เราจบปริญญาตรีมาได้สามสี่ปีแล้วคะ ตอนนี้ยังทำงานปกติ มีความคิดอยากเรียนป.ตรีเพิ่มอีกใบจะได้หางานง่ายขึ้นประกอบกับต้องการหาความรู้เพิ่ม(วุฒิป.ตรีเดิมคือ จบเอกประวัติศาสตร์มาคะ มีความสนใจอยากเรียนต่อเกี่ยวกับเภสัชศาสตร์เพราะงานที่ทำเกี่ยวกับยา)แต่พ่อแม่ไม่เห็นด้วยอย่างแรงและไม่อยากให้เรียนคะเขาบอกจะส่งไปออสเตรเลีย หลังจากขายที่ไร่ที่นาเสร็จคะ เขาบอกว่าเรียนแล้วได้อะไรอยากให้ไปหาประสบการณ์ชีวิตมากกว่าและกลับมาสร้างบ้านใช้ชีวิตแบบพอเพียงบลาๆ ซึ่งเราฟังแล้วก็แบบว่าคือฉันจะไม่มีสิทธิ์ได้มีความคิดเป็นของตัวเองบ้างหรอจะมีแต่เขาคิดเองอย่างเดียวเลย  โดยเขาจะให้แม่เลี้ยงเป็นคนรับรองให้(แม่เลี้ยงทำธุรกิจส่วนตัว)(ไปวีซ่านักเรียน) ในการส่งเราไปออสเตรเลียคะ แต่เรื่องเงินเขาก็มีเพียงเพื่อส่งเราแค่นั้นส่วนที่เหลือก็ให้ไปทำงานหาเอาเอง(เหมือนส่งแค่ให้ไปแล้วก็ให้ไปทำงานหาเงินมาให้เขา) ซึ่งเวลาที่เราพูดว่าไปวีซ่านักเรียนคือไปเรียนนะไม่ใช่เน้นทำงาน เขาก็จะอารมณ์เสียและพูดว่าก็ให้ไปทำงานนั่นแหละ ขนาดเพื่อนเขามาหา(เคยไปต่างประเทศ)เพื่อนเขาก็ยังบอกเลยว่า stadment ไม่ผ่าน ทั้งๆที่เราก็บอกเขาตลอดคะว่าตรงนี้มันไม่ผ่านนะให้ทำใจมันไปยากหาทางออกในชีวิตอื่นๆดีกว่าพอพูดแบบนี้เขาก็หาว่าดับฝันเขาแล้วเวลาพูดเขาก็มีนํ้าเสียงเหมือนจะร้องไห้ประมาณนี้ ละเขาก็ชอบพูดว่าทำพ่อแม่ร้องไห้=บาป คือที่เราทำเราก็ไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากอยากให้เขาเอาเงินตรงนี้มาสร้างบ้านเพราะตอนนี้พ่อแม่ยังไม่มีบ้านเลยทั้งๆที่เขาก็อายุมากเเล้ว แม่ก็ 48 พ่อก็ 56 แล้วคะ(แม่ขายนํ้าเต้าหู้ พ่อไม่ได้ทำงาน น้องสาวเรียนมหาลัยอยู่ปีนี้จะเอนเข้าเทคนิคการเเพทย์ ส่วนเราทำงานประจำเงินเดือน 12000-15000 มักจะไม่ค่อยเหลือเพราะพ่อแม่ชอบมาขอไปจ่ายนั่นนี้ก็หมดแล้วคะเกลี้ยงบัญชีในบางวีค) ถึงสร้างบ้านก็จะมีเงินไว้ใช้ส่งลูกสองคนเรียนยังไงก็เหลือ พอเราจบมาก็ค่อยมาทำงานหาเงินไปเองเขาจะได้ไม่ลำบากเกินไปแล้วเราคิดว่าขายที่มาเงิน 1 ล้านบาทยังไงก็ไม่เพียงพอต่อการส่งเราไปออสเตรเลีย(เงินก้อนสุดท้าย)ไหนจะค่ากิน ค่าที่พัก ค่าเดินทาง ค่าเล่าเรียน เราคนเดียวก็หมดแล้วคะ ตอนนี้เบื่อมากคะที่หาเงินมาแล้วไม่ได้ใช้ตลอดระยะเวลา 2 ปีตั้งแต่เรียนจบมาคะ จ่ายค่านั่นนี่ค่าง้วดรถทุกเดือนจนไม่เหลือพอกินด้วยซํ้า แถมพอเราหวงเงินไม่อยากให้ก็อารมณ์เสียว่าให้ว่าทำไมไม่เก็บไว้เผื่อจ่ายทั้งๆที่ตอนออกรถมาเราก็ไม่ได้ออกเขาเป็นคนออกรถเองไม่ได้ถามเราสักคำ นอกจากนี้ยังมีการเปลียบเทียบเรากับหลานข้างบ้านเรื่องการหาแฟนว่าทำไมถึงไม่หาแฟนให้มันได้แบบเขา(หลานป้าข้างบ้านจบพยาบาล ม.มหิดล ได้แฟนเป็นคนนิวซีแลนด์ ซึ่งเขาซื้อคอนโดให้อยู่ พอรู้ว่าเราแอบชอบเภสัชกรในโรงงานก็พูดตัดพ้อและก็ไปชื่นชมหลานป้าข้างบ้านว่าหาแฟนดีกว่าเรา)เลยมีความคิดอยากกลับไปเรียนดีกว่าเพราะเราเองก็อยากได้ความรู้เพิ่มเติมที่จะมาใช้ในการทำงานมากขึ้นแล้วก็เงินเดือนเยอะขึ้นมีสวัสดิการดีขึ้น ที่สำคัญอยากเรียนด้วย(เนื่องจากตอนก่อนเข้ามหาลัยไม่รู้ว่าชอบอะไรเลยเรียนๆไปตามเพื่อนเพราะคิดว่าถนัดวิชานี้เรียนได้พอจบมาหางานยากลำบากเลย) อยากได้โอกาสในการเรียนอีกสักครั้งเพราะตอนนี้เราอายุ 26 เองเลยอยากแก้ตัวจากสิ่งที่เคยผิดพลาดมา ควรทำอย่างไรดีคะตอนนี้เครียดมากสิ่งที่ตัวเองอยากทำก็มีแต่เจอพ่อแม่ไม่ฟังไม่เอาอะไรเลยนอกจากไปออสเตรเลียอย่างเดียว