คือมีช่วงนึงในชีวิตผมคือตอนป.6มีนักเรียนเข้ามาใหม่เค้าชื่อ เนย เป็นผู้หญิงที่ฮอตสุดๆ แต่ในตอนนั้นผมมันเด็กอ่ะนะไม่รู้หรอกครับว่าฮอตเป็นแบบไหน ผมก็นั่งอยู่หน้าโต๊ะเนย ส่วนใหญ่ในร.รผมกับเนยเลยคุยกันบ่อยเพราะโต๊ะใกล้กัน เลยสนิทขึ้นเลื่อยๆเนยนี้ชอบแกล้งผมสุดๆ55 แต่ในห้องก็มีคนที่คุมอยู่จะเป็นนักเลงก็ไม่เชิงก็เพื่อนผมอีกคนแหละแต่เค๊าก็นิสัยไม่ดีเท่าไหร่มีช่วงนึงเนยโดนรุมแกล้ง ด้วยความที่ผมเป็นคนที่น่าจะสนิทด้วยมากที่สุดผมก็ปล่อยไปเฉยๆไม่ได้ ผมเลยไปห้ามกัน ก็จบกันได้ด้วยดีแต่ก็เหมือนโดนเพ่งเล็งมากขึ้น หลังจากนั้นแหละผมโดนล้อหาเป็นแฟนเนย ผมก็เขินๆเพราะเนยเป็นคนที่สวย แหละเข้ากับคนได้ง่าย ช่วงที่เริ่มสนิทกันมากขึ้นเนยก็ให้ชื่อในเกมกับผมหลังจากนั้นผมก็รู้ครับว่าเนยมีคู่หมั้นแล้ว ทุกๆวันเนยก็ชวนผมเล่นเกมกับคู่หมั้นเค้าครับ3คน จนตอนใกล้จบ2คนนี้เหมือนจะทะเลาะกันแต่ไม่รู้ว่าเลิกกันมั้ยก็เลยได้เล่น2คนด้วยกันเนยเค้าก็เล่าปัญหาชีวิตต่างๆผมก็รับฟังเค้าครับ ที่จริงก่อนจะจบผมไปสารภาพรักกับพี่คนหนึ่งที่เป็นหลานเพื่อนพ่อผมแต่พี่เค้าปฏิเสธ ผมก็รู้แหละว่ามันเป็นไปไม่ได้ ผมเลยเศร้ามา15วันจนถึงวันจบก็ไปรวมตัวถ่ายรูปกับเพื่อนๆจนกลับบ้านกันไปทุกคน ดึกๆเนยทักมาคุยกันตามเคยแต่เนยมาขอผมเป็นแฟน ในตอนนั้นผมตกใจมากแหละคิดไปไกล
มากๆ(ความคิดผมคือ ผมชอบเนยเหมือนกันแต่สถานะของเนยยังคลุมเครือกับคู่หมั้น กับผมคิดว่าการคบกันของเด็กอาจจะไม่นานก็เลิกเพราะผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ผมเลยคิดว่าสู้มาขอคบตอนโตดีกว่าผมยังไม่มีเงินอาจพามารำบากด้วยตอนนั้นยังขอเงินพ่อไปร.รอยู่เลย)ผมเลยปฏิเสธเนยไป ผมก็อธิบายกับเนยว่า เรายังไม่พร้อมอะไรนี้แหละครับจำไม่ได้มันนานแต่ก็ไม่เยอะมาก จากนั้นก็เริ่มห่างกันไปจนติดต่อไม่ได้ พอมาตอนนี้ผ่านมา3ปีแล้วครับผมมีเงินมีความพร้อมทุกอย่างแต่เนยเค้าก็เหมือนกับหายไปแล้วจากโซเชียลติดต่อก็ไม่ได้ ปกติเนยเป็นคนอุตรดิตถ์แต่ย้ายมาเรียนที่ร้อยเอ็ดมั้งครับ ตอนจบก็คงย้ายกลับ(คาดเดา) แต่ผมก็ยังไม่ตัดใจครับ จะพยายามหาจนเจอแล้วไปทำความเข้าใจกันแต่ผมคิดอยู่นะ เค้าอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้ แต่ลองดูขอแค่ได้พูดคุยกันอีกก็พอ