สวัสดีค่ะหนูชื่อ เดีย อายุ12จะ13
ตอนนี้หนูใกล้จะเรียนจบป.6 แล้วค่ะ
แต่ว่าหนูยังโดนเพื่อนบูลลี่อยู่ หนูโดนตั้งแต่ป.4แล้วค่ะ หนูกังวลหนูเครียดจนหนูเกือบคิดสั่นแต่หนูก็ไม่กล้ามันอยู่ดีแหละค่ะ เพราะว่าหนูยังมีเพื่อนอีก2คนที่หนูรักมาก วันนี้ที่เขียนตามหัวข้อเลยค่ะ
(เข้าเรื่องกัน) คือว่ามันมีวันหนึ่งหนูอะไปรร. แล้วมันมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งเขาเดินมาบูลลี่หนูว่าอีเหาแล้วตามด้วยชื่อพ่อแม่
หนูไม่รู้หรอกว่าเขาต้องการอะไร แต่หนูก็ไม่ได้สนใจ ตอนนั้นที่โดนล้อว่าอีเหาหนูอยู่ป.5 และอีกวันหนึ่งที่หนูอยู่ป.6หนูก็ยังโดนล้อคำเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาแล้วเขาก็มาล้ออีกว่าเตี้ย ตอนนั้นหนูทนไม่ได้หนูเลยด่าเขากลับแต่มันไม่ส่งผลอะไรต่อเขาเลยแต่มันส่งผลต่อหนูแทนหนูก็เลยวิ่งไล่เขาอยู่ในห้อง จนมือหนูอะไปขูดตรงเก้าที่มันเป็นเหล็กอะค่ะมันบาดมือหนูเลือดไหลเต็มมือจนหนูต้องหยุดไล่เพราะว่าได้รับแผล จนวันนี้หนูก็ยังโดนล้อไม่หาย แล้วการโดนล้อมันทำให้หนูเป็นสซึมเศร้ากับแพนิคเวลาหนูโดนดุจนร้องอาการมันก็กำเริบ แล้วก็ตอนที่หนูโกรธจนร้องจนหนูทนไม่ได้หนูเอาหมัดไปต่อยคนที่ล้อ แต่หนูรู้สึกแรงมันอ่อนเพราะซึมเศร้าบวกแพนิคหนูมือสั่นยืนแข็งอยู่ กับที่หนูทำอะไรไม่ได้ทำได้แต่ร้องอยู่อย่างนั้น หนูไม่กล้าบอกคนในครอบครัวเพราะหนูบอกอะไรไปหรือบอกเหตุ เขาก็จะไม่ฟังเขาบอกเรื่องของมสิ แล้วตอนที่บอกเหตุผลเขาก็บอกว่าเถียงหนูท้อมากเเละเครียดมาก หนูไม่อยากเกิดมาเป็นหนูคนนี้เพราะเจอแต่สังคมแย่ๆ
โดนบูลลี่กับอาการแพนิคและซึมเศร้า
ตอนนี้หนูใกล้จะเรียนจบป.6 แล้วค่ะ
แต่ว่าหนูยังโดนเพื่อนบูลลี่อยู่ หนูโดนตั้งแต่ป.4แล้วค่ะ หนูกังวลหนูเครียดจนหนูเกือบคิดสั่นแต่หนูก็ไม่กล้ามันอยู่ดีแหละค่ะ เพราะว่าหนูยังมีเพื่อนอีก2คนที่หนูรักมาก วันนี้ที่เขียนตามหัวข้อเลยค่ะ
(เข้าเรื่องกัน) คือว่ามันมีวันหนึ่งหนูอะไปรร. แล้วมันมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งเขาเดินมาบูลลี่หนูว่าอีเหาแล้วตามด้วยชื่อพ่อแม่
หนูไม่รู้หรอกว่าเขาต้องการอะไร แต่หนูก็ไม่ได้สนใจ ตอนนั้นที่โดนล้อว่าอีเหาหนูอยู่ป.5 และอีกวันหนึ่งที่หนูอยู่ป.6หนูก็ยังโดนล้อคำเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาแล้วเขาก็มาล้ออีกว่าเตี้ย ตอนนั้นหนูทนไม่ได้หนูเลยด่าเขากลับแต่มันไม่ส่งผลอะไรต่อเขาเลยแต่มันส่งผลต่อหนูแทนหนูก็เลยวิ่งไล่เขาอยู่ในห้อง จนมือหนูอะไปขูดตรงเก้าที่มันเป็นเหล็กอะค่ะมันบาดมือหนูเลือดไหลเต็มมือจนหนูต้องหยุดไล่เพราะว่าได้รับแผล จนวันนี้หนูก็ยังโดนล้อไม่หาย แล้วการโดนล้อมันทำให้หนูเป็นสซึมเศร้ากับแพนิคเวลาหนูโดนดุจนร้องอาการมันก็กำเริบ แล้วก็ตอนที่หนูโกรธจนร้องจนหนูทนไม่ได้หนูเอาหมัดไปต่อยคนที่ล้อ แต่หนูรู้สึกแรงมันอ่อนเพราะซึมเศร้าบวกแพนิคหนูมือสั่นยืนแข็งอยู่ กับที่หนูทำอะไรไม่ได้ทำได้แต่ร้องอยู่อย่างนั้น หนูไม่กล้าบอกคนในครอบครัวเพราะหนูบอกอะไรไปหรือบอกเหตุ เขาก็จะไม่ฟังเขาบอกเรื่องของมสิ แล้วตอนที่บอกเหตุผลเขาก็บอกว่าเถียงหนูท้อมากเเละเครียดมาก หนูไม่อยากเกิดมาเป็นหนูคนนี้เพราะเจอแต่สังคมแย่ๆ