ผมทำงานราชการ
แฟนก็ทำ แต่คนละสายงานกัน
ผมทำเกี่ยวข้องกับการจัดซื้อ ผมมีปัญหาเรื่องนึงตั้งแต่ก่อนจะรู้จักแฟน
เกี่ยวกับการทำจัดซื้อ แบบไม่ถูกขั้นตอน เนื่องจากความจำเป็นในการที่แผนกต้องใช้ของ
แล้วเบื้องบนที่อนุมัติ ไม่ยอมให้จัดซื้อสักที เจ้านายผมเลยสั่งให้ผม
ทำการยืมสินค้าจากบริษัทๆนึงมาใช้ก่อน พอได้รายได้เข้าหน่วยงาน ค่อยจ่ายตังให้บริษัท
ทุกอย่างราบรื่นได้ด้วยดี จนวันนึงต้องจ่ายตังให้บริษัทที่ยืมของเขามาใช้ก่อน
ดันเปลี่ยนเจ้านายพอดี คนเก่าย้ายไปแล้ว
คราวนี้ก็เป็นเรื่องเป็นราว โดนสอบสวน เจ้านายใหม่ไม่ยอมจ่ายเงิน เพราะทำไม่ถูกขั้นตอน
กลัวโดนหางเลขไปด้วย เลยดำเนินการกับผม ผมโดนภาคทัณฑ์อยู่ เงินเดือนรายได้โดนปรับลดมา
สักพัก ผมถึงได้รู้จักกับแฟน แล้วคบกันจนจดทะเบียนไม่นานมานี้
พอมันเป็นเรื่องคาราคาซัง ผ่านหน่วยราชการเลยช้าไปหมด แม้ว่าเจ้านายเก่าผม จะชี้แจง หลายๆคนช่วยชี้แจง
เบื้องบนก็เหมือนจะเข้าใจผม แต่ก็ต้องลงโทษผมอยู่ดี ให้ไม่มีความก้าวหน้าทางงาน
และอาจโดนให้ย้าย วันนี้ มีผู้ใหญ่เข้ามาหารือ เรื่องราวทั่วๆไปในหน่วยงานผม
ผมขอให้เจ้านายผมคนปัจจุบัน ช่วยพูด โดยมีผมอยู่ในที่ประชุมนั้นๆด้วย
แต่สุดท้าย ปัญหาของทุกคนได้รับการกล่าวถึง เว้นของผม
ตัวผมเองก็ไม่กล้าพูดปัญหาของผม ทั้งๆที่อยากได้รับการเยียวยา
เพราะผมไม่ได้ทุจริต ทุกอย่างตรวจสอบได้ แต่ประมาทเลินเล่อทำไม่ถูกขั้นตอน
ผมจริงจังเรื่องหน้าที่การงาน การรับราชการมาก ขณะที่แฟนผมเขาอะไรก็ได้
จะออกก็ออกได้ อยู่ต่อก็ได้ แล้วเวลาผมไปปรึกษาเขา มักได้รับคำตอบที่ไม่เข้าหู
เช่น ถ้าพี่จริงจังกับตำแหน่ง กับความมั่นคงทางราชการมาก พี่ก็ต้องทน
แล้วสุดท้าย เขาให้อะไรได้ก็ได้แค่นั้น มันไม่มีทางอื่น
ถ้ารับไม่ได้ ก็แค่ลาออก หาทางใหม่ๆดู
ผมไม่ได้อยากลาออก แต่ผมเสียดายทำงานมาหลายปีด้วยความตั้งใจ
แต่กลับถูกทำแบบนี้ เหมือนไม่มีใครเข้าใจ บอกแฟน ก็จะให้ออกอย่างเดียว
ไม่ก็พูดว่า ทำไมในที่ประชุมพี่ไม่พูดถึงปัญหา และชี้แจงให้ผู้ใหญ่ฟัง
แล้วทีนี้จะเปลี่ยนอะไรได้ คือคำพูดนี้ยิ่งเหมือนขุดหลุมฝังผม
เธอมีผู้ใหญ่เอ็นดูมากมาย เพราะว่าหน้าตาดี ผู้ใหญ่โดยเฉพาะผู้ชาย
ชอบมาให้ความสนิทสนมด้วย แต่กลับไม่ช่วยผมพูดเลย อ้างว่าตอนผมประชุม
เธอก็ทำงานอยู่ แล้วอีกอย่าง ไหนบอกว่าผมจะพูดเอง ทำไมอยากให้เธอช่วยพูด
ไม่บอกเธอล่ะ ใครจะไปรู้
ผมกลับมองว่า ของแบบนี้ มันไม่ต้องบอก คนรักกันมันต้องช่วนเหลือกันไม่ต้องให้บอกหรอก
ได้เมียเป็นหมอแล้วคอมมอนเซ้นมันหายไปหมด วันๆคิดอะไรแต่ตรงๆ ไม่คิดเผื่อใคร
ง้อแฟนได้ แฟนไปอีกแล้ว โดนทิ้งตอนชีวิตย่ำแย่
แฟนก็ทำ แต่คนละสายงานกัน
ผมทำเกี่ยวข้องกับการจัดซื้อ ผมมีปัญหาเรื่องนึงตั้งแต่ก่อนจะรู้จักแฟน
เกี่ยวกับการทำจัดซื้อ แบบไม่ถูกขั้นตอน เนื่องจากความจำเป็นในการที่แผนกต้องใช้ของ
แล้วเบื้องบนที่อนุมัติ ไม่ยอมให้จัดซื้อสักที เจ้านายผมเลยสั่งให้ผม
ทำการยืมสินค้าจากบริษัทๆนึงมาใช้ก่อน พอได้รายได้เข้าหน่วยงาน ค่อยจ่ายตังให้บริษัท
ทุกอย่างราบรื่นได้ด้วยดี จนวันนึงต้องจ่ายตังให้บริษัทที่ยืมของเขามาใช้ก่อน
ดันเปลี่ยนเจ้านายพอดี คนเก่าย้ายไปแล้ว
คราวนี้ก็เป็นเรื่องเป็นราว โดนสอบสวน เจ้านายใหม่ไม่ยอมจ่ายเงิน เพราะทำไม่ถูกขั้นตอน
กลัวโดนหางเลขไปด้วย เลยดำเนินการกับผม ผมโดนภาคทัณฑ์อยู่ เงินเดือนรายได้โดนปรับลดมา
สักพัก ผมถึงได้รู้จักกับแฟน แล้วคบกันจนจดทะเบียนไม่นานมานี้
พอมันเป็นเรื่องคาราคาซัง ผ่านหน่วยราชการเลยช้าไปหมด แม้ว่าเจ้านายเก่าผม จะชี้แจง หลายๆคนช่วยชี้แจง
เบื้องบนก็เหมือนจะเข้าใจผม แต่ก็ต้องลงโทษผมอยู่ดี ให้ไม่มีความก้าวหน้าทางงาน
และอาจโดนให้ย้าย วันนี้ มีผู้ใหญ่เข้ามาหารือ เรื่องราวทั่วๆไปในหน่วยงานผม
ผมขอให้เจ้านายผมคนปัจจุบัน ช่วยพูด โดยมีผมอยู่ในที่ประชุมนั้นๆด้วย
แต่สุดท้าย ปัญหาของทุกคนได้รับการกล่าวถึง เว้นของผม
ตัวผมเองก็ไม่กล้าพูดปัญหาของผม ทั้งๆที่อยากได้รับการเยียวยา
เพราะผมไม่ได้ทุจริต ทุกอย่างตรวจสอบได้ แต่ประมาทเลินเล่อทำไม่ถูกขั้นตอน
ผมจริงจังเรื่องหน้าที่การงาน การรับราชการมาก ขณะที่แฟนผมเขาอะไรก็ได้
จะออกก็ออกได้ อยู่ต่อก็ได้ แล้วเวลาผมไปปรึกษาเขา มักได้รับคำตอบที่ไม่เข้าหู
เช่น ถ้าพี่จริงจังกับตำแหน่ง กับความมั่นคงทางราชการมาก พี่ก็ต้องทน
แล้วสุดท้าย เขาให้อะไรได้ก็ได้แค่นั้น มันไม่มีทางอื่น
ถ้ารับไม่ได้ ก็แค่ลาออก หาทางใหม่ๆดู
ผมไม่ได้อยากลาออก แต่ผมเสียดายทำงานมาหลายปีด้วยความตั้งใจ
แต่กลับถูกทำแบบนี้ เหมือนไม่มีใครเข้าใจ บอกแฟน ก็จะให้ออกอย่างเดียว
ไม่ก็พูดว่า ทำไมในที่ประชุมพี่ไม่พูดถึงปัญหา และชี้แจงให้ผู้ใหญ่ฟัง
แล้วทีนี้จะเปลี่ยนอะไรได้ คือคำพูดนี้ยิ่งเหมือนขุดหลุมฝังผม
เธอมีผู้ใหญ่เอ็นดูมากมาย เพราะว่าหน้าตาดี ผู้ใหญ่โดยเฉพาะผู้ชาย
ชอบมาให้ความสนิทสนมด้วย แต่กลับไม่ช่วยผมพูดเลย อ้างว่าตอนผมประชุม
เธอก็ทำงานอยู่ แล้วอีกอย่าง ไหนบอกว่าผมจะพูดเอง ทำไมอยากให้เธอช่วยพูด
ไม่บอกเธอล่ะ ใครจะไปรู้
ผมกลับมองว่า ของแบบนี้ มันไม่ต้องบอก คนรักกันมันต้องช่วนเหลือกันไม่ต้องให้บอกหรอก
ได้เมียเป็นหมอแล้วคอมมอนเซ้นมันหายไปหมด วันๆคิดอะไรแต่ตรงๆ ไม่คิดเผื่อใคร