เรามีหนี้เรื่องบ้านที่ถูกจำนองไว้ ตั้งแต่รุ่นป้า เราอายุ21เราต้องรับผิดชอบ ค่าบ้าน ค่าเครื่องใช้ไฟฟ้า ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่ากิน และค่าใช้ชีวิตประจำวันของครอบครัวเราทั้งหมด4คน ย่า เรา หลานและปู่ ​
ตั้งแต่จำความได้จะเป็นย่าและป้าของเราที่ดูแลเรามาตลอด ส่วนพ่อของเราน้อยมาก ให้กินบ้างเป็นบ้างครั้ง เราต้องเลิกเรียนเพราะบ้านเราไม่มีเงินส่ง ย่าเราแก่ทำงานไม่ไหว ป้าเราหลงผิดในสิ่งที่ไม่มีดี เราเลยต้องยอมออกมาจากการเรียนตอนอายุ17 ตั้งแต่นั้นมาเราขายขนมหาเงินเลี้ยงตัวเอง พอ18เราก็ทำงานเลี้ยงตัวเองและครอบครัวมาตลอด พ่อของเราไม่เคยช่วยอะไรเลย และยังดูถูกพี่ชายเราสารพัด ไม่ช่วยหางานแต่ยังดูถูกลูกตัวเองอีก เรากับพ่อเราไม่คุยกันมา5ปี เพราะพ่อคิดว่าเราขโมยเงินทั้งๆที่เป็นเงินที่ป้าส่งมาให้เราตอนเรียน ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่คุยกันอีกเลยจนถึงตอนนี้พ่อเราไม่เอาอะไรจริงๆ เราขอคำปรึกษาหรือพึ่งพาใครไม่ได้เลย จนเรากับพ่อทะเลาะกัน เราเลยระบายทุกอย่างว่าพ่อด่าพ่อเก็บกดอะไรไว้พูดหมด แต่ย่ากับญาติฝั่งปู่ บอกเราบาป เราต้องฟังเค้า เราต้องห้ามเถียงเค้า คือเราคิดมาสักพักว่า เราผิดหรอ ที่เถียงพ่อ ว่าพ่อ ทั้งๆที่ท่านไม่ช่วยเหลืออะไรเลยมีแต่ซ้ำเติมให้เครียด