เราอยากสอบถามเพื่อนๆ ว่าแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดามั้ย จากชีวิตจริงคนใกล้ตัวที่เรารู้จัก
มีพี่คนนึงที่เราสนิทมากๆ แกมีลูกชายคนเดียวและลูกแกเป็นเด็กที่เก่งมากๆตั้งแต่เด็ก สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ตั้งแต่เด็ก เรียนเก่งทุกวิชา เกรด4ทุกวิชาแถมสร้างชื่อให้โรงเรียนด้วยดีกรีแชมป์ระดับประเทศ พ่อแม่ไม่เคยต้องสอนการบ้านอะไรให้ลูกเลย ลูกสามารถทำเองได้หมด เรียกว่าจีเนียสเลยก่อว่าได้ ท๊อปในทุกวิชา ตั้งแต่เด็กจนเข้ามหาลัยก่อไม่ต้องสอบเข้า เดินเข้าคณะมนุษย์อิ้งแบบสวยๆ แต่เด็กคนนี้ไม่เคยออกจากห้องไปไหนเลยนอกจากไปเรียนเท่านั้น วันหยุด  หรือหลังเลิกเรียนจะอยู่แต่ในห้องมีโลกส่วนตัวคือคุยกับเพื่อนต่างชาติเท่านั้น กิจกรรมในห้อง ถ้าเบื่อก่อร้องเพลงในห้อง เล่นเปียโน แต่ไม่เคยออกไปไหนเลยแม้แต่ในบริเวณบ้านก่อตาม นอกจากไปห้องน้ำ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก นอนคนเดียวตั้งแต่เด็ก เวลากินข้าวก่อจะกินในห้อง ไปเรียนพ่อแม่ก่อไปรับไปส่ง จนเข้ามหาลัยก่อยังให้พ่อกแม่ไปส่ง เคยไปเรียนขับรถแล้วแต่ขับไม่ได้แล้วก่อไม่สนใจจะเรียนรู้ พ่อแม่ก่อไม่ได้บังคับอะไร เรียกได้ว่าตามที่ลูกสะดวก พ่อแม่เข้าขั้นเกรงใจลูกด้วยซ้ำ ลูกมีทุกอย่างเหมือนฝรั่งคนนึงยกเว้นหน้าตาที่เป็นเอเซีย นิสัยใจคอความคิดความอ่านไปไกลกว่าพ่อแม่มาก นั่นเลยทำให้พ่อแม่เกรงใจทุกอย่าง เพราะเห็นว่าเรียนดีไม่เคยมีเรื่องให้ปวดหัว ซักผ้าทำกับข้าว พ่อแม่ทำให้หมด ไม่มีเพื่อนแถวบ้าน ไม่คุยกับใคร นอกจากเพื่อนที่มหาลัยที่สนิทเท่านั้น อยู่บ้านคุยกับพ่อแม่นับคำได้ ต่างคนต่างอยู่ห้องใครห้องมัน ไม่เคยมีการสทนาใดๆ นานๆจะคุยกันที ไม่เคยกอดกันหรือว่าบอกว่ารักใดๆ รู้แค่ว่ารักแต่ไม่เคยแสดงออกทางกาย ไม่เคยไปเที่ยวเล่นแบบเด็กทั่วไปที่มีเพือนเล่นแถวบ้าน ชีวิต90% คืออยู่ในห้อง แบบนี้ถ้าเรียนจบไปยังจะต้องให้พ่อแม่คอยรับส่งอยู่มั้ยค่ะ หรือเขาจะปรับตัวได้เองถ้าเข้าสู่วัยทำงาน ส่วนตัวเรากังวลว่าถ้าเป็นแบบนี้ มันจะกลายเป็นความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอดหรือเปล่า เพราะไม่เคยได้ใช้ชีวิตเลย เวลาผิดหวังเสียใจมันจะเป็นหนักกว่าคนอื่นมั้ยค่ะ เราเลยสงสัยว่ามีบ้านไหนเป็นแบบนี้บ้าง แล้วมันเป็นเรื่องปกติหรือเปล่าค่ะเพื่อนๆ ที่เด็กคนนึงจะชอบอยู่คนเดียวในห้องไม่ออกไปเจอผู้คนจนโต