เมื่อสิ้นเดือนพฤศจิกายน 2566 พ่อเราได้เสียชีวิตค่ะ
ตอนนี้ผ่านมาก็ทั้งหมด 64 วัน ที่พ่อจากครอบครัวเราไป
ส่วนตัวเราเองก็เสียใจค่ะ ทุกวันบางทีเหนื่อยๆ ก็แอบร้องไห้
คิดถึงพ่อ แต่จะพยายามดึงสติตัวเอง
ร้องไห้คนเดียวที่หอ เพราะเรียนอยู่
.
ป้าของเราคือพี่สาวของพ่อ ท่านจะรักพ่อมากค่ะ
จะโทรมาร้องไห้ทุกวัน ตอนเช้าสัก10 โมง
แล้วตอน 6 โมงเย็น ว่าคิดถึงพ่อเรามาก
.
ป้าแกพูดว่า เวลามีคนปลอบใจ
ไม่ชอบคนที่มาพูดว่า เขาเสียไปแล้วให้ทำใจ
ไม่ชอบคนบังคับให้หยุดร้อง ไม่ชอบให้พูดว่า
เดี๋ยวพ่อจะห่วงต่างๆ เขาบอกไม่มีวันทำใจได้
อาบน้ำร้องไห้ ล้างจานร้องไห้ ก่อนนอนร้องไห้
เอาเป็นเวลามีเวลา = ร้องไห้
.
เราควรปลอบอย่างไงดีคะ ควรจะพูดแบบไหน
ซึ่งกลัวป้าจะดิ่ง ป้าร้องไห้ตลอดเวลา ทุกวัน
จะโทรมาแล้วร้องไห้ ซึ่งตอนนี้ ปู่ ย่า ป้าคือทุกคนเหมือนดิ่ง
กินข้าวก็ร้องไห้ เจออะไรที่พ่อชอบก็ร้องไห้