ผมอยากเล่าความรักของผม แต่ว่าตอนนี้ได้เลิกกันแล้วประมาณอาทิตย์กว่าๆ
คือว่าผมรักเขามากๆแต่ผมไม่รู้ว่าเขารักผมหรือป่าว เรื่องมันมีอยู่ว่าเวลาผมกับแฟนมีปัญหาหรือทะเลาะกันเขา ทิ้งผมไว้คนเดียวตลอดทิ้งแบบปล่อยเลย อยากทำอะไรก็ทำ แต่ผมก็จะบอกเขาเสมอว่าเวลาทะเลาะกันอย่าหนีกันได้ไหมให้คุยกันดีๆ แต่คำตอบที่ผมได้มาคือการนิ่งเฉยกับคำว่า อยู่ด้วยกันไปคุยกันไปเราก็จะมีแต่จะทะเลาะกันเหมือนเดิม ผมเข้าใจนะว่าทะเลาะกัน แต่ว่าการที่มีกันอยู่มันอาจจะมีความรู้สึกดีมากกว่าห่างกัน เราทะเลาะกันได้เราก็ดีกันได้  ต่อให้เราทะเลาะกันแรงแค่ไหน แค่เจอหน้ากันยิ้มให้กัน เราก็รู้สึกดีกันแล้ว มากกว่าจะทิ้งกันไว้คนเดียวให้คิดไปเองปล่อยให้เขาร้องไห้ จนถึงตอนนี้เขาก็ทำให้ไม่ได้ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม เวลาผมรู้สึกไม่ดีแล้วบอกเขา เขาก็จะชอบหาข้อผิดๆของผมมาซ้ำเติมตลอด เธอก็เคยทำ เธอก็ทำ โดนบ้างจะได้รู้สึก แต่สิ่งที่เขาบอกมาต่างๆคือสิ่งที่เขาคิดเองมาตลอด ส่วนมากผมจะโดนเรื่องผู้หญิง ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมอยู่กับใคร เขาก็จะบอกคนนั้นเป็นกิ๊กผมเสมอ ผมโดยใส่ร้ายมาตลอด ทั้งๆที่ผมให้เกียรติเขามากๆ ผมยอมรับว่าผมคุยกันผู้หญิงแต่เรื่องที่คุยก็มีแต่งาน ไม่เคยมีคุยเล่นเลยสักครั้ง ที่เขาไม่ไหวใจเพราะ มีเพื่อนคนนึ่งชอบผมตอนที่ผมกับแฟนกำลังคุยกัน แต่ผมทำให้เขารู้เลยว่า ว่าผมเลือกเขา ผมทักไปบอกเพื่อนคนนั้นเลย ว่าแฟนผมไม่สบายใจห่างกันได้มั้ย หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ยุ่งกับเพื่อนคนนี้อีกเลย แต่ผมก็ยังโดนมากตลอดๆ ผมเล่นกับใครก็ผิด อยู่กับใครก็ผิด เขากับแม่เขาก็จะบอกตลอด ว่าคนนั้นชอบผมนะ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมอะไรต้องว่าแต่เป็นกิ๊กผม จะมีคนชอบผมตลอดขนาดนั้นเลยเหรอ จนขึ้นเรียนชั้นใหม่ ผมได้แยกห้องกับเขา เราก็คุยกันแล้วว่าห้ามทำแบบนั้นแบบนี้นะ แต่สิ่งที่ผมขอมาตลอดเขาไม่สามารถที่จะทำให้ผมได้ เขาเล่นกับเพื่อนผู้ชายถึงเนื้อถึงตัวกัน ผมก็บอกเขา แต่กับเจอคำพูดแย่ๆใส่ เพราะว่าเธอก็เคยทำ เธอก็ทำ เป็นแบบนี้ทุกรอบเววลาทะเลาะกันเรื่องนี้ เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอเพื่อนใหม่ ตั้งแต่แยกกันจาก เขาแคร์ความรู้สึกเพื่อนตัวเองมากกว่าตัวผม ทั้งๆที่เขารู้จั๊กเพื่อนไม่ถึงเดือน กับผมเขาอยู่ด้วยมากเป็นปี แต่พอทะเลาะกันเรื่องเพื่อน เขาก็บอกเพื่อนเขาไม่ผิด เพื่อนเขาไม่ได้ทำอะไรให้ มันก็แค่เพื่อน ผมยอมรับว่าสียใจมากๆ แต่พอผมถามว่าเขาจะเลือกใคร เขาบอกเลือกผม ทั้งๆที่การกระทำเขาบ่งบอกอยู่แล้วว่าเขาลือหเพื่อนมากโดยตลอด เขาเล่นกับผู้ชายลับหลังผม พอผมรู้ผมจับได้ ก็เหมือนเดินิ่งเฉย ปัญหาไม่ได้รับการแก้ไข้ ทิ้งผมไว้คนเดียวเหมือนเดิม ไม่เคยแคร์กันเลย เวลาผมกับแฟนทะเลาะกันแม่แฟนก็โทรมาหาผมตลอด แต่สิ่งที่ได้ก็เหมือนเดิมเขาบอกเชารับฟัง แต่เขาก็เข้าข้างลูกเขาเหมือนเดิม เขาโทรมาเพื่ออยากทำให้ผมผิด บอกตลอดว่า ยอมรับไปเถอะลูกทำไม่ทำ แค่ให้เราดีกันก็พอ ผมก็ยอมรับทุกเรื่องทั้งที่ผมไม่ได้ผิดอะไร ผมคิดมาตลอดว่าทำเพื่อความรักของเรา แล้วทีนี้ก่อนไปเที่ยวเขาก็บอกผมเปลี่ยนไป ผมก็บอกเขาไปแล้ว พอเที่ยวกันเสร็จ ถึงที่เที่ยวสุดท้าย ผมทักไปหาเขาบอกว่าลงมา เพราะผมกับเขานั่งรถบัสคนละคันกัน เขาไม่ตอบผมเลยโทรหา ผมบอกว่าเดินมาหาหน่อย เพราะว่ารถผมจอดอยู่ตรงสะพานลอยพอดี แต่เขาก็ไม่มาเขาบอกว่าเขาจะไปกับเพื่อนแล้วจะข้ามถนนกันเพื่อน ผมเลยนอย ผมเลยพิมพ์ไปบอกเขาว่า งั้นเธอก็อยู่กับเพื่อนไป แล้วผมก็เลยไปเดินกับเพื่อน แต่สิ่งที่ผมเห็น ผมเห็นผู้ชายเกาะไหล่เขาอยู่ ผมยอมรับว่าผมจุกเลย พูดไม่ออก ผมก็เลยทำเป็นไม่สนใจ แล้วเดินหนี แต่ในใจผมอยากเจอมากอยากเห็นจังๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาเมินแชทผม จนถึงวันถนัดไป ผมยอมลดอีโก้ตัวเองลงเพื่อทักไปหาเขา เขาก็ตอบ แล้เขาก็มาบอกว่าผมเปลี่ยนไปทั้งๆที่ผมไม่ได้อะไรเลย เขาบอกผมนอกใจไปหาคนอื่น แต่ผมไม่ได้นอกใจเลยผมแคร์ เสียใจกับการกระทำของเขา ผมเลยนิ่งเฉยใส่เขาบ้างแต่สิ่งที่ผมได้กลับมา เขามาใส่ร้ายผมว่าผมนอกใจ ผมเปลี่ยนเพราะมีคนอื่น ผมก็ไม่รู้จะต้องว่าอะไรเพราะสิ่งที่เขาพูดมันไม่ใช่ความจริง ผมเลยไม่แก้ตัวอะไร แต่กับแย่ลงกว่าเดิม ผมพิมพ์ความรู้สึกผมยาวมากให้เข้า แต่สิ่งที่ได้กับมากกับเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัว เขาบอกว่าเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร ใครอยากคิดอะไรก็คิด เหมือนเขาปล่อยผมดาวผมพูดอะไรไม่ออกเลย แล้วเขาก็ขอห่างผมก็เลยยตอบโอเค ห่างได้ประมาณ1วันเขาก็มาบอกเลิกผม เขาบอกว่าเขาไม่ไว้ใจผมแล้ว แล้วผมก็โทรหาแม่เขาหลังเลิกกันได้ประมาณจะอาทิตย์ ผมบอกแม่เขาว่าอย่าพูดได้มั้ยผมสงสารผู้หญิงที่โดนใส่ไม่รู้เขาคนนั้นจะรู้สึกยังไง แต่แม่เขาตอบกลับ ว่าผมปกป้องผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ด่าผมสารพัด กระร่อน เป็นผู้ชายไม่รู้จักพอบ้างแหละ พอด่าเสร็จก็ตัดสายไปเลย แต่เรื่องมันก็ไม่จบสักที เขาก็ยังเอาไปเล่าบอกเพื่อนเขาไม่หยุดดไม่จบสินสักที่ ผมเห็นตอนที่ทะเลาะกันตอนกับจากเที่ยวเขามีความสุดมากๆเวลาอยู่กับเพื่อนร้องเพลง เล่นกับเพื่อนผู้ชาย แต่ผมละ นอนคิดมากจนน้ำตาคลอ ผมเลยตัดสินใจเลยว่า เขาอยู่ได้โดยที่ไม่มีผม เขามีความสุขมากๆเวลาไม่มีผม เวลาทะเลาะกัน เขาก็ชอบออกไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งๆที่มีเพื่อนผู้ชายไปด้วย แต่พอผมรู้สึกไม่ดีไม่ได้บอกเขาว่าไปไหน แค่ไม่ได้บอกว่าไปเซเว่น ผมยังผิด ต่เขาไม่เคยนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำเลย เขาเลยด่าผมเรื่องหนึ่งที่ทะเลาะกันเรื่องใส่แมส ผมบังคับเขาใส่แมส แต่เขาก็ทำเป็นเรื่องตลก ไปพูดให้เพื่อนว่าผมหวงเพราะเลยอยากใส่แมส แล้วเขาก็ส่งใบที่ไปหาหมอมาให้ผมดูว่าเขาเป็นแบบหายใจติดขัดจะตายเพราะผมบังคับให้ใส่แมส เเต่เหตุผลที่ผมให้ใส่ เพราะว่าเขาเป็นภูมิแพ้ ได้กลิ่นอะไรก็แพ้ กลิ่นบุหรี่กลิ่นท่อรถ ผมถึงต้องบังคับใส่ ผมกก็บอกเขานะว่าไม่จำเป็นต้องใส่ตลอด ให้ใส่เวลาคุยกับคนอื่นผกกันตัวเอง ใส่เวลาขับรถหรือออกไปข้างนอก แต่ผมก็ไม่ได้บอกเหตุเขาหรอกว่าทำไม ผมอาจจะผิดจริงๆ ตอนนี้พวกผมเลิกกันแล้ว แหละเขาก็เล่นกับเพื่อนผู้ชายอย่างมีความสมุขมากๆ ผมไม่เสียใจเท่าไหร่ ผมเสียใจมากๆ แต่ผมเสียใจอต่แค่วันเดียว อยากจะเป็นเพราะผมชินกับพฤติกรรมของเขาแล้ว เพราะเขาจะไม่เคยยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำเลยสักอย่างแม้จะเรื่องที่ผิด เพื่อนๆวว่าผมคิดถูกหรือยังที่เดินออกมา แต่ในใจก็ยังรักอยู่ แต่รู้ความรู้สึกตัวเองดีว่าต้องทำอะไรอยู่ตรงไหน เลิกกกันผมไปวันเดียวก็มีคนเอาดอกกุหลาบมากให้ซ่ะแล้ว เขาคงมีคนอื่นไปแล้วแหละ