เราขอพูดตรงๆ หากจะโดนใจดำใครบ้างก็ขอโทษไว้ก่อนนะ แต่ที่เราสัมผัสมา มันเป็นแบบนั้นจริงๆ
คนที่สร้างฐานะขึ้นมา จะสอนลูกให้กินใช้ประหยัด ซื้อของเท่าที่จำเป็น ไม่มีอย่าก่อหนี้ วางแผนการเงิน และหาเงินให้ได้มากๆ
ส่วนคนจน มีเท่าไหร่ใช้หมด อยากได้อะไรซื้อเลยไม่ต้องคิด เงินหมดหาใหม่ ไม่มีก็หากู้เอา ของมันต้องมีให้ทัดเทียมชาวบ้าน
อันนี้จากประสบการณ์การจ้างคนงานของเรา เกือบทุกคนกิ้นทิ้งกินขว้าง ไม่เห็นคุณค่าเงิน สอนหรือบอกไปก็ไม่ฟัง เราก็งงนะ
ทำงานกว่าจะได้เงินเค้าไม่เสียดายเหรอ บ้านเรานี่กินหมดทุกเม็ด อะไรเหลือห่อหรือเก็บไว้กินมื้ออื่น ส่วนลดโปรโมชั่น ใช้หมด
บ้านเราเคยจน พ่อแม่สอนมาตั้งแต่เด็ก ให้รู้คุณค่าของเงินและของใช้ หามาได้ให้เก็บเงิน ชีวิตต้องมีเงินสำรอง จะได้ไม่ลำบาก
เราเห็นคนจน คนงานของเรา เราพยายามสอนทุกคน แต่ไม่เคยได้ผล แต่ละคนใช้เงินมือเติบ ให้มากยิ่งใช้มากไม่เคยเก็บเลย
เราเคยให้หลายพัน เป็นหมื่นก็มี กะว่าให้เค้าเก็บมีสำรองบ้าง แต่ละคนกลับใช้ไปกับของฟุ่มเฟือย กินเที่ยว ซื้อของมาทิ้งขว้าง
ไม่ได้เห็นคุณค่าของเงินเลย พอหมดก็จะมาเบิกล่วงหน้า เสียนิสัยมาก มีปัญหาเรื่องเงินตลอดจนเราเลิกจ้างไปหมดแล้ว เบื่อ
ญาติเราหลายคนที่ฐานะกลางๆ ก็มีคนใช้เงินเกินตัว หาได้ 2 หมื่นแต่ใช้ 5 หมื่น เราเห็นพฤติกรรมการกินก็ทิ้งขว้างเหมือนกัน
ของแพงๆ มือถือ เสื้อผ้า กระเป๋า ต้องมี กินต้องหรู สุดท้ายหนี้ท่วม ก็มาเดือดร้อนบ้านเรา วนแบบนี้ทุกที ไม่ช่วยก็ด่า คือช่วยจน
ไม่อยากช่วยแล้ว เบื่อหน่าย แต่ละคนสร้างหนี้กันสนุกสนาน ในระบบเต็มก็ไปหากู้นอกระบบดอกแพงๆ บางคนถึงขั้นจะยึดบ้าน
คือมันสอนกันไม่ได้จริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไรถึงจะสร้างฐานะขึ้นมาได้ หน้าใหญ่ชอบอวดรวย อยากได้อยากมีเหมือนเขา
แต่หาไม่ได้เท่าเค้า ก็เลยต้องก่อหนี้ไม่เคยเก็บเงิน คนพวกนี้มักเห็นแก่ตัวด้วย เวลาไปยืมเงินเพื่อนหรือญาติก็จะชักดาบ โกงเค้า
เป็นภัยสังคมอย่างหนึ่ง อย่างที่เห็นหนี้ในภาพรวมของประเทศ สังคมเรามันมีคนแบบนี้เยอะมากๆ พวกกิเลสหนาจมไม่ลง บ้าวัตถุ
อะไรที่ควรอายกลับไม่อาย ตอนเด็กเราจนคนพวกนี้ชอบล้อในความประหยัดของบ้านเรานะ เราไม่เคยอายเลย รำคาญมากกว่า
แต่โตมา ทั้งเพื่อนและญาติที่เคยล้อหรือดูถูกเรา มาแบมือขอเราทุกคนเลย น่าสมเพช บางคนเราก็ไม่ให้นะ ใช้ชีวิตผิดพลาดเอง
จะมาเอาเงินคนอื่นไปง่ายๆ เค้าประหยัดอดออมมาแทบตาย จะไปเอาเปรียบเค้าน่ารังเกียจออก หาทางออกเองเถอะ เลิกคบยิ่งดี
ใครที่จะก่อหนี้เกินตัว แล้วมีคนเตือนสติก็ฟังไว้หน่อยเถอะ เค้าหวังดีกับคุณถึงเตือนถึงสอน อย่าให้กิเลสมันนำทาง คนที่เดือดร้อน
ก็คือตัวคุณเอง วันที่ไม่มีเงิน มีแต่คนทวงหนี้มันเครียดมากนะ หลายคนถึงกับฆ่าตัวตาย มีเงินน้อยยังดีกว่ามีหนี้สินรุงรัง เอาเท่าที่
เราจ่ายไหวและซื้อเฉพาะของที่จำเป็น ในวัย 50 - 60 ปี คุณมีบ้านมีรถมีเงินเก็บ มันดีกว่ามานั่งทำงานงกๆหาเงินใช้หนี้เยอะ เชื่อเถอะ
รายได้ต่ำรสนิยมสูง คำพูดที่จริงสำหรับสังคมไทย ใช้เงินแบบนี้แล้วมันจะไม่เป็นหนี้ได้ยังไงล่ะ
คนที่สร้างฐานะขึ้นมา จะสอนลูกให้กินใช้ประหยัด ซื้อของเท่าที่จำเป็น ไม่มีอย่าก่อหนี้ วางแผนการเงิน และหาเงินให้ได้มากๆ
ส่วนคนจน มีเท่าไหร่ใช้หมด อยากได้อะไรซื้อเลยไม่ต้องคิด เงินหมดหาใหม่ ไม่มีก็หากู้เอา ของมันต้องมีให้ทัดเทียมชาวบ้าน
อันนี้จากประสบการณ์การจ้างคนงานของเรา เกือบทุกคนกิ้นทิ้งกินขว้าง ไม่เห็นคุณค่าเงิน สอนหรือบอกไปก็ไม่ฟัง เราก็งงนะ
ทำงานกว่าจะได้เงินเค้าไม่เสียดายเหรอ บ้านเรานี่กินหมดทุกเม็ด อะไรเหลือห่อหรือเก็บไว้กินมื้ออื่น ส่วนลดโปรโมชั่น ใช้หมด
บ้านเราเคยจน พ่อแม่สอนมาตั้งแต่เด็ก ให้รู้คุณค่าของเงินและของใช้ หามาได้ให้เก็บเงิน ชีวิตต้องมีเงินสำรอง จะได้ไม่ลำบาก
เราเห็นคนจน คนงานของเรา เราพยายามสอนทุกคน แต่ไม่เคยได้ผล แต่ละคนใช้เงินมือเติบ ให้มากยิ่งใช้มากไม่เคยเก็บเลย
เราเคยให้หลายพัน เป็นหมื่นก็มี กะว่าให้เค้าเก็บมีสำรองบ้าง แต่ละคนกลับใช้ไปกับของฟุ่มเฟือย กินเที่ยว ซื้อของมาทิ้งขว้าง
ไม่ได้เห็นคุณค่าของเงินเลย พอหมดก็จะมาเบิกล่วงหน้า เสียนิสัยมาก มีปัญหาเรื่องเงินตลอดจนเราเลิกจ้างไปหมดแล้ว เบื่อ
ญาติเราหลายคนที่ฐานะกลางๆ ก็มีคนใช้เงินเกินตัว หาได้ 2 หมื่นแต่ใช้ 5 หมื่น เราเห็นพฤติกรรมการกินก็ทิ้งขว้างเหมือนกัน
ของแพงๆ มือถือ เสื้อผ้า กระเป๋า ต้องมี กินต้องหรู สุดท้ายหนี้ท่วม ก็มาเดือดร้อนบ้านเรา วนแบบนี้ทุกที ไม่ช่วยก็ด่า คือช่วยจน
ไม่อยากช่วยแล้ว เบื่อหน่าย แต่ละคนสร้างหนี้กันสนุกสนาน ในระบบเต็มก็ไปหากู้นอกระบบดอกแพงๆ บางคนถึงขั้นจะยึดบ้าน
คือมันสอนกันไม่ได้จริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไรถึงจะสร้างฐานะขึ้นมาได้ หน้าใหญ่ชอบอวดรวย อยากได้อยากมีเหมือนเขา
แต่หาไม่ได้เท่าเค้า ก็เลยต้องก่อหนี้ไม่เคยเก็บเงิน คนพวกนี้มักเห็นแก่ตัวด้วย เวลาไปยืมเงินเพื่อนหรือญาติก็จะชักดาบ โกงเค้า
เป็นภัยสังคมอย่างหนึ่ง อย่างที่เห็นหนี้ในภาพรวมของประเทศ สังคมเรามันมีคนแบบนี้เยอะมากๆ พวกกิเลสหนาจมไม่ลง บ้าวัตถุ
อะไรที่ควรอายกลับไม่อาย ตอนเด็กเราจนคนพวกนี้ชอบล้อในความประหยัดของบ้านเรานะ เราไม่เคยอายเลย รำคาญมากกว่า
แต่โตมา ทั้งเพื่อนและญาติที่เคยล้อหรือดูถูกเรา มาแบมือขอเราทุกคนเลย น่าสมเพช บางคนเราก็ไม่ให้นะ ใช้ชีวิตผิดพลาดเอง
จะมาเอาเงินคนอื่นไปง่ายๆ เค้าประหยัดอดออมมาแทบตาย จะไปเอาเปรียบเค้าน่ารังเกียจออก หาทางออกเองเถอะ เลิกคบยิ่งดี
ใครที่จะก่อหนี้เกินตัว แล้วมีคนเตือนสติก็ฟังไว้หน่อยเถอะ เค้าหวังดีกับคุณถึงเตือนถึงสอน อย่าให้กิเลสมันนำทาง คนที่เดือดร้อน
ก็คือตัวคุณเอง วันที่ไม่มีเงิน มีแต่คนทวงหนี้มันเครียดมากนะ หลายคนถึงกับฆ่าตัวตาย มีเงินน้อยยังดีกว่ามีหนี้สินรุงรัง เอาเท่าที่
เราจ่ายไหวและซื้อเฉพาะของที่จำเป็น ในวัย 50 - 60 ปี คุณมีบ้านมีรถมีเงินเก็บ มันดีกว่ามานั่งทำงานงกๆหาเงินใช้หนี้เยอะ เชื่อเถอะ