เรื่องของเรื่องคือ เราคบกับแฟนคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้อยู่ด้วยกันแฮปปี้ดีมาก แต่พอเขาเริ่มทำงาน ต้องห่างกันต่างคนต่างทำหน้าที่ แต่พอเขาอยู่กับอีกสังคม กลายเป็นเราไม่มีตัวตนไปเลย ละเลยความรู้สึก ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปจนตั้งหลักไม่ทัน เราก็พยายามปรับตัวนะ พยายามเข้าใจ แต่นับวันยิ่งดูห่างออกไปไกล คุยกันน้อยลง เจอกันแทบไม่มี แต่กลับไปปาตี้กับเพื่อน ทุกวันนี้เราอยู่คนเดียวจนชิน ถึงขั้นมีความคิดว่ามีแฟนไปทำไม มีเหมือนไม่มี รู้สึกว่าการอยู่คนเดียวมันมีความสุขกว่า ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระแวง บางทีก็อยากวางมันลงให้จบๆไป  แต่ก็สบสน ไปไม่ถูก ไม่รู้จะเอาไงดี จะเลือกวางลงหรือปล่อยไปมันอาจจะดีขึ้นในวันหนึ่งที่เขาอิ่มตัว