คือ ผมต้องเล่าก่อน ผมกับเเฟนคบกัน มา 5ปีเเล้วครบรอบเมื่วันที่10กุมภาพัน
_{เข้าเรื่อง ผมกับเเฟนรักกันมาก ไม่เคยคิดจะเลิกกันจริงๆเลยพอจะเลิกจริงๆ ผมก็ง้อเเละก็ปรับความเข้าใจกันมาได้โดยตลอดเพีาะผมรักเขามาก
เเละผมก็ซัพพอทต์เขาทุกอย่างที่ทำได้เพราะด้วยความที่บ้านผมมีฐานนะกว่าบ้านเขานิดหน่อย เเต่เมื่อ ไม่นานมานี้ต้นเดือนกุมภาพันธ์ "เขาบอกว่าเขาหมดรักผมเเล้วมันทำให้ผมหนักใจมากๆ เพราะผมเเน้วเเน่กับคนนี้มาก "ผมใจหายเเละร้องไห้ เพราะผมรับกับเหตุการนี้ไม่ได้จริงๆ}
เเต่ก่อนอื่นก็ต้อง ย้อนไปเมื่อตอนเข้าพรรษษาเมื่อปีที่เเล้ว ทางครอบครัวผม เขาอยากให้ผมบวช ผมก็ตกลงจะบวชให้ โดยให้เเค่3เดือนคือ1พรรษษา เเต่พ่อเเละมีต้องการให้บวชเป็นปีถึง2ปี ผมให้ไม่ำด้เพราะผมก็มีคนรักอยู่ เเละผมก็ได้คุยกับเธอว่าขอบวช3เดือนนะ  ด้วยความที่เคยมีความสุขร่วมกัน ผมก็ดูออกว่ามันไม่โอ ใครอยากให้เเฟนบวช หายไป3เดือน เเต่ผมก็ตัดสินใจเเล้วเเน่ ฌดยให้เเค่3เดือนเเละ ผมจะไม่มีอะไรให้ห่วงเเล้ว เเละก่อนวัน บวช3วัน ผมก็ได้อยู่กับเธอตลอด จนโกนผม ((ต้องบอกตรงนี้นะคะรับ ผมไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่ เเต่ก็ไม่ได้ออกตัวว่า ไม่เชื่อ100%)) เเละเเห่ ตอนที่เราจากกัน เขาร้องไห้ (เเต่ตอนนั้นผมไม่รู้ )เเต่ผมก็เลือกที่จะมองข้ามเพราะเข้าบวชเเล้วทั้งทีก็ให้มันดีสักหน่อยเวลาผ่านไปเราเริ่มคุยกันน้อยลง เพราะผม ก็อยากทำให้มันดีบวชครั้งเดียว เเล้วเเฟนผมเธอกผ็เรียนต่อ ตรีด้วย โดยเวลาผ่านไป เขาก้เริ่มชินไม่ทักหา ส่วนผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่เขาอยู่ได้(เเต่ในใจผมอะรู้อยู่เเล้วว่าเเค่3เดือนเเล้วผมจะกลับไปหาเธอ) เเล้วเวลาก็ผ่านไป 3เดือน 16วันผมศึกออกมา ซึ้งความรู้สึกผมมันยังไม่เหมือนเดิม100%เพราะ ซึมซัพ พุทธศาสนาเข้าไปเยอะ ก็ไม่ได้คุยเหมือนตอนรักกันในครั้งก่อน เเต่ผมก็หวังว่าถ้าเจอเธอความรู้สึกเดิมจะกลับมา เเต่ผมเนิ่มรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป คุยไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกมันออกมาผ่านตัวหนังสือ ผมก็ถามไปปกติว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ เธอบอกไม่ค่อยมีเวลาเรียนอย่างเดียว จะเวลาผ่านไปรวมกันได้5เดือนเธอกลับมาหาผมเเต่อยู่กับผมได้เเค่ 2-3ชม.มันไม่พอสำหรับผมเพราะผมยังไม่ได้หยอดหรือเติมความรู้สึกเดิมๆเลย เเละเธอก็กลับไปบ้านเเละวันต่อมาก็ไปเรียน เเละเวลาผ่านมาจนถึงเดือน ปัจจุบัน เธอไม่ค่อยได้ตอบผม ผมทักไปฝ่ายเดียวเเต่ผมก้พยายามเข้าใจเพราะเรียนหนักก็เลยไม่เซ้าซี้ เเต่ผมก็ไม่ไหว งี่เง่าใส่เพราะในหัวกลัวเธอมีคนใหม่ เป็นอยู่เเบบนี้สัก2ครั้งจนเธเริ่มสงสารผม เเต่ผมก็บอกว่ารอได้ตามสเต็ป เเละมาถึงปัจจุบัน เธอบอกเธอหมดรักผมเเล้ว มันไม่เหลือความรู้สึกนั้นเเล้ว ไม่กลับไปเป็นเหมือเดิมไม่ได้ ผมร้องไห้3วัน เเละก็พิมบอกผ่านเเชท ทักอย่างที่ผมส่งสัย
เเต่เธอก็บอกเเค่คำเดียวว่า ขอโทษๆๆ  ด้วยความที่ผมเศร้าเเละสันดานผมมัน ผมก็เลยทำร้ายจิตใจเธอด้วยคำพูด เเต่เธอ ก็บอกเเค่ว่า ขอโทษ จะว่าเขายังไงก็ได้ เเต่เขาอยากทำตามสัญญาที่ให้ไว้คือ ดูเเลผมเขาบอกว่าเขาอยากเลี้ยงผมเมื่อตอนรักกัน เเต่ผมอะก็ไม่เข้าใจก็ถามว่าทำไมต้องเป็นเเบบนี้น สงสารกันหรอ เขาก็บอกอยากทำตามความต้องการของเขาเอง
ผมก็ถามไปอีกว่า ต่อไปนี้ไม่จำเป็นต้องมีผมอีกต่อไปแล้วใช่ไหม เธอก็ให้คำตอบผมว่า เขาอยากมีผมเสมอ เเต่ไม่มีความรัก ผมร้องไห้ เเละพ่ำเพ้อ เรื่องเก่าให้เธอฟังเเละ ตอนนั้เธอก็กำลัง เข้าเเลปอยู่  เขาบอกเหนื่อยเขากรั่นกรองอะไรไม่ำด้เเล้ว เเต่ผมร้องไห้พร้ำเพ้ออยู่หน้าโทรศัพ เเละผมก็ ^{พูดโมเม้นที่เราเจอกันวันเเรกเเละถามเธอว่าจำได้ไหม เธอบอกจำได้เเต่ จำความรู้สึกไม่ได้เเล้ว}
เเบบนี้มันสามรถกลับมาเป็นเหมื่อนเดิมได้ไหมครับทุกคน   คุณผู้หญิงใครเคยมีเหตุการเเบบนี้บ้าง