สวัสดีครับ ผมเป็นผู้ชายอายุช่วง 25-27 ปี คบกับแฟนคนนึงมา 4 ปีกว่า เรารักกันดีครับและอยู่ด้วยกันมาตลอด แต่เธอก็มีข้อเสียตามปกติของมนุษย์ ซึ่งทุกคนมีอยู่แล้วตรงนี้ก็เข้าใจได้ในสัจธรรมเพราะผมเองก็มี แต่บางอย่างมันก็เกินที่คนๆนึงจะทนไหว จนมาถึงวันนึงที่ผมต้องบอกเลิกกับเขาไป ซึ่งเขาไม่อยากเลิกกับผมเลย ในใจผมเองก็ยังรักอยู่พูดตรงๆ เราเลิกกันไปซักพัก ก็ตามประสาคนโสดผมก็มีคนคุยแต่ใจผมเหมือนยังรักใครใหม่ไม่ได้ แต่อีกคนเขาจริงจังกับผมมาก ซึ่งจากการพูดคุยกันเป็นเวลา 2 เดือนเราตัดสินใจมาเจอกันและคบกัน ซึ่งผมก็คิดว่าผมพร้อมแล้วที่จะให้คนๆนี้เข้ามาในชีวิต แต่พอเวลาผ่านไปแฟนเก่าก็ยังคุยกับผมอยู่ แต่ผมให้สถานะกับเขาคือเพื่อนที่หวังดีต่อกัน ( กับคนใหม่เราอยู่ห่างกันเจอกันแค่ครั้งเดียว ) แฟนคนใหม่เป็นคนที่มีเงินครับ ถ้าคิดง่ายๆแบบมักง่ายที่สุดคือ อยู่กับคนๆนี้ สบายแน่นอน 🤣 แต่นับวันผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รักเขาคนนี้เลย ผมกลับคิดถึงคนเก่าไม่หายสักที คนที่เคยลำบาก อดทนมาด้วยกัน สู้มาด้วยกันทุกอย่าง แล้วตอกย้ำในใจผมไปอีกคือเมื่อสัปดาห์ก่อนเรามีเรื่องจำเป็นให้ต้องมาเจอกัน ผมก็ไม่ได้พูดอะไรที่จะกลับมาคบกันได้นะ แต่พอหลังจากเขากลับไปผมก็รู้สึกว่า ผมคิดถึงเขามากๆ อยากคุยด้วยตลอด ( แย่จัง ผมรู้ตัวนะ ) แต่ก็นั่นแหละคับมันเรื่องของความรู้สึก จริงๆแค่อยากระบายความรู้สึกในใจ จะด่า หรือจะให้คำแนะนำอะไรกับผมก็ได้นะครับ ขอบคุณครับ