สวัสดีครับผมอยู่ ม.ต้น ผมอยากจะมาระบายเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ทุกๆวันนี้อ่ะครับ คือ แบบช่วงนี้ผมกับแม่ดูไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ เพราะอะไรก็ไม่รู้อ่ะครับคือเมื่อวานแม่ผมก็สั่งให้ผมไปซื้อของจากเซเว่นแต่ผมซื้อมาผิดเพราะผมไม่ค่อยรู้อะไนเกี่ยวกับพวกครีมหรือเซรั่มที่แม่ผผมใช้อ่ะครับ แม่ผมก็พูดใส่ผมเชิงแบบว่า ซื้อมาผิดแล้วเอามาใก้ทำไม ใช้อะไรได้บ้าง คือตอนนั้นแม่ปมพูดมาว่า เอ้าก็บอกให้ซื้ออีกอันไปซื้ออีกอย่างนี่คืออะไร เคยทำไรได้บ้าง ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้อะไรคิดว่าอารมณ์เสียแต่พอมาวันนี้ คือ ปกติผมจะไม่ใช่คนติดเกมอะไรเลย เวลาใครใช้อะไรผมทำให้ตลอด พอครั้งนี้ผมเล่นเกมอยู่เเล้วแม่ใช้ให้ผมไปทิ้งขยะ ผมเลยบอกแม่ไปว่า อ่าวผมเล่นเกมอยู่อ่ะ งั้นวางไว้ตีงนั้นเลยเดี๋ยวเอาไปทิ้งให้ พอผมพูดเสร็จ แม่ตอนถือถุงขยะพอผมพูดเสร็จแม่ผมขว้างเลย ผมเลยงงแบบอ่าว เราทำอะไรผิดป้าว แม่ผมมัดถุงขยะแล้วไปเลย คือ แบบช่วงนี้ผมก็เครียดกับการเรียนอยุ่ แล้วพอเรื่องนี้มามันทำให้ผมแบบเครียดมากๆอ่ะ บางวันผมก็ร้องไห้เพราะท้ออ่ะ ส่งงานครู แล้วครูไม่ให้ผ่าน แล้วมาสมน้ำหน้าว่าไม่ยอมส่งงาน ผมก็เครียดอ่ะ พอมีปัญหากับครอบครัวนี้คือผมยิ่งเครียดไปอีกอ่ะ ไหนจะแม่ที่ช่วงนี้อาามณ์ไม่ดี ไหนจะพ่อเลี้ยงที่เห็นคุณค่าผมตอนทะเลาะกับแม่ ทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกับแม่ เค้าจะดูแลผมเป็นอย่างดีเลย แต่พอคืนดีกันผมกลายเป็นหมาหัวเน่าหมดประโยชน์ คือไม่สนอะไรผมเลย ผมจำได้วันนั้นแม่ให้เอากระเป๋าเดินทางจากที่สูงๆลงมาเตรียมไปทำธุระ แล้ววันนั้นผมตกลงมาแล้วเหมือนเสียงมันดังพ่อเลี้ยงเค้าบอกผมมาว่า ทำไมต้องทำอะไรเสียงดังด้วย รำคาญ ตอนนั้นผมนี่คืออึ้งมากเลยอ่ะ คือกล้าพูดมาได้ไง แล้วทุกครั้งที่ผมคุยกับแม่เค้าจะพูดแทรกขึ้นมาทุกครั้ง เหมือนไม่อยากให้ผมคุยกับแม่อ่ะ คือ มันหลายรอบแล้วอ่ะ ตั้งแต่บลูลี่หน้าตาผมว่าหน้าทำไมเป็นงี้ หล่อมากมั้ง แล้วชอบเอาตัวเค้าเองมาเปรียบเทียบกับผมว่า ตัวเค้าหน้าดีนุ่นดีนี่ต่างกับผมที่หน้าตาแย่ คือ ผมเหนื่อยอ่ะ ท้อมากด้วย ตอนนี้ก็จะสอบปลายภาคแล้ว เห้อ ผมต้องทำยังไงดีครับคือผมแทบจะไม่มีคนให้ปรึกษาแล้วอ่ะ คือ ผมท้ออ่ะ