เหตุการณ์ที่เกิดกับหุ้นไทย เกิดมาพร้อมกับการเกิดขึ้นของสังคมสูงวัยในไทย ส่วนตัวมองว่าอาการไทยหนักมากเอาการ เพราะเป็นประเทศแรกที่เข้าสู่ super aging ในขณะที่ประเทศยังยากจน และกำลังพัฒนา 

ยินดีกับลุงตู่ที่เกษียณจากอาชีพนักการเมืองได้ก่อนเวลาที่อาการจะออก ถือว่าท่านได้ประคับประคองได้ดีที่สุดในยุคของท่าน แต่หลังจากนี้ จะไม่มีความหวังจากนักการเมืองอีกแล้ว ไม่ว่าจะทักกี้ 100 คนมารวมกันก็ตาม หรือแม้แต่นักการเมืองเด็กๆรุ่นใหม่ ที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ตามกระแสแต่ไร้ความสามารถที่แท้จริง การก่อเกิดสิ่งที่เป็นรูปธรรมไม่ประจักษ์ และไม่มีทางนำพาประเทศไปไกลกว่านี้ได้ 

สิ่งเหล่านี้ จะโทษนักการเมืองฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก นักการเมืองเป็นเพียงตัวอย่างที่เห็นได้ชัดจากความล้มเหลวของระบบ ดังนั้นในภาพจริง จะมีความล้มเหลวแบบนี้รออยู่อีกมาก และทะยอยล้มแบบโดมิโน่แน่ๆ มันก็ต้องโทษพวกเราเองด้วย การอยู่อย่างสบายๆ สไตล์ไทยแลนด์ ที่ภูมิใจกันนักหนาว่าไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใคร มันเป็นวัฒนธรรมที่ต่างจากคนตะวันตกอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นวัฒนธรรมแบบนี้ มันย่อมขัดขวางการพัฒนาอย่างเลี่ยงไม่ได้ นั่นแสดงว่า ลึกๆ พวกเราก็ยอมรับผลของมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเกิดทางใด

สังเกตจากคนรอบตัวเริ่มเกษียณ เลิกทำงานกันหมด ทะยอยเอาเงินออกจากหุ้นไทย บางคนเออรี่ก่อนเวลา หลายบริษัทปรับตัวช้าและไปต่อไม่ได้ หลายบริษัทไม่สามารถลงทุนไปในธุรกิจอื่นได้ หนทางเริ่มตีบตัน ขณะที่การบริโภคภายในหดหาย หลายบริษัทเจ้าของบริษัทเริ่มแก่มากและเริ่มขายบริษัทเข้าตลาดหุ้น นี่คือจุดเริ่มต้นเอง อนาคตภาพจะชัดขึ้นกว่านี้อีก มีคำเดียวที่จะบอก ในฐานะที่ลงทุนปีที่ 28 แล้ว

หมดเวลาลงทุนหุ้นไทย