เราแค่อยากระบาย คือเราคบกับแฟนมา6ปี แต่งงานกัน2ปี แม่เราไม่เคยเห็นค่าแฟนเราเลย บอกว่าแฟนเราเป็นภาระบ้างตัวถ่วงบ้างเราก็ไม่เข้าใจทำไมแม่ถึงเป็นขนาดนี้ ลืมบอกไปว่า แฟนเราเขาทำอะไรค่อนข้างช้า เป็นคนสไตล์นิ่มนวลไม่ว่องไว เคยได้รับอุบัติเหตุในวัยเด็กจนตาบอด1ข้าง แม่ก็บอกว่าเราขี้สงสาร บอกว่าเรารับเขาได้เพราะสงสาร ทั้งๆที่เรารักเขาด้วยหัวใจของเราไม่เคยมองว่าเขามีคือจุดด้อยเลย แฟนก็พยายามงานที่บ้านเรามันหนักต่างจากบ้านเขา อะไรที่ยากเขาไม่อยากทำเขาก็ฝืนทำ งานที่บ้านเราคือทำทั้งวันจริงๆค่ะ เป็นงานที่ทำแล้วเสียสุขภาพ ใช้แรงเยอะ ทำงานจนไม่มีเวลากินข้าวทำตอนคล้ำจนผอม เขาก็ท้อ เราเองก็ท้อเหมือนกัน แต่เราแค่ชินเพราะเราทำตั้งแต่เด็กจนโต แม่ไม่เคยเห็นถึงความพยายามของเขาเลย พอเขาป่วยแม่ก็บอกว่าเขาอ่อนแอ คบต่อไปก็เป็นภาระที่ต้องดูแล  อยากให้เราเลิกกับเขา อายุแค่นี้หาคนอื่นที่ดีกว่านีเได้อีกตั้งหลายคน บอกว่าชีวิตเราจะมาจบแค่นี้หรอ เหมือนแม่หวังให้เราเลิกกันตลอด แต่แม่ก็บอกตลอดว่าแม่ห้ามไม่ได้หรอกมันเป็นความสุขของลูก จนช่วงหลังเราย้ายมาอยู่บ้านแฟน สภาพจิตดีขึ้น งานไม่หนักแถมได้เงินเร็วกว่างานที่บ้านเรา ก็ไปๆมาๆระหว่างบ้านเราและบ้านแฟน จนล่าสุดแม่โทรมาบอกว่า แม่อยากให้เรากลับบ้านและครั้งนี้แม่บอกว่าให้เรามาแค่คนเดียว ให้เหตุผลว่าอยู่ที่นู้นจะได้มีประโยชน์มานี่ไม่มีประโยชน์หรอก มีแต่เป็นภาระให้เราหาข้าวให้กิน  ถ้าแฟนรู้ว่าแม่เราพูดแบบนี้เขาคงจะรู้สึกแย่มาก แม่ต้องการแค่เรา แม่ค่อนข้างขี่กังวลค่ะ กลัวตัวเองจะตุย ชอบคิดว่าพ่อมีเสียน้อย ชอบเก็บมาคิดคนเดียว แบบนี้เราควรทำยังไงดีคะ เราก็บอกแม่ว่าแฟนก็จะไปด้วยเขาก็เป็นห่วงแม่ก็ตัดพ้อว่า" ถ้าแฟนมาด้วยไม่ต้องมา "  แล้วก็บอกเราตลอดว่า ซักวันลูกจะเข้าใจถ้าลูกเข้าใจเมื่อไหร่ลูกจะอยากมาหาแม่เอง  คือไม่ใช่ว่าไม่อยากไปนะคะ แค่มีงานติดกันตลอด พึ่งไปบ้าน2เดือนที่แล้วค่ะ แล้วแม่บอกแบบนี้คือ... เราอึดอัดมากๆ ทางนี้ก็ยืนยันให้แฟนไปด้วย แม่ก็ยื่นคำเด็ดขาดว่า ห้ามแฟนมาด้วย เราควรทำยังไงดีคะ🥺