ผมกับเเฟนคบกันมาได้1ปีเเละตอนนี้ผมเลิกกับเเฟนมาได้ 1เดือนกว่าๆเเล้วครับ ตอนคบกันเรารักกันมากผูกพันกันมากเเต่พอเวลาผ่านไปเธอเริ่มอึดอัดกับการที่มีผมเหตุผลที่เธอเลิกกับผมเธอบอกว่าเธออึดอัดที่ต้องคอยมีผมในชีวิตอึดอัดที่ต้องคอยโทรหาอึดอัดทีต้องคอยหาเวลามาอยู่กับผม(เเฟนผมอยู่มัธยม ส่วนตัวผมอยู่มหาลัยเเล้ว) ทั้งๆที่ผมก็เป็นเเบบนี้ตั้งเเต่เเรกที่คบกันผมก็คอยห้ามนู้นห้ามนี่เธอเหมือนเมื่อก่อนซึ้งตอนนี้ผมคิดว่าผมน้อยกว่าเมื่อก่อนเเล้ว เเต่เธอยังบอกว่าอึดอัดเเล้วเธอก็ไป ผมเสียใจมากวันเเรกที่เลิกกันผมได้เเต่นั่งเหม่อนั่งอยู่เฉยๆทั้งวัน ผมก็ได้เเต่คิดว่าเวลามันจะช่วยให้ผมกลับมาเป็นคนเดิมได้เเต่ตอนนี้เวลามันผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว ผมกลับไม่เคยที่จะลืมเธอเลย ผมไปไหนมาไหนยิ่งเวลาตอนผมขับรถปกติจะมีเธอนั่งข้างๆไม่ก็จะนอนตักผม เวลาเปิดเพลงเเดนซ์เธอก็จะคอยเต้นอยู่ข้างๆผมเเต่ทุกวันนี้ผมไม่มีเธอ ผมไม่มีใครผมอยู่คนเดียวไปไหนมาไหนที่ที่เราเคยไปด้วยกันผมเห็นเเต่ภาพภาพที่เเฟนผมเดินจับมือผมไปไหนมาไหน ผมไม่อยากจะเป็นเเบบนี้เลย ผมนึกถึงเเต่เรื่องดีๆที่เราอยู่ด้วยกันถึงเรื่องไม่ดีของคู่เราก็มีเเต่ผมไม่เคยคิดถึงมันเลย ทุกวันนี้ผมเหมือนจมอยู่กับอดีต ผมเป็นผช. เเท้ผมกับร้องไห้ ทั้งๆที่ผมไม่อยากจะร้องเเต่น้ำตามันไหลออกมาเอง ผมอยากจะเลิกเสียใจผมอยากจะเลิกคิดถึงเเฟนเก่าผม ผมอยากจะใช้ชีวิตให้ได้เเบบบเเฟนผม ที่เค้าดูมีความสุขดีตั้งเเต่เลิกกับผมไป ผมอยากเลิกเสียใจ ในหัวผมมีเเต่คำว่าทำไมทำไมทำไมทำไม ผมไม่เคยลืมเธอเลยไม่เคยไม่รักเธอเลยไม่เคยเลิกคิดถึงเธอเลย ชีวิตของผมตอนนี้มันเหมือนขาดหายอะไรไป ผมอยากกลับไปคบกับเธอเเต่เธอบอกว่าเธอมีความสุขกับชีวิตที่เธอเป็นเเบบนี้มากกว่า ผมไม่รู้ผมควรจะทำยังไงผมไปไหนก็ยังมีเธอ ผมคิดถึงทุกอย่าง ผมพิมไปน้ำตามันก็ยังไหลไปทำไมผมถึงยังต้องเสียใจกับอดีต ผมไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เที่ยวไม่เจ้าชู้ เเต่ผมเป็นคนที่ขี้หวงขี้หึง ผมอยากจะกลับไปเเต่เธอคงไม่กลับมาเเล้ว ผมไม่มีความเชื่อในความรักอีกเเล้ว
มีใครพอจะมีวิธีช่วยผมได้บ้างไหม ผมอยากมีชีวิตที่มีความสุขผมไม่อยากจมอยู่กับอดีตเเบบนี้TT กระทู้เเรกของผมนะผมเขียนมาจากความรู้สึกตอนนี้จริงๆ