ย่านสามเสน – ราชวัตร เป็นย่านที่มีประวัติยาวนานมาตั้งแต่ราวสมัยรัชกาลที่ 5 ถนนนครไชยศรีทอดตัวยาวจากแยกโรงกรองน้ำไปจนริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ท่าเรือพายัพ 

          ย่านราชวัตรให้บรรยากาศเหมือนยุค 80 ร้านรวงหน้าตาเก่าๆแบบที่ไม่ค่อยเห็นในกรุงเทพสมัยนี้ยังเห็นได้ที่นี่ จุดเด่นอีกอย่างหนึ่งของราชวัตรคือ “ของกิน” ร้านอาหารย่านนี้เยอะมากและหลายร้านเป็นร้านระดับตำนาน นั่นนำมาสู่รีวิวนี้...รีวิวนี้เต็มไปด้วยภาพของกิน ดังนั้นกรุณางดอ่านกระทู้ขณะท้องว่างครับ


          ร้านอาหารหลายร้านจะกินวันเดียวหมดก็น่าจะไม่ไหว หาเรื่องนอนแถวนี้สักคือแล้วกัน โรงแรมย่านราชวัตร (Yanh Rachawat) เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงเพราะอยู่ตรงกลางดงของกินเลย 

          โรงแรมย่านราชวัตรไม่ใช่อาคารสร้างใหม่แน่นอน ผมถามเจ้าหน้าที่ของโรงแรมและหาข้อมูลเพิ่มเติมพบว่าอาคารนี้เคยเป็นโรงหนังมาก่อนในชื่อ “ราชวัตรรามา” ซึ่งฉายภาพยนตร์เรื่อง “บ้านทรายทอง” เป็นปฐมทัศน์ หลังจากความนิยมของโรงหนังลดลง อาคารนี้ก็ถูกขายต่อและทุบทิ้งเพื่อสร้างคอนโด แต่คอนโดก็ไม่เกิดกลายเป็นอพาร์ตเมนต์สูง 7 ชั้นแทน และยังเปิดเป็นบริษัทคอมพิวเตอร์ “แพคลิงค์” ก็มีหนึ่งบริษัทในตึกนี้


          โรงแรมอยู่เกือบถึงแยกราชวัตร อาคารสีครีมรูปทรงแปลกๆอยู่ลึกเข้าไปเล็กน้อยมีที่จอดรถใต้อาคารจอดได้ประมาณสิบกว่าคัน 


          ขึ้นลิฟท์มาเจอส่วนต้อนรับ ขนาดไม่ได้ใหญ่โตอะไรแต่ใช้กระจกทำให้ดูกว้างกว่าความเป็นจริง(ไปมาก) ภายในตกแต่งด้วยโครงเหล็กดัดเป็นรูปร่างต่างๆ รูปแบบการตกแต่งอาคารแบบนี้ผมคุ้นๆตา นึกไปนึกมาจำได้ว่าเคยไปพักโรงแรมหนึ่งชื่อ “สามเสนสตรีท” ซึ่งมีโครงเหล็กเป็นองค์ประกอบเหมือนกัน ไปหาข้อมูลเพิ่มเติมพบว่าทั้งสองโรงแรมใช้  บริษัทสถาปนิกเดียวกัน 


          ทางเดินไปห้องพักก็กรุด้วยโครงเหล็ก แต่ไม่รู้สึกอับทึบเพราะโครงเหล็กยังมีความโปร่งอยู่


          ห้องพักประเภท Superior Twin ขนาดห้อง 30ตรม. ไม่ใหญ่โตแต่ก็ไม่เล็กจนอึดอัด จุดหนึ่งที่ผมไม่ค่อยชอบสำหรับห้องนี้ (และอาจเป็นห้องทั้งหมดที่นี่) คือช่องแสงที่เป็นหน้าต่างฝั่งทางเดิน ผมเข้าใจว่าช่องแสงฝั่งนอกอาคารเป็นส่วนห้องน้ำที่เป็นบล๊อกแก้ว มันอาจจะเสียความเป็นส่วนตัวไปพอสมควรหากมีคนเดินผ่านหน้าห้องบ่อยๆ

          เตียงใหญ่นอนสบาย ที่นั่งริมหน้าต่างสบายใช้ได้เลยครับ เบาะนุ่มมีหมอนไว้เอนหลังแต่อย่างที่บอกแหละครับหน้าต่างมันหันไปตรงทางเดิน โดยรวมเป็นห้องพักที่นอนสบายใช้ได้เลยครับ


          ห้องน้ำขนาดพอดีๆ กั้นระหว่างห้องนอนกับห้องน้ำด้วยม่านผ้าผืนใหญ่ และมีประตูส่วนโถสุขภัณฑ์กับส่วนอาบน้ำที่แยกฝั่งกันเลยอีกทีหนึ่ง ตรงกลางเป็นอ่างล้างหน้า อุปกรณ์อำนวยความสะดวกในห้องน้ำครบถ้วน


          ที่นี่มีห้องออกกำลังกายด้วยครับแต่ขนาดไม่ได้ใหญ่โตอะไร อุปกรณ์ออกกำลังกายมีให้พอสมควร ส่วนตัวผมรู้สึกว่าห้องมันอึดอัดไปหน่อย พื้นที่นั่งพักนั่งเล่นถือว่าเยอะเลยครับ แต่ “โอเพ่นแอร์” นะครับวันไหนอากาศดีๆก็พอไหวแหละ แต่ละมุมค่อนข้างสวยเลยครับถ่ายรูปลงโซเชียลเก๋ๆได้เลย


          สระว่ายน้ำตรงชั้นล่างเป็นไฮไลท์ของที่นี่เท่าที่เห็นจากโซเชียลมีเดียต่างๆ คนไปถ่ายรูปตรงบันไดสีขาวกันเยอะมาก เยอะจนพรุนไปหมดแล้วมั้ง ตัวสระว่ายน้ำพอจะว่ายออกกำลังกายได้อยู่แต่ความเป็นส่วนตัวค่อนข้างน้อย ถ่ายรูปสวยๆลงโซเชียลพอ...เอาล่ะ เก็บกระเป๋าเรียบร้อย ไปหาของกินกันครับ


            ร้านแรกครับ เกาเหลาเนื้อวัวไร้เทียมทานราชวัตร เจ้าเก่าสะพานเหล็ก ตอนนี้อยู่ราชวัตร อนาคตไม่รู้ ผมรู้จักร้านนี้ตอนภรรยาผมซื้อใส่ถุงมาให้กิน ติดใจเนื้อที่นี่มาก มีโอกาสเลยมาลองให้ถึงร้าน ร้านอยู่ริมถนนถระราม5 ถ้าเดินหันหน้าไปทางแยกราชวัตรก็เลี้ยวซ้ายไปนิดเดียว กลิ่นหอมของน้ำซุบโชยมาแต่ไกลเดินตามกลิ่นไปเลยครับ


          ร้านคูหาเดียวตกแต่งแบบ “เมก้ามินิมอล” หรือไม่แต่งอะไรเลย มีโต๊ะนั่งอยู่สี่ห้าโต๊ะ ราคาก๋วยเตี๋ยวเริ่มต้นประมาณ 80 บาทก็ไม่ถูก เดี๋ยวมาดูกันว่าคุ้มค่ามั้ย


           แอบไปดูเขาทำก๋วยเตี๋ยว คุณพี่เขาจะเอาเครื่องทั้งหมดใส่ชามแล้วเอาน้ำซุบราดลงไปหนึ่งรอบ เทน้ำซุบกลับไปในหม้อแล้วค่อยตักน้ำซุบใส่มาอีกที ไม่รู้ว่ามันทำให้น้ำซุบหวานขึ้นหรือเปล่า...มาชิมกัน


          ซุบหวานและหอม ไม่แน่ใจว่ายาจีนหรือเปล่ากลิ่นมันไปทางนั้น รสชาติน้ำซุบออกหวานแต่ไม่หวานจัดออกไปทางหวานกลมกล่อม ได้กระเทียมเจียวเพิ่มความหอม ส่วนเนื้อในป้ายราคาบอกว่าใช้เนื้อโกเบ ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นเนื้อโกเบจริงหรือเปล่า แต่เนื้อวัวก็ยังนุ่มแต่ไม่ใช่นุ่มแบบละลายแต่เป็นความนุ่มแบบเคี้ยวขาดง่ายๆ แน่นอนว่ามันยังต้องเคี้ยวและติดฟันใช้ได้ เนื้อสดก็นุ่มและไม่ติดฟันมากเท่าเนื้อตุ๋น รวมๆแล้วผมชอบครับ เนื้อวัวนุ่ม น้ำซุบหอม   ทานได้แบบสบายใจ รสชาติไม่จัดจ้านเน้นรสสัมผัสของเนื้อเป็นหลัก


           ร้านต่อมา ก๋วยเตี๋ยวไก่ราชวัตร ร้านนี้เคยทานเมื่อนานมาแล้วและติดใจตรงไก่ที่เปื่อยนุ่ม หลังจากไม่ได้ทานมานานก็กลับไปทานอีกที


          ร้านอยู่ตรงข้ามธนาคารกรุงเทพฯ เป็นร้านสองคูหามีรถเข็นอยู่หน้าร้านในร้านก็แบบง่ายๆแหละครับ ตอนเย็นๆคนจะเยอะหน่อย


            ราคาอาหารเริ่มต้นที่ 50 บาทก็ถือว่าไม่แพงนักและที่นี่เด่นเรื่องไก่เลยมีแต่เมนูไก่ ก๋วยเตี๋ยวไก่ ข้าวมันไก่ ไก่เปล่า (อันนี้ไม่รู้ว่าเป็นประโยคคำถามหรือเปล่า)


          สั่งไปสองชาม ชามแรกเส้นเล็กไก่ ชามสองเกาเหลาไก่ ชามหนึ่งมีเส้นอีกชามไม่มีเส้นจบข่าว เริ่มที่น้ำซุบก่อน รสชาติออกหวานเค็มแต่ไม่จัดออกกลมๆกลางๆ เส้นเล็กเหนียวหนึบแต่ไม่มีอะไรโดดเด่น ไก่ของทั้งสองชามเปื่อย นุ่ม หลุดออกจากกระดูกง่ายๆ ไก่มีรสเค็มบางๆ ทานกับน้ำซุบเข้ากันดี...โดยรวมเป็นก๋วยเตี๋ยวแบบทานง่าย รสชาติไม่จัดออกกลางๆหวานนิดเค็มหน่อย ไก่มีจุดเด่นที่ความเปื่อยนุ่ม ยังเป็นก๋วยเตี๋ยวไก่ที่ถูกปากผมอยู่เหมือนเดิม


            ไหนๆก็ก๋วยเตี๋ยวสองร้านแล้วเอาอีกสักร้านแล้วกัน ร้านนี้ชื่อ “วิโรจน์ โภชนา” หาไม่ยากเพราะอยู่ริมถนนตรงข้ามตลาดราชวัตรเลย ร้านนี้เปิดมากว่า 60 ปีแล้วสมัยก่อนเรียกกันว่า ร้าน”ผักบุ้งไต่ราว” จากผักบุ้งบนราวหน้าร้านนั่นแหละ


            ที่นี่ขายก๋วยเตี๋ยวหมู ก๋วยเตี๋ยวปลา ราคาเริ่มต้นประมาณ 55 บาทหน้าร้านมีโหลใส่เลือดก้อนกับปลาหมึกกรอบแล้วก็ลูกชิ้นกุ้งอยู่ในตู้ ผมเลือกนั่งทานด้านนอกริมถนนยั่วน้ำลายคนที่นั่งอยู่บนรถประจำทาง


          ก๋วยเตี๋ยวมาแล้ว สิ่งที่ผมชอบอย่างแรกเลยคือเครื่องค่อนข้างเยอะ เครื่องทั้งหมดนี้ผมชอบลูกชิ้นกุ้งเป็นพิเศษ ได้ความหวานของกุ้ง หมึกกรอบก็กรุบกรอบอย่างที่ควรจะเป็น ลูกชิ้นต่างๆเนื้อค่อนข้างแน่นและไม่รู้สึกถึงแป้งมากนัก รสชาติของเกาเหลาเย็นตาโฟเปรี้ยวนำหวานตามกำลังดีถูกปากผมเลย โดยรวมถือว่าถูกใจผมครับโดยเฉพาะลูกชิ้นกุ้ง
v
v
v
v
v
v
v
หากชอบการรีวิวของผม ไปดูรีวิวที่ผมทำไว้ในช่องทางอื่นๆได้นะครับ แนะนำ คอมเม้นท์ตามสบายครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Facebook:  https://www.facebook.com/followmeonearth/
Website: www.Pratuneung.com
Lemon8 Application: @Pratuneung
Blockdit page: Followmeonearth
Blockdit page: Story Behind