยอะเราเครียดจนแทบบ้าเราดิ่งไปหมดเลยมีช่วงนึงเขาให้คำมั่นสัญญากับเราว่าเขาจะป็นคนใหม่ช่วงเวลานั้นเราโคตรมีความสุขจนสุดท้ายเร่ก็ผิดหวังเขายังคงด่าเราจนเราปื้ดแตกลองด่าเขาแบบที่เขาด่าเราเขาว่าเฉยๆแถมบอกว่ารำาญก็คือรำคาญเบื่อก็คือเบื่อก็แค่ยอมรับเมื่อวานเราจับได้ว่าปีที่แล้วเขาคุยกับผู้หญิงคนนึงเชิงชู้สาวเขาขอโทษเราแลับอกว่าแค่หบอกเอาตังมาเที่ยวกับเราเราพยายามเชื่อเขาแต่ยังคงสงสัยในหลายๆเรื่องเขาเคบเอาเรื่องยี้มาเล่าให้ฟังแค่ประมาณว่าผู้หญิงชอบเขาแต่เขาไม่ได้บอกเลยว่าตัวเองก็ไปบอกจุ้บบอกผู้หญิงว่าคิดถึงทำไมเขาต้องลบแชทเราเลยพยายามใจเย็นไม่โวยวายกลับบ้านและค่อยๆคุยเพราะนานทีเราจะได้เจอกันเราก็ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศเรามีอะไรกับเขาด้วยใจเราเจ็บๆไปหมดเราก็ถามไปเรื่อยๆเขาก็มีคำตอบให้เสมอแต่เราถามเรื่องทำไมต้องลบแชทเขาไม่ตอบเลยจนเราย้ำหลายรอบว่าทำไมลบแล้วบอกเขาอย่าบ่ายเบี่ยงตอบให้ตรงคำถามเขากลับมาหัวร้อนและขึ้นใส่เราว่าเราถามซอกแซกเขาทำไมเราหาเรื่องเขาทั้งที่เราควรที่จะเป็นคนขึ้นมากที่สุดเราก็ทะดลากันหนักเขาว่าไม่เชื่อใจก็เลิกเราก็ยังเลยถามเขาว่าเขาว่าถ้าไม่มีเราในชีวิตอยู่ได้ไหมเขาตอบว่าไม่รู้แต่เขารักเราคำตอบแบบนี้คือเขาคิดว่าเราไม่ได้สำคัญหรอขนาดนั้นหรอ
(เป็นการสรุปออกมามันมีอะไรมากกว่านี้แต่ให้เล่าหมดคงเขียนไม่พอเป็นการเขียนจากความรู้สึกเราเรายอมรับว่าเราเซนซิทีฟแต่ที่เจอเหตุการ์ณแบบนี้ถึงจะปีที่แล้วเราไม่มีสิทธิ์โกรธหรอ)