สวัสดีครับวันนี้มีประสบการณ์ความรักมาระบายครับ อาจจะยาวหน่อยนะครับแต่อยากให้เพื่อนๆ อ่านให้จบนะ ช่วยผมด้วยยย
.
   ก่อนอื่นขอเล่าก่อนว่า เธอกับผมเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกันสมัยมัธยมปลาย ซึ่งผมแอบชอบเธอ แล้วก็มารู้ทีหลังว่าเธอเองก็ชอบผมเหมือนกัน คงเพราะตอนนั้นคุยกันบ่อยแล้วเธอก็เพิ่งเลิกกับแฟนพอดี ผมเลยไปสารภาพรักกับเธอ แต่ตอนนั้นเธอกลับบอกว่าขอเป็นแค่คนคุยกันก่อนได้ไหม ผมก็เออออ ได้ก็ได้ ด้วยความเด็กด้วยมั้งครับ ตอนนั้นคุยกันได้ไม่นานเราก็เลิกคุยกัน (เพราะมีปัญหากับเพื่อนผู้หญิงอีกคนด้วย) แล้วเธอขอกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ผมก็ต้องทำใจไปตามนั้น

  จนขึ้นมหาลัย ผมก็ยังคงชอบเธออยู่นะ เวลาเธอป่วยก็ไปเยี่ยมที่ โรงพยาบาล ตอนก่อนเข้าเรียนมหาลัย ผมก็พาเธอไปตรวจสุขภาพ มีนัดดูหนังกันบ้าง ซึ่งระหว่างนั้นเธอเองก็มีแฟนคบๆเลิกๆ กันหลายคนเหมือนกัน ส่วนผมก็คุยกับคนนู้นคนนี้แต่ก็ไม่ได้คบกับใครจริงๆจังๆ ซึ่งผมก็ยังคิดถึงเธออยู่บ่อยๆนั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้จีบหรืออะไรเพราะคิดว่าเธอคงไม่ได้อะไรกับผมแล้ว

  เวลาก็ผ่านมาจนถึงตอนเรียนจบมหาลัย ผมได้คบกับแฟนคนแรกของผม ซึ่งเจอแฟนคนนี้จากพันทิพนี่แหละ เป็นช่วงคลั่งรักของผมเลย ซึ่งตอนนี้ก็มีบ้างนะที่ผมทักไปหาเธอคนนั้นไปปรึกษาปัญหาความรักกับแฟน ผมกับแฟนก็คบกันได้ค่อนข้างไปได้ดีเลยแหละ แต่ตัวผมเองก็ยังคิดถึงเธอคนนั้นอยู่ ยังคงฝังใจกับความรักครั้งนั้น จนถึงขั้นทะเลาะกับแฟนเรื่องเธอคนนี้มาแล้ว แต่ความคิดถึงของผมก็ยังไม่จบครับ ผมพยายามนัดเจอกับเธอคนนั้นชวนไปเลี้ยงวันเกิดแต่ก็ไม่ได้ไป คลาดกันเพราะว่างไม่ค่อยตรงกัน

  แต่แล้วผมก็คิดว่าอยากเจอเธอสักครั้งให้ได้จัง ผมก็ตื่นแต่เช้าไปให้ทันนรถไฟฟ้าขบวนที่เธอนั่ง และแล้วผมก็ได้เจอเธอจริงๆ เราก็คุยกันนิดๆหน่อยๆ เพราะเจอกันแค่ไม่กี่สถานีเอง แต่พอลงรถไฟมา เธอก็ทักแชทมาคุยกับผม จนคืนนั้นเธอก็พิมพ์แชทมาว่าเธอชอบผม ผมก็ถามเธอว่าไม่อยากเป็นเพื่อนหรอ เธอก็บอกว่า ไม่อยากเป็นแต่ก็ต้องเป็นแหละ แล้วเวลาเห็นผมลงรูปกับแฟนแล้วเธอก็รู้สึกไม่ดี
พูดตรงๆตอนนั้นผมดีใจมากนะ คนที่ผมชอบมาตลอดกลับมาชอบผมแล้ว ใจผมเตลิดเลยครับ ผมอยากทิ้งทุกอย่างกลับไปหาเธอ หรือไม่ก็อยากแอบคบกับเธอแบบไม่ให้แฟนรู้ ตอนนั้นผมเห็นแก่ตัวมากเลย แล้วเราก็ได้แชทคุยกันต่อ ก็มีหยอดคำหวานมีอะไรกันบ้าง จนกลางคืนของวันถัดไป ผมนึกถึงหน้าแฟนผม แฟนผมที่แสนดีที่รักผมมากๆ และผมก็รักเขามากๆ ผมทิ้งเขาไม่ลง ผมไม่อยากทำให้เขาเสียใจ แต่กับเธอผมก็ไม่อยากทำให้เสียใจเหมือนกัน แต่สุดท้ายผมกก็ต้องเลือก...

   ใช่ครับ ผมเลือกแฟนผม ผมไม่อยากทำให้คนดีๆต้องมาเสียใจและผมเองก็รักแฟนคนนี้มากจริงๆ เวลา 3 ปี ที่คบกันมันทำให้ผูกพันธ์กันได้จริงๆ
ผมก็เลยบอกกับเธอไปว่าขอเป็นเพื่อนกันได้ไหม เธอมาตอนนี้มันสายไปแล้ว เธอก็โอเค แต่เธอก็กลับลบเพื่อนในไอจีผมไป คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับ ผมนอนร้องไห้ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้ของผมคืออะไร มันเจ็บมากเลย กับการตัดสินใจอะไรแบบนี้ คิดอยู่แต่ว่าทำไมเธอไม่มาเร็วกว่านี้ ทำไมเวลามันถึงเล่นตลกกับผมแบบนี้ มันรู้สึกเสียดาย รู้สึกว่าผมไม่น่าคิดถึงเธอเลย มันเป็นเพราะผมเองที่ยังฝังใจกับเธอ ผมเพียงแค่อยากเจอหน้าเธอ ผมไม่คิดว่าการไปเจอครั้งเดียวมันจะเป็นแบบนี้ มันกระอักกระอ่วนบอกไม่ถูก

แต่ผมก็ไม่คิดว่าที่ผมตัดสินใจแบบนี้มันผิดนะ ผมคิดว่าผมเลือกถูกแล้วนะ ที่เลือกแฟนผม
.
.
แต่ที่ผมอยากรู้คือใจผมตอนนี้มันรู้สึกอะไรกันแน่ทำไมมันถึงเศร้าขนาดนี้ ใครพอมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยผมหาคำตอบหน่อยได้ไหมครับ