ผมเพิ่งเรียนมหาลัยปีเเรกครับ ชีวิต ม.ปลายหายไปเกือบหมดเพราะ ม.4-ม.5 โควิดระบาด เเล้ว ม.6 ก็ต้องเตรียมสอบ ตอน ม.ปลายคิดไว้ว่าชีวิตมหาลัยมันน่าจะสนุกมากๆ เเต่มันก็ไม่ได้สนุกเหมือนที่เราคิดไว้ครับ เรียนค่อนข้างหนัก ต้องมีความรับผิดชอบขึ้นมากๆ เพราะไม่มีใครคอยมา guide ชีวิตเราเเล้ว กิจกรรมก็ทำครับเผื่อไปเป็น Port ผมได้ลองไปเเข่งเเก้ปัญหาธุรกิจ เเล้วก็งานอื่นๆ  ซึ่งทุ่มเทให้กับมันมากๆ ประมาณ 3-4 งาน ไม่ผ่านเข้ารอบซักงาน สมัครชมรมต่างๆก็ไม่ผ่านการคัดเลือก  ความรู้สึกประหนึ่งว่าถ้ามีชมรมผู้ไม่ถูกเลือกผมน่าจะผ่านการคัดเลือก😂 ผมก็เลยพยายามพัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ เเต่บางครั้งมันก็เศร้าๆหน่วงๆกับตัวเองที่ถึงบางครั้งจะพยายามมากๆเเต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวัง ท่านใดที่มีวิธีการก้าวผ่านความผิดหวังหรือเเรงบันดาลใจอะไรสามารถมาเเชร์กันได้ครับ สุดท้ายผมก็รู้สึกว่าชีวิตนี่มันก็เหมือนการที่เราจมอยู่ในมหาสมุทรพยายามจะตะเกียกตะกายขึ้นมาไม่รู้ว่าต้องพยายามอีกเเค่ไหนถึงจะพ้นน้ำขึ้นมา 😇