สวัสดีค่ะ คือตามหัวข้อกระทู้เลย เราทำเพื่อนในคณะไม่ชอบเราจากความนิสัยแย่ๆของตัวเอง คณะเรามีกันอยู่14คนค่ะ เป็นม.เล็กๆเลยไม่ค่อยมีเด็กมาก ทีนี้เราไปทำนิสัยเสียโดยที่ตัวเองไม่รู้ ไม่คิดและไม่สนใจต่อคนอื่นก่อน เราเลยโดนเพื่อนๆแบนกันเพราะเขาพูดปากต่อปาก
เราเสียใจมากทักไปขอโทษแต่เขาไม่รับคำขอโทษเรา เรารู้เลยเขาต้อฃแคปแชทนั้นไปให้ในกลุ่มที่สร้างแยกจากเราไปดูกันแล้วหัวเราะเรา ม
คณะเรามีผช.3คน ขนาดผช.ยัฃไม่คุยกับเราเลยค่ะ มันให้ความรู้สึกอึดอัดเสียใจ พยายามยิ้มและทำตัวเป็นส่วนเกินตลอดเวลาเลย แต่ก็ต้อฃทำงานกลุ่มร่วมกันเราไม่รู้จะไปเจอหน้ายังไงดีเลย
ตอนนี้รู้สึกตัวเองเป็นตัวตลกด้วยซ้ำ เขามีกัน13คนแต่เรามีตัวเองแค่คนเดียวเองอ่ะ เพราะเพื่อนมัธยมเราไปเรียนคนละที่ แล้วเราอยู่คนเดียวไปหาใครก็ไม่ได้ คุยกับใครไม่ได้ กลัวพ่อแม่เครียด
เรารู้ว่าเราผิดนะคะ เราเลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อชดเชยแต่เขาก็ไม่เอาเราแล้ว
เราจะสามารถอยู่ต่อโดยทนโดนเกลียดโดนหัวเราะโดนแซะโดนเมินยังไงให้มีความสุขหรอคะ
โดนเพื่อนในคณะเกลียดตอนปี3
เราเสียใจมากทักไปขอโทษแต่เขาไม่รับคำขอโทษเรา เรารู้เลยเขาต้อฃแคปแชทนั้นไปให้ในกลุ่มที่สร้างแยกจากเราไปดูกันแล้วหัวเราะเรา ม
คณะเรามีผช.3คน ขนาดผช.ยัฃไม่คุยกับเราเลยค่ะ มันให้ความรู้สึกอึดอัดเสียใจ พยายามยิ้มและทำตัวเป็นส่วนเกินตลอดเวลาเลย แต่ก็ต้อฃทำงานกลุ่มร่วมกันเราไม่รู้จะไปเจอหน้ายังไงดีเลย
ตอนนี้รู้สึกตัวเองเป็นตัวตลกด้วยซ้ำ เขามีกัน13คนแต่เรามีตัวเองแค่คนเดียวเองอ่ะ เพราะเพื่อนมัธยมเราไปเรียนคนละที่ แล้วเราอยู่คนเดียวไปหาใครก็ไม่ได้ คุยกับใครไม่ได้ กลัวพ่อแม่เครียด
เรารู้ว่าเราผิดนะคะ เราเลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อชดเชยแต่เขาก็ไม่เอาเราแล้ว
เราจะสามารถอยู่ต่อโดยทนโดนเกลียดโดนหัวเราะโดนแซะโดนเมินยังไงให้มีความสุขหรอคะ