สวัสดีวันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์และถามความเห็นจากเพื่อนๆจึงได้เขียนกระทู้นี้ขึ้น ปัจจุบันเราอายุ17ค่ะอยู่ปวช.1เราเรียนของเซเว่นต้องทำงาน3เดือนเรียน3เดือน ตอนเราเข้าไปทำงานวันแรกไม่มีใครเป็นมิตรกับเราสักคนสอนงานเราแบบลวกๆพอทำอะไรผิดก็มักจะโดนต่อว่าพยายามคุยกับใครก็ไม่มีใครคุยด้วยพอผ่านมาจนเดือนที่3เราก็เริ่มมีเพื่อนในร้านที่พอคุยได้ปัญหามันเกิดขึ้นตอนเรากลับมาฝึกรอบที่2คือ ตลอดระยะเวลา2เดือนเราอยู่กะบ่ายไม่ได้เปลี่ยนกะเลยเจอแต่คนที่มีปัญหากับเราไม่ชอบเรา เราโดนเอาเปรียบต่างๆนาๆพี่ที่ร้านชอบนั่งอู้งานคุยกับเสียงดังภายในร้านอะไรๆก็ให้เราชอบว่าเราเอาเปรียบคนอื่นๆทั้งๆที่คนพวกนั้นไม่ช่วยเราเลยผจก.ก็จัดวันหยุดให้เรา10วันหยุดทีเราโคตรเหนื่อยมาทำงานคนแรกได้กลับคนสุดท้ายทำปรึกษาใครก็มีแต่คนบอกให้เราทนๆไป

   ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่าเพื่อนที่เราคบด้วยเค้าชอบคุยกับแฟนหน้าเคาท์เตอร์แบบเปิดเสียงดังจนไม่สนใจทำงานชอบไปเล่นเกมหลังร้านหรือไลฟ์สดบ้างเค้าจะทำแค่งานง่ายๆที่เหลือให้เราทำไม่มีใครว่าเค้าเลยแล้วชอบทิ้งเรายืนเครื่องเป็น2-3ชั่วโมงไม่ได้ออกไปไหนแล้วก็มาด่าเราว่าเอาเปรียบคนอื่นยืนแต่เครื่องงานไม่ทำทั้งๆที่เค้าเป็นคนทิ้งให้เรายืนเครื่องคนเดียวถ้าเราโต้ตอบเค้าก็จะด่าว่าเราและบอกคนอื่น มีวันนึงที่เราทะเลาะกันเค้าเดินมาด่าเราหน้าเคาท์ดตอร์ว่าไม่ช่วยเค้าทำงานด่าว่าเราด้วยคำพูดดูถูกเหยียดหยามหาว่าเราไม่มีการศึกษาพอเราสวนกลับก็ยิ่งไปใหญ่จนวันถัดมาเราไม่มาทำงานเราเอาแม่มา
คุยกับผจก.แต่ผจก.ร้านไม่สนใจเลยที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้นเป็นมายังไงเค้าแค่บอกเราว่าไม่ทำก็หยุดไปก่อนขอเปลี่ยนกะก็ไม่ให้แล้วอยู่ๆเราก็โดนไล่มาอีกร้านนึง ผจก.ร้านที่เรามาเค้าก็พูดว่าทำไมไปก่อเรื่องอะไรอีกสรุปคือเราผิดหมดเลยเรามีไม่พรรคพวกไม่ได้มีอายุงานมากกว่าเค้าแถมยังเด็กกว่าเราเลยไม่มีอะไรจะไปสู้เค้าได้ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากว่าทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเราไม่มีใครทำดีกับเราเลยมีแต่คนเกลียดทั้งๆที่เราจริงใจกับทุกคนใช้ทำอะไรทำทุกอย่างแต่ไม่เคยได้ความจริงใจกลับมา เราควรลาออกแล้วไปเริ่มต้นใหม่หรือควรจะทนต่อไปดีคะ?เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ทางของเราเลย