น้องแค่เบื่อกฏ...เป็นกันทุกคน...ไม่เว้นแม้แต่ตัวพ่อแม่เอง...แล้วจะสร้างกฏในบ้านขึ้นมาเพื่อ?...

ลูกสาวผมอายุ 16 ไม่เห็นเขาจะอยากออกไปไหน เพราะที่บ้านไม่มีกฏ อยากกิน อยากนอน อยากเล่นเกม เวลาไหนก็ได้ มีหน้าที่ของตัวเอง ไม่เคยเรียกใช้งานอะไรเลย มีแต่ขอความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ...

ไม่เคยอยากไปเล่นบ้านเพื่อน เพราะบ้านเพื่อนกฏเยอะ พ่อแม่เพื่อนเรียกเพื่อนใช้งาน กรอกน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน บ้านผมไม่มี ของใครของมันจัดการกันเอง เพื่อนๆลูกมาบ้านผม อยากทำอะไรก็ไปทำ กินอะไรไปรื้อตู้เย็นเอา จะนอนขวางกลางบ้านก็แล้วแต่ รู้จักความเหมาะสมเอาเอง ผมอยู่ในห้องไม่มายุ่งอะไรด้วย เงินก็ทิ้งไว้ อยากไปซื้ออะไรมาทำก็หยิบไป...

เด็กเริ่มโตแล้ว กฏอะไรลดได้ก็ลด หน้าที่ที่มอบหมาย ยกเลิกได้ก็ยกเลิก ใช้วิธีช่วยกันทำ บ่นให้น้อยลง ยิ่งถ้าไปดื่มมาต้องไม่บ่น ไม่สอน ไม่ลงโทษ เพราะมันจะแรงเกินกว่าเหตุ...

ทำความเข้าใจวัยรุ่น วัยเอาแต่ใจ ปิดหูข้างปิดตาข้างบ้าง เห็นอะไร ได้ยินอะไร ก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน หรือไม่ใส่ใจบ้าง ฟังความเห็นของเด็ก แม้จะข้างๆคูๆบ้างเนื่องจากประสบการณ์ใช้ชีวิตยังน้อย ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เราเข้าใจจึงโกหกแบบโง่ๆให้พ้นๆไป...

ขอร้องลูกเรื่องเดียว อย่าโกหก มีอะไรให้พูดตรงๆ บอกไปว่า แกโกหกฉันไม่ได้หรอก แค่แกคิดจะโกหกก็จับได้แล้ว บอกมาตรงๆจะเข้าใจได้มากกว่า  ออกไปไหน แบตโทรศัพท์ห้ามหมด โทรแล้วต้องรับสาย ฉันยังรับทุกสายที่แกโทรมา แกก็ต้องรับทุกสายที่ฉันโทรไป หรือรีบโทรกลับให้เร็วที่สุดเมื่อเห็น miss call จะได้ไม่ต้องมาเป็นห่วง หากไม่รับสายก็ต้องเข้าใจว่าจะต้องโกรธ ความเป็นห่วงมันทำได้ทุกอย่าง อย่าทำให้ต้องเป็นห่วง...