สวัสดีค่ะสำหรับคนที่เห็นกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกนะคะ เราเคยลงกระทู้อีกอันที่ เล่าเหตุการณ์เบื้องต้น ทั้งหมดไว้แล้วนะคะถ้าใครอยาก อ่านย้อนไปกระทู้แรกนะคะ^^
.




ต่อค่ะ วันที่ 2 เขาให้แบ่งกลุ่มกันใช่ไหมคะ เราก็แบ่งเป็น5คน คือจํานวนเด็กฝึกไม่รวมเทรนนี่ จะมีเกือบ30คนเลยค่ะ คนที่อยู่ก่อนหน้าด้วย




แล้วคนไทยใน30คนนี้ มี3คนเท่านั้นค่ะ.. ส่วนมากจะเป็นคนเกาหลีเลยกับมีต่างชาติฝรั่งอยู่ประมาณ10กว่าคนญี่ปุ่นมีประมาณ5-6คน




.
และในนี้มีแต่คนที่มีความสามารถแล้วทุกคนดูดีกันมาก บางคนก็หน้าตาปกติค่ะแต่ความสามารถเขานี่ให้เลยจริงๆ..




.
ตัดมาที่กลุ่มนะคะ เราก็แบ่ง กลุ่มเรามีพี่ๆที่เป็นรูทเมทด้วยกัน3คน ที่หายไปคนนึงคือพี่เกาหลี04ค่ะ พี่เขามีเพื่อนที่มาด้วยกัน2คนก็ย้ายไปอยู่กลุ่มนู้นค่ะ
.





กลุ่มเราที่เพิ่มเข้ามาคือพี่ต่างชาติ2คน มีฟิลิปปินส์ กับ ลูกครึ่งเยอรมัน+ออสฯ (พี่คนนี้สวยมากสบัด)



พอเราแบ่งกลุ่มกันได้ เขาก็ให้มารวมกันแล้วเขียนชื่อลงบนบอร์ดว่าในกลุ่มมีใคร เขียนเสร็จทุกกลุ่มก็อธิบายว่าต้องทําไง เขาบอกว่าจะสุ่มเพลงของค่ายให้ไปแกะท่ากับร้องเพลงกันเอง (ฝึกกันเอง) แต่ว่าอันนี้ยังชิลค่ะ เพราะเขาให้เวลา ครึ่งเดือน (15วัน) 15วันนี้คือชิลแล้วหรอ5526262625



.
เขาก็มีลูกบอลให้ตัวแทนไปสุ่มว่าจะได้เพลงอะไร ตอนนั้นมีเสียงเจี้ยวจ้าวกันมาก แล้วถึงทีมเราพี่เกาหลีเป็นคนออกไปค่ะแล้วแกะบอลออก เราได้เพลงที่เราชอบแล้วคนครบพอดีด้วย แต่!!! ใครจะตัวอ่อนล่ะ มันมีท่าสําหรับคนที่ตัวอ่อนนะ..

.


เราก็มาคุยกันว่าใครทําได้ สรุปพี่ฝรั่งเคยเรียนเทควันโดมา ฉีกขาพอได้แต่ไม่ได้เรียนนานแล้วเลยลงได้แต่ไม่ติด แต่ก็ไม่เป็นไรผ่านไป



คุยกันเสร็จพี่ทีมงานแยกให้ไปคุยกันต่อแล้วเริ่มซ้อมกันตอนนี้เลย คือในห้องมันเงียบอยู่แต่พอได้ยินเขาพูดจบเราได้ยินเสียง เฮือกมากมายรวมถึงเราด้วย52536353535



.
เราก็ได้ออกมาซ้อมด้านนอกตึกค่ะ แต่เป็นมุมข้างหลัง ไม่มีใครเห็น ทีมอื่นก็อยู่แถวๆนั้นแหละค่ะไม่ได้ออกไปข้างนอก เราก็เริ่มซ้อม ในทีมเราสายแดนซ์มีแค่พี่เกาหลีกะญป. พี่เกาหลีเต้นเก่งมากกก ที่สุด พี่ญป.เต้นไลน์สวย คนที่แกะท่าให้แต่ละคนหลักๆเป็นพี่เกา เราก็เริ่มซ้อมกัน เขาบอกว่ามีเวลา4ชม เหมือนซ้อมเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวเลย

.


ตัดมาเรากินข้าวเสร็จ ก็เข้าไปเรียนเกา ออกมา
คือเราจะบอกว่าตารางเรียนที่นี่ไม่ได้เป็นแบบเดิมทุกวันสลับเวลาเรียน

.



เราเรียนคล้ายๆเดิมวนลูปไปค่ะ แต่ว่าเดือนที่2ขึ้นไป เราต้องแต่งเพลงเอง เป็นไปได้คิดท่าเต้นเอง ฝึกแร็ปฝึกเต้นเอง วันหยุดมีนานที แต่หยุดแล้วใช่ว่าจะชิลได้ ต้องซ้อมเองเพื่อพัฒนาสกิลไปเรื่อยๆ

.


จริงๆมีประเมินทุกเดือน คือเราต้องเตรียมโชว์ไป
ทุกๆเดือน แล้วจะมีผลประเมินแบบจริงจังเลย เกือบทุกเดือนจะมีประธานค่ายมาดู



.
ตัดมาที่การประเมินครั้งแรกที่แบ่งทีมกัน เรา แสดงเสร็จ พี่ฝรั่งกับเราโดนค่ะ เขาบอกว่าพี่ฝรั่งต้องเต้นให้ดูแข็งแรงกว่านี้ให้เวบาฝึกเป็นเดือนทําไมสกิลการเต้นยังคล้ายๆเดิม ตอนนั้นเราช็อกมากทุกคนช็อก พี่ฝรั่งเรานํ้าตาร่วงเลย แต่ก็เข้าใจว่าเขาต้องการดุเพื่อให้เด็กพัฒนาขึ้น

.


ส่วนเราเขาบอกว่าให้ไปฝึกล็อกท่าเพิ่มเติมเต้นดี Not bad แต่เดือนถัดไปขอให้ดีกว่านี้ ส่วนอีกสองคนพี่เกากรรมการชมดีค่ะ พี่ญป. ต้องฝึกการจับจังหวะเพลงกับฝึกร้องอย่างจริงจัง


.

จากนั้นก็วนลูปคล้ายๆเดิมค่ะเพิ่มเติมคือความเครียดหนักหน่วงกดดันสุด เราต้องคุมนํ้าหนักร่วมด้วยค่ะ เราสูง 164 หนัก 53 ค่ะ ก็..อาจจะอวบนิดๆค่ะมั้งคะ เห็นบอกให้คุม เราคุมอาหารออกกําลังกาย ร่วม2เดือน นน.เหลืออยู่48ค่ะ ยังดีที่ของเราไม่หนักเท่าบางคน บางคนคือได้กินแต่สลัดตลอดอาทิตย์ในอาทิตย์มีอกไก่ด้วยประมาณ3วันต่อ1อาทิตย์

.


และคนที่โดนคุมแบบเข้มงวดภายในช่วงที่ค่ายกําหนดคือ ห้ามแตะของหวานหรือ นอกจากทางค่ายจะนํามาให้เอง หรือถ้าค่ายไม่อนุญาติ ห้ามกิน ถ้ารู้ว่าแอบกินจะถูกคุมพฤติกรรมและซ้อมหนักกว่าเพื่อนออกกําลังกายมากขึ้น



.
ตัดมาที่เดือนที่5 เราเริ่มถอดใจค่ะ เพราะเด็กที่ฝึกมาด้วยกันเริ่มถูกคัดออกทุกช่วงประเมินแต่ละเดือนบางคนยังไม่ถึงประเมินด้วยซํ้าก็ได้กลับบ้าน ในเดือนนี้เหลือแค่เรากับพี่เกาหลี05กับพี่ลูกครึ่งที่สนิทกันแล้วยังอยู่ตรงนี้

.



จํานวนเด็กฝึกในนี้มีทั้งออกไปและเข้าใหม่มาไม่ขาดสาย คือถึงเด็กฝึกเก่าจะออกไปหมดแต่คนใหม่ๆก็จะเข้ามาตลอดเลย เราสนิทกับเพื่อนคนนึงด้วยค่ะ เข้ามาใหม่ช่วงเดือน3 เกิด09เหมือนกันเป็นครึ่ง เกาหลี+ญป ก็สนิทกันที่สุดแล้วเพราะเราความคิดคล้ายกันอายุเท่ากันอื่นๆ

.



แต่ช่วงเดือนที่4 นั่นแหละค่ะ ชีฝึกได้แค่เดือนเดียว ก็ได้กลับบ้าน แล้วก็เหลือที่สนิทกันที่บอกอยู่ไม่กี่คน ทุกๆครั้งที่มีผลการคัดออก เราร้องไห้ทุกทีเลย ทั้งคนที่สนิทและไม่ค่อยสนิท แต่พอรู้ว่าคัดออก เราก็ร้องไห้เสียใจตลอดเลย ซึมก็ซึมซ้อมก็ต้องซ้อม เราเหนื่อยมากๆ จากที่เราดูชิลดูสนุกไปกับมันเราเริ่มหมดไฟ แต่กลจ.ก็มีเหมือนกันทั้งเด็กฝึกด้วยกัน ทั้งแม่ครอบครัว เราก็ฮึกสู้มาตลอดค่ะ

.



ช่วงเดือนสุดท้ายที่เราอยู่ คือก็เข้าซ้อมปกติตลอดค่ะ พอถึงช่วงใกล้ประเมินเหมือนเราเป็นปจด. แล้วเป็นหวัดอีก อากาศเปลี่ยน คือมันหนาวมาก หนาวแบบเข้ากระดูกเราเป็นคนขี้หนาวอยู่แล้วพอไปเจอหิมะและอากาศบ้านเขาคือที่..

.


เรารักษาด้วยการซื้อยากินเองค่ะ จริงๆทางค่ายจะให้ไปหาหมอ แต่เราไม่ไปค่ะ เราแค่คิดว่ามัรเป็นไข้ปกติเดี๋ยวก็หาย เราป่วยยากแต่หายง่ายมาตลอดค่ะเลยไม่เป็นไร

.


ตอนช่วงไปประเมินเราใกล้หายแล้วถ้าไม่บอกว่าเป็นหวัดอยู่อาจจะไม่รู้ แต่ร่างกายเรายังเพลียอยู่ค่ะ คือร่างกายไม่ไหวแล้วจริงๆ เราก็ประเมินประเมินเสร็จเหมือนเราเต้นผิดจังหวะแล้วก็เสียงหลงด้วยตินนั้นประธานค่ายมาดู แต่เราไม่ได้แก้ต่างอะไรให้ตัวเองนะคะ เราก็ฟังผล เขาก็ถามว่า



.
เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า เป็นหวัดหรอ เราก็บอกว่านิดหน่อย แต่ปกติเวลาเราพูดกับเขาหรือเวลาพูดกะทีมงานก็ตามเราจะยิ้มตลอดค่ะ แต่วันนี้เราไม่ยิ้มเลยตอนพูดตอบ เราเหนื่อยจริงๆค่ะ ในใจคือจะกลับบ้านแล้วไม่เอาแล้ว

.


จริงๆคือถ้าเราออกก่อนสัญญาโดยที่ทางค่ายไม่ได้เชิญให้ออกเอง คือจะต้องจ่ายค่าทุกอย่างที่ทางค่ายออกให้ค่ะ แต่ถ้าโดนเชิญออกบางค่ายอาจจะเก็บไหมไม่รู้แต่ค่ายเราไม่เก็บค่ะ

.


จากนั้นก็ประเมินกันเราก็ยังไม่โดนคัดออกนะคะ จนผ่านมา1อาทิตย์ คือสัญญาเด็กฝึกตอนนั้นมัน2ปีใช่มั้ยคะ แต่ว่าสามารถขยับเป็นเทรนนี่ได้โดยไม่ถือกติกาใบสัญญาเก่า ทางค่ายเรียกให้เราไปพบแล้วคุยว่าเราได้สามารถอยู่ในยูนิตเทรนนี่นะ อยากเซ็นสัญญาเทรนไหม?




.
เขาก็ให้เวลาเรากลับมาคิดปรึกษาทางบ้าน เราก็โทรบอกแม่แม่ดีใจใหญ่เลยค่ะ แต่เรากลับร้องไห้สะงั้น5555522555 ตอนนั้นเราจะ14แล้ว เราบอกแม่ว่าแม่หนูเหนื่อยแล้วไม่เอาแล้วได้ไหม ถ้าเทรนจะฝึกโหดกว่านี้และสัญญาจะนานขึ้น แล้วการคัดเทรนนี่ออกจะไม่ได้ง่ายเท่าตอนเป็นเด็กฝึก



.
ก็คือถ้าจะได้ออกคือยากมากๆเพราะต้องคัดมาดีแล้วจริงๆว่าเด็กคนนี้ดีถึงได้มาเทรน แต่การเทรนจะยาวนานมากและต้องฝึกหนักแบบไม่การันตีว่าจะได้เดบิวต์เมื่อไหร่ ตอนนั้นหนูคิดว่าอายุยังน้อยอยู่สัญญาเทรนที่เขาบอกคือ 3 ปี จากเด็กฝึก2ปี ถามว่าดีใจมั้ยทั้งที่เด็กฝึกฝึกเป็น2ปีขึ้นยังไม่ได้เทรน ดีใจค่ะ แต่ตอนนั้นหนูคิดว่าถ้าหนูเทรนครบ3ปีแล้วยังไม่ได้เดบิวต์หนูคงจะออกแล้วกลับมาเรียน




.
แล้วตอนนี้วุฒิการศึกษาหนูคือแค่ป.6 .. ใช่ค่ะแค่ป.6 แล้วถ้าไม่ได้เดล่ะ อายุปาไป17 แถมไม่ได้เรียนมัธยมต้นอีก อายุ17จะกลับไปเรียนก็ยังไงอยู่
แถมถ้าเกิดไม่ได้เด อายุ17แล้วต้องต่อสัญญาไปเรื่อยๆต้องต่อไปอีกนานแค่ไหน

.


เราเลยขอมาเรียนให้จบมัธยมต้นก่อนแล้วค่อยสอบเทียบให้เท่าระดับม.6เอา แม่ก็เหมือน2จิต2ใจ ก็เสียใจเขาแหละ ก็บอกว่ากว่าจะมาได้ขนาดนี้นั่นนี่ก็เข้าใจค่ะ แม่ก็เข้าใจเรา เราเลยขอปฏิเสธการเป็นเทรนนี่อย่างเต็มตัว ทางบริษัทก็ยินยอมค่ะ เราก็ได้กลับบ้านเราก็ร้องไห้อีกแล้วค่ะเพราะคิดถึงพี่เกาหลีคนนั้น555252525 ㅠ แต่ก็แลกไอดีกันไว้แล้วค่ะปัจจุบันก็ยังติดต่อกันอยู่แต่อาจจะไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ แต่ก็เข้าใจได้ค่ะ

.


ตอนนี้ก็กินเวลามาเกือบ2ปีแล้ว
ตอนนี้จะอายุ15แล้วค่ะ ถามว่ายังจะกลับไปออดิชั่นอีกไหม ก็อาจจะไปค่ะแต่ขอเรียนให้จบม.ต้นก่อนฮือㅠ

.


สําหรับใครที่มีความฝันอยากเป็นศิลปินนะคะ เราจะขอให้สู้ๆค่ะ ทําตัวเองให้พร้อมอยู่เสมอทุกวันนี้การแข่งขันสูงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก ถ้าอยากจะเป็นจริงๆก็แนะนําให้ฝึกให้หนักเข้าไว้ค่ะ



คิดกับตัวเองไว้เลยว่า ยิ่งฝึกหนักเท่าไหร่ยิ่งใกล้มากขึ้นเท่านั้น สําหรับใครที่ยังอยู่ในวัยเรียน กลับบ้านมาให้ซ้อมไว้เลยค่ะสักอย่างนึง หรือถ้าเหนื่อยมากจริงๆ ค่อยๆฝึกภาษาก็ได้ค่ะ จําศัพท์วันละ5-6คํา ไปเรื่อยๆถ้ามีเวลาก็เรียนภาษาให้หนักๆ เสาร์-อาทิตย์ ก็ฝึกร้องซ้อมเต้นให้หนักๆเลยค่ะ สู้ๆ
ไฟท์ติ้ง!!

.



อย่ายอมแพ้นะคะทุกคน ถ้าทุกคนตั้งใจแล้วจริงๆ ยังไงสักวันก็จะเป็นจริงได้เสมอเลยค่ะ แค่เราเริ่มลงมือทํา โอกาสก็เกิดขึ้นแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นต้องสู้เพื่อความฝัน เอาชนะตัวเองให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะทุกคน^^




.
สําหรับใครที่สงสัยเกี่ยวกับเรื่องออดิชั่นถามได้เลยนะคะ ถ้าเป็นคําถามที่ลึกมาหน่อยก็หลังไมค์มาได้ค่ะ ขอบคุณที่มาอ่านปสก.ของเรานะคะ หวังว่า ปสก.ของเราจะเป็นประโยชน์ให้ใครหลายๆคนไม่มากก็น้อยนะคะขอบคุณค่ะ ^^