ทริปนี้เกิดขึ้นระหว่างวันที่ 20-22 มกราคม 2567 ขอเล่าทิ้งไว้เป็นความทรงจำที่ดีค่ะ 😊




เรื่องมันมีอยู่ว่า ทางเราได้ไปเจอเพจของ Thaipbs มีสกู๊ป นำเสนอเรื่องหมู่บ้านร่องกล้า ทางเราเลยแกล้งๆแชร์ไปให้เพื่อนสาวของเราลองดู ตอนแรกก็แพลนไว้ไกลๆ ปลายๆกุมภางี้ ซักพักเพื่อนเราไปเปิดเพจที่แชร์อัพเดท การบานของดอกพญาเสือโคร่ง พบว่าช่วงนี้อยู่ในช่วงกำลังบานเต็มที่ เลยอยากสนองนี๊ดความอยากของตัวเอง ที่ครั้งหนึ่งอยากไปอยู่ท่ามกลางดอกไม้สีชมพู ที่หน้าตาเค้าคล้ายๆ คุณซากุระของทางฝั่งแดนอาทิตย์อุทัย ไอ้ครั้นจะไปดูซากุระจริงๆ นอกจากกลัวจะเดาช่วงบานคลาดเคลื่อนแล้ว ราคาค่าตั๋วก็สูงชะลูดริบริ่ว ทริปนี้จึงบังเกิด ตอนช่วงหกโมงเช้าของวันวันหนึ่ง คุยเรื่อยๆ ระหว่างเดินไปทำงาน คิดระยะเวล่ำเวลาแล้วเห็นควรตรงกันว่าขอลาพักร้อนกันซักหนึ่งวัน แล้วก็ลุย!!!

เริ่มสตาร์ทการเดินทางเช้าวันที่ 20 มกรา 67 โดยเราวางแผนกันว่า ไปพักรถคืนนึงที่บ้านเพื่อนที่พิจิตร แวะเล่นกับหลานน้อยของคุณเพื่อนด้วย โดยทางเราก็สร้างความลำบากให้เพื่อนโดยการล็อคกิจกรรมของวันแรกคือ เพื่อนต้องพาไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นน้ำใสในตัวเมืองพิจิตรที่เคยกินเมื่อสองปีที่แล้ว และยังอยากกินอยู่จนทุกวันนี้ เป็นก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นน้ำใสที่อร่อยมากๆๆๆๆ แถมปกติเคยเห็นแต่ไก่ตุ๋นน้ำแดง แต่เจ้านี้เป็นไก่ตุ๋นน้ำใส ตรงกับจริตของเรามากที่สุด ใครที่ผ่านๆไปทางพิจิตร ลองแวะทานกันได้นะคะ ชื่อร้านป้าคิด ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋น อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลพิจิตรค่ะ



หนังท้องตึงจากอาหารคาวเสร็จ เพื่อนสาวเราก็พาไปจิบชากาแฟ ที่ร้าน Makesence สิงห์โตทอง ให้ชื่นใจ ก่อนจะกลับบ้านไปเล่นกับหลานน้อยของคุณเพื่อน ปิดท้ายวัน คุณแม่ของเพื่อนสาวก็พาไปทานข้าวเย็น กราบขอบพระคุณค่า






เช้าวันที่ 21 มกรา 67  พวกเราต้องขยี้ขี้ตาตื่นมาอาบน้ำตอนตีสามครึ่ง เพราะวางแผนอยากไปดูพระอาทิตย์แสงแรกของวันที่ภูลมโล (แต่ไปถึงอุทยานจริงคือเจ็ดโมงหน่อยๆ 🤣) และจากที่เสิร์ชๆหาพบว่าการจะขึ้นภูลมโลได้ต้องเหมารถนำเที่ยวที่ขึ้นทะเบียนไว้กับอุทยานฯ คันละ 1,000 บาท รถคันนึงไปได้สิบคน เค้าให้เราไปหาคนแชร์เอาเอง หรือจะเหมาๆไปเลยก็ไม่ติด พอไปถึงจุดจองคิวตอนเจ็ดโมงครึ่ง ก็ตะลึงตึงตึง!! หมู่มวลมหาประชาชนคับคั่งมาก หันซ้ายหันขวา จะแชร์กับใครดี เลยเจอคุณป้า กับลูกชายคุณป้า เลยเข้าไปขอแชร์ด้วย รวมเป็น 5 คน ซึ่งต้องรอคิวแอบอลังการมาก เกือบ40 คิวก่อนหน้า แต่ไหนๆก็มาแล้ว เราต้องสู้ เรารอได้ รอไหว เพราะอากาศก็แสนจะเย็นสบายที่ 19 องศา แต่ก็แค่อดดูแสงแรกที่ภูลมโล




ระหว่างรอก็เจอกลุ่มคุณพี่ พี่สาวพี่ชายที่เป็นสายท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติ เที่ยวตามป่าตามเขา พี่เค้ามากางเต๊นท์นอนที่อุทยาน ค่าธรรมเนียมตกคนละ 30 บาทเอง ถูกมากกก (แต่ค่าอุปกรณ์กางเต๊นท์นั้นมิอาจทราบได้ว่าหมดไปเท่าไหร่ 😆) แล้วก็เห็นพี่เค้ามีเล่มพาสปอร์ตของอุทยานแห่งชาติเวอร์ชั่นเก่ากึ๊กๆ พี่ๆเปิดให้ดู อู้วหูวเลยยย พี่มีตราปั๊มอุทยานแห่งชาติทั้งแต่ปี 2548 ตอนนั้นทางเรายังอยู่มัธยมปลายกันอยู่เลย อย่างตราปั๊มอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า พี่เค้าก็มีตั้งแต่ตราปั๊มรุ่นเก่า ยันตราปั๊มแบบปัจจุบัน ดูแล้วก็ใจฟูนะ (เข้าใจเลยว่า พี่ๆเอาให้ดูพร้อมเล่าให้ฟัง เราดูก็รู้ว่าพี่ๆเค้ามีความสุข จอยๆกับการเที่ยว แถมพี่เค้าบอก ป่ะ ขึ้นภูไปพร้อมกันเลยดีกว่า แต่บังเอิญว่าเราไปตกลงกับคุณป้า และลูกคุณป้าไว้แล้ว เลยอดจอยๆ กันเลย ทางเราก็แอบเสียดายนิดๆ ถ้าได้นั่งรถไปด้วยกัน คงได้ฟังประสบการณ์การเที่ยวของพี่เค้าได้อีกยาวๆ (เผื่อโชคดีพี่เค้าเข้ามาพวกเราเป็นแก๊งค์บัตรคิวสีฟ้า คิวที่ 24 ขึ้นรถช่วงเก้าโมงเช้าของวันที่ 21 ของพี่ๆเค้าเป็นคิวที่ 26 หลังเรา 2 คิว) 😊

พอถึงเวลาคิวรถของเรา ตอนเก้าโมงเช้า (รอไปชั่วโมงครึ่ง!! นึกว่าต้องรอนานกว่านั้นซะแล้ว 🤣) ทางเราก็ตะกายขึ้นกระบะ ชื่นชมธรรมชาติโต้ลมหนาว 19 องศา ตอนเวลา 9 โมงเช้าาาา (เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่จองกับคัลแลน ชอบบอกว่าใจฟู) มันใจฟูจริงๆ นะ ถึงแม้ระหว่างทาง ทางเราจะต้องอุดจมูก และเผลอบริโภคดินลูกรังไประหว่างทาง กรุ๊บๆกรั๊บๆ เส้นทางมีความโค้ง มีความลาดชัน แบบพอกรุบกริบให้สนุกสนาน แต่ไม่ได้น่ากลัวอะไร ชมวิวผสมผสานฝุ่นไป พร้อมส่องบางจุด มีต้นพญาเสือโคร่งบานเป็นวงกว้างกลุ่มใหญ่ ให้มันเป็นสีชมพูที่ปกคลุมเขา สวยมากกก(ก.ไก่ล้านตัว)





ถึงแม้เวลาตอนลงดูแต่ละจุด ก็เต็มไปด้วยมวลมหาประชาชน แต่มันคือการท่องเที่ยว สถานที่ที่เป็นช่วงเที่ยวของเค้า ทางเราก็เข้าใจนะ ไม่เป็นไรเที่ยวๆไปด้วยกัน มันเป็นความทรงจำที่ดีมากกกเลยค่ะ ที่เราว่าการมองด้วยตาเปล่า การเซฟรูปเข้าความทรงจำ มันสวยสุดๆ ที่ความรู้สึกแตกต่างกับการดูรูปถ่ายมากมาย แต่เพื่อแก้ความคิดถึง สถานที่แห่งนี้ทางเราก็บันทึกภาพ บันทึกวิดีโอเก็บไว้รัวๆ เหมือนกัน เราใช้เวลาบนภูลมโล รวมระยะเวลานั่งรถขึ้นเขารวมๆ แล้ว 2 ชั่วโมง  (แต่จากที่ทราบมาเค้าให้เวลาได้ถึง 3 ชั่วโมงรวมเวลานั่งรถไปกลับนะคะ)








วันที่เราไปเป็นวันอาทิตย์ ตอนลงมาจากภู เจอรถติดแถวทางออกจากหมู่บ้านร่องกล้า และเป็นช่วงพีคด้วยประชากรเลยมากเป็นพิเศษค่ะ