สวัสดีค่ะเรามีพ่อเลี้ยงที่เรานับถือเป็นพ่อแท้ๆเพราะอยู่กันมาตั้งแต่เราเด็กมาก แล้วพ่อเรามีลูกติดลูกของเขาได้มีลูกเขา ไม่ใยดีเขาไปทิ้งให้คนอื่น แม่ของเรารู้เรื่องเลยไปรับมาเลี้ยงตั้งแต่แค่ 2 ขวบ เด็กคนนี้ก็คือหลานของพ่อเลี้ยงเรา เราอยู่กับเด็กคนนี้มาตั้งแต่นั้น อายุห่างกัน 8 ปี ตลอดเวลาที่ผ่านมามีทั้งดีและไม่ดีพ่อแม่เรารักเหมือนลูกเลี้ยงเหมือนลูกแท้ๆ แต่ส่วนมากเรื่องซวยๆเรื่องความผิดเราจะโดนไปด้วยเด็กคนนี้มีนิสัยชอบขโมยตั้งแต่เด็กขโมยเงินขโมยของเราไม่รู้เท่าไหร่จับได้ทุกครั้งแต่เด็กคนนี้ไม่เคยจำไม่ว่าจะโดนด่าโดนว่าแค่ไหนก็ไม่เคยจำไม่เคยปรับปรุงตัวพ่อแม่เราสอนดีตลอดทุกๆเรื่องเขาเหมือนเด็กมึนที่ไม่รับฟังทุกวันนี้เด็กคนนี้อยู่ม 2 ยิ่งเข้าสู่วัยต่อต้านมากขึ้น ผิดอะไรไม่ยอมรับทำเป็นไม่รู้ทำเป็นมึน ต่อให้โดนด่าโดนว่าสั่งสอนแค่ไหนก็ยังไม่เปลี่ยน แล้วเป็นคนขี้เกียจมากเหมารวมทุกๆเรื่องเลยความขี้เกียจ อะไรๆในบ้านก็ไม่ทำ แบบว่าถ้านอนเล่นโทสับทั้งวันแล้วไม่โดนด่ามันก็อยู่แบบนั้นเลย เรื่องขโมยก็ยังมีอยู่ตอนนี้เราไม่คุยกันเหมือนคนอยู่บ้านหลังเดียวกันแต่ไม่ชอบขี้หน้ากันไปแล้วเรารู้สึกเป็นเวรกรรมมากที่ต้องมาเจอกัน เราพยายามปรับเข้าหาบ้างแล้วแต่เด็กคนนี้ก็จะมีเรื่องให้เราต้องไม่โอเคเสมอเวลาโดนพูดโดนว่าอะไรจะทำเป็นมึนไม่รับรู้สอนยังไงก็เหมือนไม่เข้าหัว ไม่ยอมรับเวลาโดนมาก็ไปตัดพ้ออย่างนั้นอย่างนี้เราไม่เข้าใจทำไมเด็กคนนึงถึงเป็นได้ขนาดนี้ทั้งๆที่พ่อแม่และก็สอนดีมาตลอด แว้ดๆเถียง้ก่งมากทั้งต่อหช้าแล้วในแชต ยิ่งทำให้เราโมโหมากทั้งที่เด็กคนนี้เป็นผิด แล้วตอนนี้เด็กนี่เริ่มมีแฟนเราก็ยิ่งไม่โอเคในหลายๆอย่างมันทำให้เราหงุดหงิดในใจโกหกพ่อแม่เราอย่างนั้นอย่างนี้ทั้งๆที่เรารู้ความจริงทั้งหมดว่าอะไรคืออะไรแต่เราไม่เคยบอกพ่อแม่ แต่เราไม่ชอบเด็กคนนี้ไปแล้วแม้ว่าจะอยู่กันมานานแค่ไหนแต่อะไรหลายๆอย่างมันทำให้เราหมดความอดทนจนถึงวันนี้ที่เราเกลียดคนนี้ไปแล้วแต่เราต้องอยู่บ้านร่วมกันเจอหน้ากันทุกครั้งที่เจอหน้าเราหงุดหงิดมากเราไม่รู้จะทำยังไง เด็กนี่ไม่กลัวใครเลย ไม่รัจะทำยังไงให้ปราบเด็กนี่ได้