เรื่องมีอยู่ว่า...
เรากับแฟนคบหาดูใจได้ประมาณ 10 กว่าปีแล้ว พอเข้าปีที่ 13 แฟนขอเราแต่งงาน ซึ่งบอกตามตรงว่าเราไม่ได้อยากแต่งด้วยแล้ว
เราอยากแต่งงานตั้งแต่คบกันได้ประมาณ 5-6 ปี ซึ่งตอนนั้นเราเป็นคนขอเค้าแต่งงานด้วยซ้ำ เค้าก็เฉยๆ พอคบกันเข้าปีที่ 7 เหมือนอาถรรพ์ เราเลิกกัน!!
แฟนเราตามง้อสำเร็จ หลังจากนั้น 6 ปี ก็เพิ่งได้แต่งงานกัน นันก็คือปีนี้พอดี!!!
หลังงานแต่งงานที่ผ่านมา วันแรก เราก็แยกกันนอนคนละบ้านเลย!!! เค้าให้เหตุผลว่า พ่ออยู่คนเดียว และยังไม่อยากทิ้งพ่อ (ต้องเกริ่นว่า...เค้าอยู่กับพ่อเค้า 2 คนมาโดยตลอด และเค้ารักและดูแลพ่อเค้าดีมากๆๆ) เราก็แอบรู้สึกเหมือนกันนะว่า วันแรกของการแต่งงาน มันแยกได้ด้วยหรอวะ? แต่ก็ไม่คิดไรมาก ก็เปิดใจคุยกันหลังจากนั้น เค้าก็พยายามมาหาเรา มานอนด้วยกัน วันเว้นวัน เพราะ พ่อเค้าต้องอยู่คนเดียว (อันนี้เราก็เข้าใจอีก)
เล่าย้อนไปนิสนะคะ ในช่วงสัปดาห์แรกๆ เค้าไม่มานอนกับเราเลย แต่มาหามาเจอหน้าช่วงกลางวัน โทรคุยทุกคืน (ก็เข้าใจว่าคงปรับตัวอยู่) จนเราเริ่มรู้สึก เฉยๆ ว่าเค้าไม่ต้องมาอยุ่กับเราตอนกลางคืนก็ได้นี่นา ก็บอกเค้าตรงๆนะ (แรกๆงี่เง่าใส่เค้าแหละ แต่พอเริ่มเฉยๆ ก็บอกไปตรงๆเลย) ว่า เฉยมาก ไม่ต้องมาก็ได้ ก็อยู่ได้นะ... แต่เค้าก็ปรับตัวนะ เค้าก็มานอนด้วยวันเว้นวัน จนทุกวันนี้เป็นอย่างนี้ไปแล้ว
สิ่งที่อยากถามคือ....คู่ชีวิตคู่อื่นเป็นอย่างงี้กันมั้ย? ปรับตัวย่างไร? รู้สึกยังไง? มันเรียกแบบนี้ว่าครอบครัวได้เหรอ? เราจะสร้างครอบครัวกับเค้าได้หรอ? และ อนาคตเราจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ จะคุยกันยังไงดี อยากขอคำแนะนำ แง๊!!!
สอบถามเรื่องชีวิตคู่ หลังแต่งงาน
เรากับแฟนคบหาดูใจได้ประมาณ 10 กว่าปีแล้ว พอเข้าปีที่ 13 แฟนขอเราแต่งงาน ซึ่งบอกตามตรงว่าเราไม่ได้อยากแต่งด้วยแล้ว
เราอยากแต่งงานตั้งแต่คบกันได้ประมาณ 5-6 ปี ซึ่งตอนนั้นเราเป็นคนขอเค้าแต่งงานด้วยซ้ำ เค้าก็เฉยๆ พอคบกันเข้าปีที่ 7 เหมือนอาถรรพ์ เราเลิกกัน!!
แฟนเราตามง้อสำเร็จ หลังจากนั้น 6 ปี ก็เพิ่งได้แต่งงานกัน นันก็คือปีนี้พอดี!!!
หลังงานแต่งงานที่ผ่านมา วันแรก เราก็แยกกันนอนคนละบ้านเลย!!! เค้าให้เหตุผลว่า พ่ออยู่คนเดียว และยังไม่อยากทิ้งพ่อ (ต้องเกริ่นว่า...เค้าอยู่กับพ่อเค้า 2 คนมาโดยตลอด และเค้ารักและดูแลพ่อเค้าดีมากๆๆ) เราก็แอบรู้สึกเหมือนกันนะว่า วันแรกของการแต่งงาน มันแยกได้ด้วยหรอวะ? แต่ก็ไม่คิดไรมาก ก็เปิดใจคุยกันหลังจากนั้น เค้าก็พยายามมาหาเรา มานอนด้วยกัน วันเว้นวัน เพราะ พ่อเค้าต้องอยู่คนเดียว (อันนี้เราก็เข้าใจอีก)
เล่าย้อนไปนิสนะคะ ในช่วงสัปดาห์แรกๆ เค้าไม่มานอนกับเราเลย แต่มาหามาเจอหน้าช่วงกลางวัน โทรคุยทุกคืน (ก็เข้าใจว่าคงปรับตัวอยู่) จนเราเริ่มรู้สึก เฉยๆ ว่าเค้าไม่ต้องมาอยุ่กับเราตอนกลางคืนก็ได้นี่นา ก็บอกเค้าตรงๆนะ (แรกๆงี่เง่าใส่เค้าแหละ แต่พอเริ่มเฉยๆ ก็บอกไปตรงๆเลย) ว่า เฉยมาก ไม่ต้องมาก็ได้ ก็อยู่ได้นะ... แต่เค้าก็ปรับตัวนะ เค้าก็มานอนด้วยวันเว้นวัน จนทุกวันนี้เป็นอย่างนี้ไปแล้ว
สิ่งที่อยากถามคือ....คู่ชีวิตคู่อื่นเป็นอย่างงี้กันมั้ย? ปรับตัวย่างไร? รู้สึกยังไง? มันเรียกแบบนี้ว่าครอบครัวได้เหรอ? เราจะสร้างครอบครัวกับเค้าได้หรอ? และ อนาคตเราจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ จะคุยกันยังไงดี อยากขอคำแนะนำ แง๊!!!