เรื่องนี้ทำให้ผมจิตตกสุดขีด จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่หาย
อยากเล่าให้คนอื่นฟังก็ไม่รู้จะคุยกับใคร
วันนี้พอจะมีเวลาว่างก็เลยคิดว่ามาโพสในนี้แหละ น่าจะเป็นทางออกที่ดี
เพราะในพันทิปอาจจะมีคนที่ช่วยผมได้

เรื่องมันเริ่มมาจากผมไปเจอน้องในแอฟหาคู่แอฟนึง
ซึ่งปกติไม่ค่อยมีเด็กเล่น ผมก็เลยแปลกใจ
สอบถามกันก็ได้ความว่าอายุ 12 จริงๆ (ผมไม่เชื่อหรอก)
คุยกันไม่นาน น้องก็ให้ไอดีไลน์มา
ผมก็แอดไปคุยต่อในไลน์ 

คนที่เล่นแอฟพวกนี้ประจำน่าจะรู้ว่ามันหาความจริงได้ยากบนโลกออนไลน์
ใครจะปั้นตัวตนยังไงก็ได้ ดังนั้นผมจึงไม่ได้เชื่อถืออะไรมากนัก
ทั้งชื่อ ทั้งรูป และสถานะ ผมก็คิดว่าแค่คุยสนุกๆ จะจริงหรือไม่ก็ไม่มีผลต่อชีวิต

ระยะแรกน้องก็คุยปกติ มีถามอะไรที่ดูเหมือนเด็กๆ อยู่บ้าง
ผมก็ยังไม่เชื่อสนิทใจว่าเป็นตัวตนจริงๆ แต่ก็คุยตอบโต้กันอยู่ทุกวัน
หลังๆ น้องก็เริ่มเล่าเรื่องของตัวเองให้ผมฟังบ้าง
(ไม่มีเคยการขอเงิน ซึ่งทำให้ผมคิดว่าน้องน่าจะเป็นตัวจริง อย่างน้อยก็ 70-80%)
น้องบอกว่าน้องไม่มีพ่อ อยากให้ผมเป็นพ่อให้น้อง
ผมก็ตามใจ น้องก็เลยเรียกผมว่าปะป๊า ซึ่งมันก็ดีในระดับนึง
เพราะทำให้น้องเล่าเรื่องสำคัญให้ผมฟัง

เป็นเรื่องที่โรงเรียนซึ่งผมไม่ได้ถามชื่อโรงเรียน
น้องเล่าให้ฟังหลายเรื่องมาก (ผมจะไม่ลงรายละเอียดมากนะครับ)
ซึ่งแต่ละเรื่องส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่น้องโดนคุกคามทางเพศจากคนรอบๆ ตัว
เริ่มจากรองผอ. รุ่นพี่ หรือแม้กระทั่งเพื่อนของแม่
ซึ่งถ้าเรื่องที่น้องเล่ามาเป็นเรื่องจริง 
ก็หมายถึงคนรอบตัวน้อง ใช้ประโยชน์จากความไร้เดียงสาของน้องมาระบายอารมณ์ทางเพศ

ผมจึงแนะนำให้น้องคุยให้แม่น้องฟังถึงเรื่องทั้งหมด (เพราะน้องไม่เคยเล่าให้ใครฟัง)
เพราะเรื่องแบบนี้มันรุนแรงมากสำหรับเด็กอายุ 12
น้องก็บอกว่าจะคุยกับแม่ว่าใครทำอะไรกับน้องบ้าง

จนวันต่อๆ มา น้องก็บอกผมว่าต้องย้ายบ้านไปอยู่อีกจังหวัดนึงทางอีสาน
เพราะพอแม่รู้เรื่องแล้วก็ไม่อยากให้น้องอยู่ที่เดิม
แม่อยากย้ายน้องหนีจากคนรอบตัว
น้องไม่อยากย้ายแต่ก็ต้องทำตามใจแม่
และหลังจากวันนั้นมา น้องก็จะคุยถึงแต่เรื่องเพื่อนๆ รุ่นพี่ในโรงเรียน
ในทำนองว่าไม่อยากทิ้งเพื่อนไป และน้องเสียใจมาก
จนถึงขั้นที่ถามผมว่า ถ้าน้องไม่อยู่ ป๊าจะเสียใจไหม?

ระหว่างนั้นผมไม่เคยคิดว่าเด็กอายุ 12 จะคิดสั้นถึงขนาดฆ่าตัวตาย
ผมก็ได้แต่ปลอบโยนไปตามเรื่อง คืนนั้นในแชทไลน์ผมเต็มไปด้วยอีโมจิร้องไห้
และน้องก็เงียบไปวันนึง

วันถัดมา น้องก็ทักผมมา แล้วบอกว่าอยู่รพ.
ผมถามรายละเอียด น้องก็ไม่ยอมบอกว่าทำอะไรมา
ผมก็ได้แต่อวยพรให้หายเร็วๆ

วันรุ่งขึ้น ผมก็เจอข้อความนี้ในแชท



ผมถึงกับช็อคไปขณะนึง 
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ถึงจะคุยกันไม่นาน
แต่มันก็นานพอที่ผมจะเชื่อว่าคนที่ผมคุยด้วยเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 12 จริงๆ
แล้วนี่น้องทำอะไรลงไป?
ผมจิตตกไปทั้งวัน แล้วแชทต่อมาก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด



ถ้าผมไม่ได้บอกให้น้องเล่าให้แม่ฟัง น้องก็คงไม่ต้องย้ายบ้าน 
เท่ากับว่าผมเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องฆ่าตัวตาย

เป็นเรื่องที่ทำให้ผมเสียใจมากที่สุดในชีวิต