สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเล่าความเป็นมาก่อนนะคะ เรากับแฟนคบหาดูใจกันมาเป็นเวลา6 ปี เราอายุ 32 ส่วนเขาอายุ 24 ปีนี้ เป็นรักทางไกลเราอยู่ตจว.ส่วนแฟนอยู่ กทม.ค่ะ ที่ผ่านมาก็มีทะเลาะกันบ้างเลิกกันบ้าง แรกๆ จะเป็นเขาที่ห่างหายออกจากเราไปช่วงเวลานึง คือจะไม่อ่านหรืออ่านไม่ตอบบ้าง แต่รวมแล้วยังสัมผัสถึงความรู้สึกว่ายังรักเราได้อยู่
         แต่ 2 ปีหลังมานี้ เขาไม่ได้มาหาเราเลยค่ะ มีแต่เราที่เป็นฝ่ายไปหาเขาล่าสุดก่อนถึงปีใหม่ที่ผ่านมา ได้ไปงานรับปริญญาเขาค่ะ เขาเฉยชากับเรามากเลยค่ะ เราขับรถมาส่ง รอเขาทั้งวัน แต่เราก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจะนึกถึง อะไรที่เคยทำด้วยกันดูหนัง ดูซีรีส์ แม้แต่กระทั้งกินข้าว เขายังไม่สนใจที่จะกินด้วยกัน ออกไปข้างนอกกับครอบครัวเขาเรายังรู้สึกตัวคนเดียวเพราะเขาไม่คุยกับเราเลย ปล่อยให้เราเดินคนเดียว ถ่ายรูปคนเดียว เราร้องไห้ทุกวันตอนอยู่บ้านเขา  เราจึงตัดสินใจกลับมาบ้าน
         เราจึงขอห่างกับเขา เขาก็บอกนะคะว่าไม่ห่าง เขายังบอกว่ารักเรา ทั้งๆ ที่การกระทำไม่ใช่ เราเลยเลือกที่จะเดินออกมาทั้งๆ ที่ยังรักเขาเหมือนวันแรกที่คิดจะรัก  เราร้องไห้ตลอด มันกระทบกับชีวิตประจำวันมากเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ