ธรรมของพระพุทธองค์เป็นความรู้เพื่อบุคคลที่เป็นอริยะโดยเฉพาะ
คนที่ยังไม่มีปัญญาหรือคนที่ยังไม่เคยรู้เห็นสภาพธรรมที่เป็นจริงในกายใจของตน
ไม่มีทางที่จะเข้าใจพระธรรมที่พระพุทธองค์บัญญัติ

นั้นเพราะพุทธองค์เอาสิ่งที่เป็นจริงในกายใจของบุคคลมาตรัสสอน
แล้วอะไรคือสิ่งที่เป็นจริง  นั้นก็คือลักษณะที่เป็นจริงของอารมณ์ในตัวตนของบุคคลในแต่ละคน
ไม่ต่างจากการเรียนสิ่งใดก็ต้องเห็นสิ่งนั้นมาก่อน
อยากเป็นหมอศัลยกรรมก็ต้องเคยเห็นการทำงานของตับไตไส้พุงมนุษย์
อยากเป็นทหารเรือก็ต้องเคยเห็นทะเลมาก่อน

ท้ายแล้วอยากเป็นอริยบุคคลก็ต้องเคยเห็นลักษณะอารมณ์มาก่อน

ธรรมอันเป็นประตูด่านแรกที่คนไทยรู้จักดี ก็คือ  อริยสัจจ์สี่
ชื่อก็บอกทนโท่แล้วว่า  อริยสัจจ์(สัจจะของอริยะ)

แล้วทำไมถึงตั้งหัวกระทู้ว่า  "พระไตรปิฎก  ไม่ได้มีไว้เพื่อปุถุชนอ่าน"
ก็เพราะถ้าคุณไม่ได้เป็นอริยบุคคล  คุณไม่มีวันรู้ได้เลยว่า  เนื้อหาไหนเป็นธรรมแท้  เนื้อหาไหนเป็นสิ่งที่
ถูดสอดไส้มาจากพวกนักบวชที่ยังติดในความเชื่อของพราหมณ์
อริยะคือผู้รู้ นั้นหมายความว่า  รู้ถูกแล้วต้องด้วยว่าอะไรผิด

คนที่ไม่เคยเห็นสภาพธรรมที่เป็นจริง   มันก็ไม่มีอะไรมาเป็นต้นแบบเปรียบเทียบ
พออ่านพระไตรปิฎก  ก็เชื่อทั้งๆที่ไม่เข้าใจหรือรู้ว่ามันผิดหรือถูกอย่างไร
ไอ้ที่แย่หนักก็คือ  พวกที่ไม่รู้แล้วชอบก๊อปเอาพระไตรปิฎกมาเสียดสีคนอื่น
ทั้งๆที่มันเป็นคนละเรื่อง...เฮ่อ!