คุณครูที่เราเรียนเขาเป็นแฟนกันแล้วตอนแรกๆเขาก็ดีกับเรา เราก็เรียนพิเศษกับครูเขาพอเราออกเพราะเรารู้สึกว่าครูที่พิเศษคนเดิมดีกว่าพอเราออกเหมือนครูมีท่าทางเกลียดเรา เทอมแรกกำลังเรียนวิชาศิลปะอยู่ พอครูประเมินคะแนนให้เราได้7 คนที่เรียนพิเศษกลับได้9ททั้งๆที่ไม่สวยแล้วก็พึ่งเริ่มทำทั้งๆที่จะจบคาบแล้วเรารู้สึกว่ามันไม่ลำเอียงไปหน่อยหรอ ครูพูดว่า"ทุกคนเท่าเทียมกัน" เราจึงตั้งคำถามว่าจริงหรอ? คุณครูเหมือนเห็นเราเป็นอากาศเวลาเราสวัสดีครูตอนเช้า
ครูเขาจะไม่รับสวัสดีเราตลอดเลยเป็นครูคนเดียวด้วยที่ไม่รับไหว้เรา เราคิดตลอดแหละว่า "เราเป็นเด็กไม่ดีหรือเปล่า" หรือว่าเรานิสัยไม่ดีจริงๆ
เพราะทุกๆวันจันทร์ถึงศุกร์เหมือนเราอยู่ในคุกเลย ครูจะจับตามองเราตลอด เราเครียด เราไม่อยากไปโรงเรียน อยากให้ครูปรับมุมมอง เพราะเหมือนคุณครูทุกคนเวลาเรายกของเราจะถามตลอดว่าทำอะไรอยู่ แล้วเหมือนครูจะขึ้นเสียงใส่ว่า จะยืนบื้อทำไมมาช่วยเพื่อนสิอย่ามากินแรงเพื่อน เราว่าเรามีความอดทนมาก ตั้งแต่ เทอมแรกจนถึงเทอมสอง ตอนสอบเราลืมอ่านโจทย์ แต่เราไม่ได้ผิดเยอะขนาดนั้นและมีในใบเกรดอยู่ตัวเดียว มี3อยู่ตัวเดียว อย่างอื่น3.5 กับ4หมด เรารู้สึกว่าเราเป็นจุดต่ำที่สุดในห้อง เราก็เรียนดีนะ ช่วยครูเขายกของตลอด เอกสาร เราก็ไปส่งให้ ทำไมเรายังถึงเป็นเหมือนเด็กไม่ดีในสายตาครูหล่ะ เวลาครูให้ช่วยเราก็ยินดีตลอด เรารู้สึกว่า ตอนเด็กๆ เราก็ไม่ช่วยยกนม เก้าอี้บางทีก็ให้เพื่อนช่วย เหมือนอ่อนแอ แต่เราพยามปรับปรุงตัวเองตลอด
เหมือนเราเป็นคนเก็บกดนะ เกรดเฉลี่ยเรามากกว่าบางคนที่อยู่ใน 1234 แต่เราได้ที่5 เพราะตอนสอบเทอม1 คุณครูเรียงลำดับไม่ถูก แต่ครูก็รู้นะว่ามันผิด
เราก็งงทำไมไม่แก้ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิดใครให้ช่วยอะไรเราก็ช่วยแต่เหมือนครูที่ปรึกษาบอกว่า เราไม่มีน้ำใจ เหมือนครูที่สอนประจำห้องเขาจะไม่ชอบเราทั้ง2เลยเวลาเราจะฟ้องอะไรเขาก็จะตอบกลับมาว่า ช่างมันเถอะ แค่นิดเดียว  พอเพื่อนไปฟ้อง เราบอกเหตุผลอะไรเหมือนเขาอยากจะตีเราแต่เหมือนเขามองเราเป็นอากาศก็เลยไม่ตีแล้วก็มองแรง   ทุกคนคิดว่าครูแบบนี้จะอยู่ได้มั้ย?  อันนี้เป็นเรื่องจริงที่เราเจอมากับตัว