อยากปรึกษาเพื่อนๆเกี่ยวกับความน้อยใจของเราอ่ะค่ะว่ามันสมควรมั้ย
วันนี้เราและแฟนเดินทางกลับบ้านและเอาน้องหมากลับด้วยซึ่งเรากับน่องนั่งยุเบาะหลังและน้องติดเรามากนั่งตักตลอดทาง พอถึง ร้านกับข้าวแฟนเราจอดรถเพื่อไปซื้อกับข้าวและมีร้านขายน้ำ ร้านกับข้าวแฟนเราจอดรถเพื่อไปซื้อกับข้าวและมีร้านขายน้ำอยู่ข้างข้างซึ่งอยู่ติดกันเลย และเราบอกแฟนว่าฝากซื้อชานมไข่มุกให้หน่อยซึ่งแฟนก็ไม่ได้สนใจคำที่พูด และเราบอกแฟนว่าฝากซื้อชานมไข่มุกหน่อยซึ่งแฟนก็ไม่ได้สนใจคำที่เราพูดเราก็พูดย้ำไปอีกว่าซื้อชานมไข่มุกมาให้หน่อย แฟนก็เดินลงจากรถไป เราก็มองเห็นผ่านกระจกสักพักนึงเราเห็นนั่งอยู่เฉยเฉยไม่ไปสั่งน้ำให้เราเลยโทรไปถามว่าให้สั่งน้ำให้หน่อยร้านอยู่ข้างหลัง ซึ่งอยู่ติดกันน่ะเค้าก็เดินผ่านเค้าตอบเราว่าลงมาซื้อเองซื้อให้ไม่เป็นหรอกทั้งที่เราก็ให้น้องหมานั่งตักอยู่มันลงไปยากแล้วเขาสามารถเดินไปซื้อให้เราได้ก่อนจะถึงร้านกับข้าวมันคือร้านขายน้ำ ซึ่งอยู่ติดกันน่ะเค้าก็เดินผ่านเค้าตอบเราว่าลงมาซื้อเองซื้อให้ไม่เป็นหรอกทั้งที่เราก็ให้น้องหมานั่งตักอยู่มันลงไปยากแล้วเขาสามารถเดินไปซื้อให้เราได้ก่อนจะถึงร้านกับข้าวมันคือร้านขายน้ำเพราะเขาขึ้นรถเค้าก็ทำเฉยไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดไม่ถามอะไรแล้วซักคำ แล้วพอถึงบ้านเราไม่คุยด้วยเราจะกลับบ้านเค้าก็บอกเราว่าอย่ามาปัญญาอ่อนถ้าอยากกินก็ไปซื้อเองเราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกของเราดี