สวัสดีค่ะหนูพึ่งอยู่ปวช3เป็นเด็กที่ไม่เคยชอบไม่สนใจอะไรเลยไม่ค่อนสนเรื่องเรียนสักเท่าไหร่ไม่เอาอะไรสีกอย่างติด0ร มส ขร เป็นว่าเล่น แต่หนูก็ไม่ได้อยู่ในหมวดเด็กมั่วสุมหรือเกเรอะไร เรื่องราวของหนูมีอยู่ว่าที่ผ่านมาตัวหนูนั้นไม่เคยสนใจอะไรเลยใครให้เรียนอะไรเราก็เรียนตามเค้าว่าแต่ผลลัพธ์ก็ไม่เคยจะดีไม่เคยสนใจไม่มีความชอบ  จนครอบครัวหมดหนทางเหนื่อยที่จะดูแลในหลายๆครั้ง แต่ที่ผ่านมาเค้าก็ดูแลเราดีมากดูแลดีม่โดยตลอดเราก็รู้สึกผิดนะก็พยามปรับตัวตลอด จนกระทั้งปวชปี3ที่กำลังฝึกงานอยู่ตอนนี้หนูได้มาฝึกงานที่กรุงเทพก็ฝึกกับญาติสามีของน้า ด้วยความฝึกกับคนรู้จักเลยได้สิทธิ์พิเศษหน่อยๆ ครอบครัวเลยให้หนูไปลองทำงานหาสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วหนูก็ลองได้ไปทำงานพาร์ทไทม์ เป็นบาเรสต้าเป็นผู้ช่วยเซฟได้ไปเจอสังคมใหม่ๆที่ทั้งดีและไม่ดี พอหนูได้ไปลองทำหนูก็รู้สึกว่าตัวเองทำได้รู้ว่าตัวเองก็เก่งนิ พอหนูได้เงินเดือนก้อนแรกมันกฺทำให้หนูรู้ว่าหนูชอบอะไรอยากทำอะไรอยากพัฒนาตัวเองไปทางด้านไหน หนูรู่สึกว่าหนูอยากทำทุกอย่างให้ออกมาได้ดีอยากเป็นหัวหน้าคนอยากเก่งมากกว่านี้ไม่อยากอยู่ในจุดเดิมๆหนูรู้สึกว่าตัวเองไปไกลได้มากกว่านี้แน่ๆ พอหนูได้คุยเรื่องการเรียนต่อของหนูกับน้า มันก็ทำให้หนูซ๊อคและก็ได้เห็นหลายๆมุม เพราะสิ่งที่หนูเลือกมี่อยากจะเรียนต่อคือมหาลัยมอกรุงเทพ ค่ะค่าเทอมมันค่อนข้างสูงครอบครัวซัพพอร์ทไม่ไหวเรื่องนี้ไม่สามารถมีใครช่วยได้จริงๆหนูเองก็วางแผลไว้ฝึกงานเสร็จรีบไปแก้ตัวที่ติดที่วิลัย และรีบไปเรียนต่อ ส่วนตัวหนูอยากเรียนไวๆเพราะรู้ในสิ่งที่หนูสนใจแล้วมันมีไฟอยากจบแล้วไปทำมันต่อให้ไปไกลได้มากกว่านี้ เหตุผลที่อยากเรียนมากๆคือสนใจและที่ผ่านมาอย่างที่บอกหนูไม่เคยสนใจไม่เคยชอบอะไรเลยมันเลยทำให้หนูรู้สึกว่าเห้ยนี่แหละสิ่งที่เราชอบและเราคิดว่าเราทำได้แน่นอน
แต่ด้วยครอบที่ครอบครัวไม่มีแรงซัพพอร์ทเรื่องนี้หนูรู้ดีหนูคุยแล้วว่าหนูจะกู้และก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเองแต่มันก็ไม่พออยู่ดีครอบครัวเชียร์ไปทางที่อื่นเช่นมหาลัยอื่นบลาๆอันนี้หนูเค้าใจทุกคนเป็นห่วงไม่อยากให้เราเป็นหนี้แต่ไม่รู้สิคะหนูสนใจด้านนี้แล้วอยากเรียนตรงนี้จริงๆมันเอาแต่ใจหน่อยแต่แบบก็พูดไม่ได้อ่ะค่ะเรายังต้องพึ่งครอบครัว น้าหนูเสนอทางเลือกมาคือให้ดรอปก่อน1ปีแล้วค่อยมาเรียน ส่วนตัวหนูไม่อยากดรอปค่ะอยากเรียนต่อให้มันจบๆไปเลยหนูรู้สึกว่าเออตอนนี้สนใจอ่ะอยากเรียนอ่ะ อยากไปต่อให้มันสุด แต่ทางเลือกของน้าก็คือ ดรอปเรียนหนึ่งปีหางานทำเก็บเงินแล้วมาเรียนอีกทีปีหน้า ซึ่งหนูไม่ได้อยากดรอปเรียนหนูรู้สึกว่าถ้าหนู ดรอปเรียนแล้วไปหางานทำเก็บเงินมาเรียนต่ออีกปีหนูกลัวว่าสิ่งที่หนูชอบมันจะหายเพราะหนูรู้สึกเสียดายค่ะเสียดายว่าหนูจะต้องหาสิ่งที่ชอบใหม่อีกหรอเอาตรงตรงรู้สึกสับสนค่ะเพราะว่าทั้งสองทางเลือกมันมีเหตุผลหมดเลยมันทั้งเศร้าเสียใจ จริงๆมาระบายเฉยๆแหละค่ะรู้สึกว่าตัวเองทั้งคิดน้อยและเอาแต่ใจแต่ทำไงได้เจอสิ่งที่ชอบทั้งทีแต่ก็ไปต่อเลยไม่ได้ต้องมาดรอปตัวเองก่อนแล้วค่อยไปต่อ