เนื้อเรื่องคือ ก่อนหน้านี้เป็นพ่อบ้านให้แฟนอยู่กับเขาตลอดแทบจะตัวติดกันตลอด จนผมมีงานที่กรุงเทพ แฟนอยู่ต่างจังหวัด ผมก็มาทำงานเป็นงานส่วนตัวที่กำลังเริ่มต้นทำซึ่งมันจะมีปัญหามาให้แก้เสมอๆ งานก็อาจจะล่าช้าไปบ้าง เขาอยากให้เรากลับบ้านไวๆ เขาก็ถามทุกวันว่ากลับเมื่อไหร่ ทั้งๆที่ก่อนไปบอกว่า1เดือนนะ ก็เข้าใจแหละว่าเขาคิดถึง แล้วเราก็บอกเขาว่าเราเจอปัญหาอย่างนี้นะ เดี๋ยวจะแก้อย่างนี้ดู ปัญหามันก็มีเรื่อยๆ เขาก็เริ่มพูดว่ามีแต่ปัญหาไม่เสร็จซักที ผมก็ให้ความหวังเขาว่าอาจจะได้กลับก่อน ถ้าทำเสร็จ(ที่ให้ความหวังไปเพราะเขาเอาแต่ถามว่ากลับวันไหน)แต่ก็เจอปัญหาเสมอเช่นกัน นานวันเข้าก็เริ่มหนักขึ้นๆผมก็ตอบซ้ำๆ จนเขารู้สึกไม่มีหวังว่าจะได้กลับก่อน อันนี้ผมผิดเองที่ไปให้ความหวังเขา เขาเลยงอนเรามากๆ สุดท้ายเขาก็บอกว่าไม่ต้องการอะไรแล้วจะอยู่กับตัวเองจะปล่อยเราทำงานไป ไม่ต้องคุยกันเพื่อความสบายใจ(ของเขา) แต่ผมก็จะทำให้เสร็จใน1เดือนตามที่บอกก่อนมา...
ที่อยากคุยกับเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านคือ
-เรามีปัญหาว่าทำไมเขาไม่เข้าใจว่าเรากำลังเจอปัญหา
-ทำไมเขาคิดว่าเราเป็นคนมีปัญหา
-ทำไมเขาไม่คิดจะช่วยเราแก้ ถึงจะช่วยไม่เป็นแต่ก็อาจจะเห็นทางแก้บ้าง
-เขาเอาแต่บอกว่า "เรามีปัญหาอีกละ"
เวลาเขามีปัญหาเราก็ช่วยเขาแก้ปัญหาทุกอย่างที่จะคิดออก เขาไม่ทำเหมือนที่เราทำให้เขา
หรือเราจะลองทำแบบเขาบ้าง พอเขามีปัญหาก็ถามว่ามีปัญหาอีกละ ทำไมวันๆมีแต่ปัญหา เมื่อไหร่จะหมดปัญหาซักที!
ผมน้อยใจภรรยาครับ
ช่วยปลอบผมหน่อยครับภรรยาไม่ช่วย
ที่อยากคุยกับเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านคือ
-เรามีปัญหาว่าทำไมเขาไม่เข้าใจว่าเรากำลังเจอปัญหา
-ทำไมเขาคิดว่าเราเป็นคนมีปัญหา
-ทำไมเขาไม่คิดจะช่วยเราแก้ ถึงจะช่วยไม่เป็นแต่ก็อาจจะเห็นทางแก้บ้าง
-เขาเอาแต่บอกว่า "เรามีปัญหาอีกละ"
เวลาเขามีปัญหาเราก็ช่วยเขาแก้ปัญหาทุกอย่างที่จะคิดออก เขาไม่ทำเหมือนที่เราทำให้เขา
หรือเราจะลองทำแบบเขาบ้าง พอเขามีปัญหาก็ถามว่ามีปัญหาอีกละ ทำไมวันๆมีแต่ปัญหา เมื่อไหร่จะหมดปัญหาซักที!
ผมน้อยใจภรรยาครับ