ก่อนอื่นเราขอบอกก่อนว่า เราไม่สนับสนุนให้คนทำแท้งหรือท้องในวัยเรียน เราออกมาแชร์ประสบการณ์เพราะเราอยู่ในจุดนั้นมาก่อน

เราเข้าเรื่องเลย (เรื่องผ่านมา3ปีที่แล้ว) เราพลาดท้องตอน19 รู้ตอนท้องอีกทีก็ได้ 3 เดือนกว่าแล้ว เราไม่สามารถยุติการตั้งครรภ์แบบถูกกฎหมายได้ ตอนแรกเราเลยตัดสินใจที่จะเก็บเขาเอาไว้ แต่เราเป็นซึมเศร้าชนิดรุนแรง(เคยได้รับการรักษาแบบซ๊อตสมองมาก่อน)เราเครียด ตั้งใจจะฆ่าตัวตาย แต่แฟนก็ช่วยไว้ทัน แฟนบอกว่าให้เราตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อเพราะเราพึ่งมาบอกแฟน เราเลยตัดสินใจทำแท้ง เราสั่งซื้อยามาทำเอง ตอนนั้นได้7เดือนพอดี เราสอดยาและทานยา บอกเลยว่าเจ็บมากๆๆๆๆๆๆ เจ็บจนแทบจะตาย นอนไม่ได้ เพราะมดลูกบีบตัว แต่ดีที่แฟนเราอยู่ข้างๆ เราทนเจ็บประมาณ1วันกว่า น้องก็ออกมา แต่น้องเสียแล้ว เราเลยนำน้องไปทำพิธีทางศาสนา หลังจากนั้นเราก็ฝังยาคุมเลย เราแค่อยากออกมาบอกกับคนที่เจอปัญหาการท้องไม่พร้อม ว่า ในวันนี้เราพลาดเอง เราต้องรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง คิดให้หลายๆมุม ทุกปัญหามีทางแก้ไข เลือกการแก้ปัญหาให้ดี ในเมื่อในวันนี้มันพลาดไปแล้ว ก็ไม่เป็นไร มีอีกหลายๆคนที่ผ่านมันไปได้ สู้ๆ

เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำมันอาจจะผิดและขัดกับความคิดของหลายๆคน แต่เราอยากบอกว่า ถ้าเด็กคนนี้เกิดมาในตอนที่เราไม่พร้อมเราจะแย่กว่าเดิม เรารู้ว่ามันผิดแต่เราโตมาในครอบครัวที่ไม่พร้อม เรารู้ดีว่ามันเป็นยังไง และในตอนนั้นเราไม่อยากให้ลูกเราเจอในสิ่งที่เราเจอ ถ้าลูกเราต้องมานั่งกินข้าวกับน้ำปลา นอนหลับในมุ้งขาดๆ เห็นพ่อตีแม่ทุกวัน หรือโดนพ่อทุบตี เราขอให้เขาได้ไปมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้เถอะ เพราะเราไม่สามารถทำให้เขาได้จริงๆ

***ความคิดและการระทำของเราอาจจะขัดกับหลายๆคน ดั้งนั้น ขอให้ทุกคนที่มาอ่านเข้าใจสิ่งที่เราสื่อว่าเราอยากมาแชร์ประสบการณ์ของเราเองไม่ได้สนับสนุนใดๆ และหากพิมพ์ข้อความที่ไม่ดีและส่อไปในทางที่ผิด ขออภัยในที่นี้ด้วยค่ะ🙏🏻🙏🏻***