ผมเป็นรู้สึกสึชอบอยู่คนเดียวเวลาที่ผมกลับมาจากโรงเรียน ทั้งๆที่ผมก็ไปโรงเรียนก็มีเพื่อนทั้งดีและไม่ดีแต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ผมพยายามจะทำตัวเองให้สบายๆไม่อยากพูดกับใคร เพราะเพื่อนบางทีก็มาพูดดีด้วยแต่พอไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มนึงก็พากันมาด่าเราแซะเรา ผมก็พยายามไม่สนใจ พยายามคุยกับเพื่อนที่คิดว่ารู้ใจเราบ่อยๆแต่มันก็ยังไม่ใช่ ผมกลับมาบ้านผมจะต้องช่วยแม่ทำงานบ้านจนถึง3ทุ่มแล้วถึงจะขึ้นห้องได้ เวลาที่ผมได้ขึ้นห้อง ผมจะรู้สึกสบายใจมากๆ ผมจะไม่พูดคุยกับใครอยู่คนเดียวชิวๆ ผมได้อยู่คนเดียวเงียบๆแล้วผมรู้สึกสบายใจ 

แต่!!!!!!!!!!!!

วันนี้ผมรู้สึกว่าผมอยากอยู่เดียวมากๆ ผมกลับมาจากโรงเรียนผมก็ไม่พูดกับคนในครอบครัวเลย จนเขาสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่พูดกับใครเลย เขาถามว่าผมโกรธเขาหรอ ผมบอกว่าผมไม่ได้โกรธ ผมแค่เบื่อ อยากอยู่เดียวเงียบๆสักพัก แล้วเขาถามผมว่าอยากอยู่คนเดียวแบบไหนอยากออกไปอยู่คนเดียวหรอ หางานทำเลี้ยงตัวเองหรอทำได้หรอ ถ้าอยากอยู่ด้วยกันก็ปรับตัว ถ้าอยากอยู่คนเดียวก็เก็บเสื้อผ้าออกไป "แต่ผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่าผมรู้สึกแบบไหน เขาถามผมหลายรอบมากว่าอยากอยู่คนเดียวแบบไหน ผมก็ตอบว่าไม่รู้ ผมพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ " เขาก็อารมณ์เสียจะต่อยผม ผมก็พยายามพูดออกมาเป็นคำแต่ผมพูดออกไปเขาก็ไม่เข้าใจ เขาคิดว่าผมอยากออกไปใช้ชีวิตหาเลี้ยงตัวเอง แต่มันไม่ใช่ ผมบอกเขาว่า ผมอยากอยู่เงียบๆคนเดียวสักแปปนึง เขาก็บอกว่าอยากอยู่คนเดียวก็เก็บเสื้อผ้าออกไป เขาไม่เข้าใจผมเลย ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงแล้ว ผมรู้สึกเบื่อ+เครียดมากๆเลยครับตอนนี้
ผมอยากให้มีสักคนที่เข้าใจผมผมจะได้ปรึกษาเขาพูดคุยกับเขา หรือคนที่เขาเข้าใจผม 
ความรู้สึกแบบนี้ใครเคยเป็นบ้างแล้วแก้ไขอย่างไรครับ ??